Ο Ευρωπαϊκός χώρος είναι μια ευρύτερη έννοια από την έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη και του εσωτερικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής ομοσπονδιοποίησης ή της Ευρώπης των κρατών, των λαών. Η δυναμική του Ευρωπαϊκού χώρου έχει ένα οικουμενικό κεκτημένο τόσο μέσα στην διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων και στην αποτίμηση της ιστορικής εμπειρίας όσο και στην έκφραση μιας οικουμενικής, πλανητικής σύνδεσης για τις εξελίξεις του πλανήτη.
Πέραν από τις αναλύσεις που γίνονται συχνά για την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων στα στρατηγικής σημασίας σημεία του πλανήτη, που συχνά είναι στρατηγικά ορθές όσο αφορούν αυτό ειδικά το θέμα, χρειάζεται και μία άλλη ματιά που να θέσει μέσα στη στρατηγική τοποθέτηση και τον ανθρωπολογικό παράγοντα που ούτως ή άλλως, έστω και αν δεν το παραδεχόμαστε, παίζει σημαντικότατο και κεντρικότατο ρόλο στις εξελίξεις.
Όταν το 2007 ο καθηγητής και ερευνητής της Ναυτικής Σχολής του Μοντερέι της Καλιφόρνια Βιέτσλαφ Μασλόφσκι δήλωνε ότι έως το 2013 ίσως όλη η Αρκτική μετατραπεί σε θάλασσα, πολλοί έκαναν λόγο για σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Στην 37η θέση σε σύνολο 40 κρατών βρίσκεται η Ελλάδα, στον πίνακα των κρατών που επενδύουν σε νέες καινοτομίες, μακροπρόθεσμα κεφάλαια επισφαλών επενδύσεων, νέες επιστημονικές έρευνες καθώς επίσης ερευνητικά και καινοτομικά επιτεύγματα.
Η Ευρωπαϊκή εβδομάδα αειφόρου ενέργειας 2009 άνοιξε τις πύλες της σε πάνω από 6000 συμμετέχοντες και επισκέπτες.
Το κύριο γεγονός της φετινής Ευρωπαϊκής εβδομάδας αειφόρου ενέργειας 2009 (EUSEW 2009), από 9-13 Φεβρουαρίου, θα είναι η γραπτή δέσμευση 400 περίπου πόλεων να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2020.
Ένα από τα δύσκολα θέματα που πρέπει πλέον να προσεγγιστούν με έναν πιο καθαρό τρόπο στις διεθνείς σχέσεις είναι η αντιμετώπιση της Ρωσίας υπό τους Πούτιν και Μεντβέντεφ.
Παρατηρώντας τον κύκλο των εξελίξεων που ξεκίνησε με το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα μπορούμε να πούμε ότι σηματοδοτήθηκε από μια νέα φάση, διαπραγματευτική αρχικά, του Μεσανατολικού με τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ. Στην συνέχεια σηματοδοτήθηκε από την ανάπτυξη του νέο – συντηρητισμού και του νέο – «φιλελευθερισμού» αρχικά στη χούντα του Πινοσέτ και ύστερα στις αναπτυγμένες οικονομίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας πρωταρχικά με τους Ρήγκαν και Θάτσερ.
Κάποιοι λένε ότι η Ρωσία βαδίζει στα χνάρια της ΕΣΣΔ, θέλοντας να πουν εμμέσως ότι όποιος δεν είναι καλός είναι ή ήταν κομμουνιστής (δηλαδή όλα τα κακά προέρχονται από τον οικείο μας παλιό εχθρό, τον κομμουνισμό).
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
