Ποίημα: “Επαμεινώνδας*” (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Από την ποιητική συλλογή:«Ψυχές της Ιστορίας»
Σ’ εκείνη την πέτρα την πολύ παλιά
με τα βρύα που στρώσανε το πράσινο βελούδο
υμνολογώντας τη ζωή που έσμιξε
μοναχικούς ψιθύρους σε έναν,
άντρας μονάχος κάθεται
και σιωπηλά στο βάθος ατενίζει,
σαν νάναι η ψυχή η αθέατη
μες στο τοπίο τούτο ‘δώ κρυμμένη
και να κρατάει αυτά τα μυστικά
που φως μπορούν απρόσμενα να ρίξουν
στης ζωής τ’ απόκρημνα μονοπάτια.
   

Διαβάστε περισσότερα...