Η αξιοπρέπεια ως βασική έννοια και αξία τείνει να κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο των κοινωνικών κινημάτων από τη δεκαετία του 1990 και μετά, με διάφορους όρους. Ως αξιοπρέπεια, λοιπόν, χαρακτηρίζουμε τη συναίσθηση της προσωπικής μας αξίας και την εξασφάλισή της με έντιμες πράξεις, συμπεριφορά που ταιριάζει στην αξία μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει σχέση με την αξία του ανθρώπου ως ελεύθερου και λογικού όντος.
Τρεις βαθμοί: ο εγωισμός, ο οίκτος, ο ασκητισμός.
Ο εγωισμός δεν έχει όρια για να τον καλύψουν, οι άνθρωποι επινόησαν τους ευγενικούς τρόπους, και για να τον βάλουν σε κανόνες και να τον περιστείλουν, θέσπισαν το Κράτος.
Ο οίκτος, μοναδικό θεμέλιο της ηθικής, γεννιέται από το συναίσθημα της ταυτότητας όλων των ανθρώπων και όλων των όντων, και πρέπει να επεκτείνεται και στα ζώα.
Μέρος Α΄: Ακόμα και σε αυτό που θεωρείται προφανές κι εύλογο, όπως, για παράδειγμα, η συγκίνηση ή η αυτόματη, εξ ενστίκτου, αντίδραση της κοινής γνώμης απέναντι σε μεγάλα γεγονότα, μπορούμε να διακρίνουμε πως αυτή η στάση που αναπτύσσεται είναι μάλλον μια επιφανειακή προοδευτική στάση των ανθρώπων, διότι, στο βάθος της, αναδεικνύεται μια θεμελιώδης ιδιοτέλεια και μονομέρεια.
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος –ερευνώντας τη σχέση του πνεύματος με την ύλη- αναζήτησε την φύση και το νόημα της ζωής …
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
