|
Όπως και να έχει, ο αντικαταστάτης της απαρτάμης είναι εδώ και λέγεται Στέβια. Είναι θαμνώδες και πολυετές φυτό, που αναπτυσσόταν σε ελεύθερη κατάσταση σε αμμουδερά εδάφη και σε παραποτάμιες περιοχές στα βουνά της Παραγουάης στα σύνορα με την Βραζιλία, χρησίμευε από τους ιθαγενείς Guarani σαν γλυκαντικό και θεραπευτικό φυτό, και ανακαλύφτηκε για τους Δυτικούς το 1887 από τον Antonio Bertoni.
Μία από τις ουσίες που περιέχει, η στεβιοσίδη θεωρείται γλυκύτερη από κάθε άλλη φυσική γλυκαντική ουσία, και ξεπερνά ακόμη και τις τεχνητές ουσίες όπως είναι η ασπαρτάμη. Δεν περιέχει υδατάνθρακες ή άλλα λιπαρά συστατικά με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται άφοβα από όσους θέλουν να αποφύγουν τους κινδύνους της ζάχαρης. Επίσης είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200 βαθμούς Κελσίου, έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην μαγειρική σε αντίθεση με την ασπαρτάμη. Τα φύλλα της περιέχουν πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο, νάτριο, κάλιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, βιταμίνες Α και C, και ένα λάδι που το ίδιο περιέχει 53 στοιχεία.
Η χρήση της Στέβιας δεν έχει επιτραπεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε σαν τρόφιμο αλλά ούτε και σαν συμπλήρωμα διατροφής. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι η καλλιέργεια της ζάχαρης είναι σημαντικότατος τομέας γεωργικής παραγωγής σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία *, όπως επίσης και το γεγονός ότι γύρω από την παραγωγή και χρήση ασπαρτάμης υπάρχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών κολοσσών.
|
 Η Στέβια χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία από το 1971 απ’ όταν απαγορεύτηκε η χρήση της ασπαρτάμης, ενώ στην Κίνα στο Ισραήλ και στον Καναδά από το 1980, αλλά και σε άλλες χώρες όπως την Ρωσία, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Ν. Κορέα, και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στις ΗΠΑ από το 1995 επιτρέπεται η χρήση της σαν συμπλήρωμα διατροφής μετά από χιλιάδες καταγγελίες για την χρήση της ασπαρτάμης (η παραγωγή της οποίας, όπως φαίνεται, εξυπηρετεί ΜΕΓΑΛΑ συμφέροντα.)
Στην χώρα μας θεωρείται λύση στο πρόβλημα της αγροτικής ανάπτυξης των περιοχών που ήταν παραδοσιακά καπνο – καλλιεργητικές, μετά από την ασφυκτική κατάσταση που έχει επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την καλλιέργεια καπνού. Σε πολλές περιοχές έχουν ξεκινήσει έρευνες για την καλλιέργειά της.
|
|
*Τα ζαχαρότευτλα εξασφαλίζουν 1,6 μέχρι 1,8% της γεωργικής παραγωγής της ΕΕ και καλλιεργούνται σε 230.000 γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Κατά γενικό κανόνα οι εκμεταλλεύσεις που καλλιεργούν ζαχαρότευτλα είναι μεγαλύτερες από το μέσο όρο και έχουν υψηλότερο εισόδημα.
Η παραγωγή ζάχαρης της ΕΕ-15 κυμαίνεται μεταξύ 15 και 18 εκατ. τόνων σε ισοδύναμο ραφιναρισμένης ζάχαρης. Με τα νέα δέκα κράτη μέλη η παραγωγή ζάχαρης θα αυξηθεί κατά 15%. Στην ΕΕ‑15 υπάρχουν 135 βιομηχανίες ζάχαρης και 6 βιομηχανίες ραφιναρίσματος.
Η ζάχαρη παράγεται σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός από το Λουξεμβούργο. Ωστόσο, η παραγωγή ποικίλλει σημαντικά από ένα κράτος μέλος στο άλλο. Στη Γερμανία και στη Γαλλία παράγεται περισσότερο από το ήμισυ της παραγωγής ζάχαρης των 15, ακολουθεί το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία (8% η καθεμία). Μεταξύ των νέων κρατών μελών, έξι παράγουν ζάχαρη για σύνολο περίπου 3 εκατ. τόνων, η Πολωνία παράγει τα δύο τρίτα της παραγωγής αυτής.
Η ΕΕ‑15 εισάγει και εξάγει ζάχαρη, αλλά ουσιαστικά είναι εξαγωγέας. Κατά μέσο όρο για τις περιόδους 1999/2000 μέχρι 2001/02, οι εξαγωγές ανέρχονταν σε 5,3 εκατ. τόνους, ενώ οι εισαγωγές σε 1,8 εκατ. τόνους. Οι καθαρές εξαγωγές αντιπροσωπεύουν κατά μέσο όρο 20% της παραγωγής ζάχαρης και 2 μέχρι 3,5% των εξαγωγών της ΕΕ-15 των γεωργικών ειδών διατροφής, σύμφωνα με τον ορισμό του Γύρου της Ουρουγουάης.
Σαρηνάκης Δημήτρης
|
|
Πολλά έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί κατά καιρούς για την ασπαρτάμη, την συνθετική γλυκαντική ουσία που χρησιμοποιείται σαν αντικαταστάτης της ζάχαρης για έλεγχο των θερμίδων, (είχε πρωτο-παραχθεί από την εταιρεία 
