Για τον κίνδυνο ενός νέου 2008 μιλούν τα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ, καθώς συνεχίζεται η κατρακύλα του κινεζικού χρηματιστηρίου και των διεθνών αγορών αλλά και η μεγάλη πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Σε αντίθεση μάλιστα με το 2008 όταν η αμερικανική Fed αλλά και οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες είχαν τη δυνατότητα, μειώνοντας τα επιτόκια στο μηδέν και ρίχνοντας τρισεκατομμύρια δολάρια στις αγορές, να δημιουργήσουν τη ψευδαίσθηση ότι η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας είναι «διαχειρίσιμη», αυτή τη φορά έχουν ξεμείνει από «πυρομαχικά» προκειμένου να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη θύελλα.
Στη σημερινή κοινωνία, την κοινωνία του 21ου αιώνα οι τράπεζες και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες κατέχουν κραταιά θέση στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η οικονομία όχι απλά δεν βασίζεται και δεν υπακούει στην πολιτική αλλά είναι αυτή που διαμορφώνει τον τρόπο διακυβέρνησης των κρατών παγκοσμίως.
Διανύουμε ένα πρωτόγνωρο στάδιο διεθνοποίησης και παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.
Η Ευρώπη μετατρέπεται σε μια ήπειρο χωρίς δημοκρατία όπου η ισχύς έχει περισσότερη σημασία από τον νόμο
Μόνο οι τράπεζες, οι παγκόσμιες εταιρείες και οι πάμπλουτοι έχουν οποιαδήποτε ισχύ ενάντια σε αυτό το απρόσωπο ημί- υπέρκράτος. Είχαμε τις αντίπαλες εκρήξεις, στις οποίες χυδαία επιτηδευμένες διασημότητες και κακόγουστοι άνδρες με κοστούμια αντάλλασσαν κοινότοπες απόψεις για την Ευρώπη. Τώρα θα μάθουμε τα νέα: ο David Cameron αναγκάζεται να γράψει τις απαιτήσεις του, προτού αρχίσουν οι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ τις διαπραγματεύσεις. Όλα αυτά στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος του οποίου η ημερομηνία δεν έχει οριστεί ακόμα.
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν βλέπει το μέλλον: «Η μόνη λύση που βλέπω είναι να εδραιωθεί ένας τρόπος ζωής που θα καταστήσει το υπάρχον σύστημα έκπτωτο».
Ο ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ, όταν λόγω των ριζοσπαστικών του θέσεων ερωτήθηκε αν στόχος του ήταν να αλλάξει τον κόσμο, απάντησε: «Ούτε κατά διάνοια.
Η Δρ. Βαντάνα Σίβα αποτελεί ίσως την γνωστότερη μορφή παγκοσμίως, του κινήματος για την ελευθερία των Σπόρων και τη διατροφική αυτάρκεια.
Με αφορμή το Φόρουμ – Πολιτικό εργαστήρι «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού», που διεξάγεται στο Πολυτεχνείο από τις 20 έως και τις 22 Φεβρουαρίου, αναδημοσιεύουμε μία συνέντευξη που έδωσε στον Αλέξανδρο Παναγόπουλο, για το περιοδικό fractal, ο Γιώργος Καλλής
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Πολωνού κοινωνιολόγου Ζίγκμουντ Μπάουμαν «Living on Borrowed Time» (ιταλική έκδοση: «Vite che non possiamo permetterci», Laterza, 2012), που έχει τη μορφή συνομιλίας με τη Μεξικανή κοινωνιολόγο Σιτλάλι Ροβιρόζα-Μαδράθο.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ της γενικευμένης χρεοκοπίας έγινε πολύς λόγος για την ανάγκη μιας σημερινής «σεισάχθειας», κατά τα πρότυπα των μεταρρυθμίσεων του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα, όταν στις αρχές του 6ου π.Χ. διαγράφηκαν τα χρέη και απαγορεύτηκε εφεξής η υποδούλωση των ανθρώπων ένεκα χρεών. Αυτό όμως που δεν συζητήθηκε ήταν το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου έγιναν αυτές οι μεταρρυθμίσεις, καθώς επίσης το σύνολο των μεταρρυθμίσεων αυτών. Χωρίς αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, η «σεισάχθεια» μένει μετέωρη, όπως πολλά πράγματα στην Ελλάδα, ακόμη και η ίδια η χώρα.
Το Ποντίκι – Soloup, ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΦΑΓΑΜΕ…, χιουμοριστικά
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
