Αφότου ο Lyotard μίλησε για μετα-νεωτερική κατάσταση και συνετέλεσε, ώστε να διαδοθεί ευρέως η έννοια της μετα-νεωτερικότητας, αρκετές σύγχρονες φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές ερμηνείες εστιάζονται λιγότερο στην ανάγκη ανάδυσης ενός νέου κοινωνικού συστήματος και περισσότερο σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που εν μέρει ή εν πολλοίς τις υπαγορεύει η ίδια η πληροφορική δομή της κοινωνίας δυτικού τύπου.
Στο θέμα αυτό ο συγγραφέας του βιβλίου “Η Μεγάλη Επανεκκίνηση”, Κλάους Σβαμπ, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνα ασαφής, γιατί το πεδίο, στο οποίο θα εφαρμοστούν όσα προτείνει για την προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος
Μαζί με την εξάπλωση του ιού Covid-19, ένας αυξανόμενος φόβος διαδίδεται σε όλες τις κοινωνίες μας. Το Conversation ζήτησε από πέντε ειδικούς να εξηγήσουν την τρέχουσα κρίση όπως φαίνεται από το πεδίο της έρευνάς τους.
Στη σημερινή κοινωνία, την κοινωνία του 21ου αιώνα οι τράπεζες και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες κατέχουν κραταιά θέση στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η οικονομία όχι απλά δεν βασίζεται και δεν υπακούει στην πολιτική αλλά είναι αυτή που διαμορφώνει τον τρόπο διακυβέρνησης των κρατών παγκοσμίως.
Διανύουμε ένα πρωτόγνωρο στάδιο διεθνοποίησης και παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.
Στις τράπεζες σπόρων βρίσκεται η αληθινή περιουσία των Ελλήνων
Όταν αναφερόμαστε στον πλούτο της χώρας που πρέπει να αξιοποιηθεί, συνήθως μιλάμε για το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο που μπορεί να εξορυχθεί, τη γονιμότητα της γης μας και το φυσικό περιβάλλον που δημιουργεί τουριστικό ενδιαφέρον.
Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για την ετεροδικία της Γερμανίας (σχετικά με τις επανορθώσεις που οφείλονται για τις ζημιές που προκάλεσαν τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο γερμανικός στρατός κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής) απέρριψε τη δυνατότητα των δικαστηρίων των χωρών στις οποίες ανήκουν οι παθόντες να αποφασίζουν και να καταδικάζουν το γερμανικό κράτος στην καταβολή των αποζημιώσεων.
Διστάζω να χρησιμοποιήσω τον όρο «εθελοντισμός» διότι τα απολιθώματα των αντιεπιστημονικών πολιτικών Μεγαθεωριών («δικτατορία του προλεταριάτου», «αυτοματισμός των Αγορών» κ.ά.) θα αντιτείνουν ότι «δέν λύνονται τα πολιτικά προβλήματα με τη Φιλανθρωπία». Λάθος. Λάθος τερατώδες: Πρώτον, έπρεπε να ντρέπεσθε που καταδικάζετε τους φτωχούς να «αναμένουν» την Επανάσταση ή την Παγκοσμιοποίηση και να συνεχίζουν να υποφέρουν για πολλές δεκαετίες, παρά να ενθαρρύνετε την έκφραση του άμεσου ανθρωπισμού των συμπολιτών τους! Δεύτερον διοτι «ενώ στη Φιλανθρωπία δίνεις αυτό που έχεις, στον Εθελοντισμό δίνεις αυτό που είσαι», όπως ευστοχότατα δήλωσε πρόσφατα κι ένας αθηναίος εθελοντής. Τρίτον και κυριότερο, διοτι η νέα ετούτη πολιτική στρατηγική δέν περιορίζεται βέβαια στα συσσίτια, αλλά απλώνεται σιγά-σιγά σ΄ όλες τις αδυναμίες μας.
Ο Ευρωπαϊκός χώρος είναι μια ευρύτερη έννοια από την έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη και του εσωτερικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής ομοσπονδιοποίησης ή της Ευρώπης των κρατών, των λαών. Η δυναμική του Ευρωπαϊκού χώρου έχει ένα οικουμενικό κεκτημένο τόσο μέσα στην διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων και στην αποτίμηση της ιστορικής εμπειρίας όσο και στην έκφραση μιας οικουμενικής, πλανητικής σύνδεσης για τις εξελίξεις του πλανήτη.
Είναι μια θαυμάσια δουλειά ενός συγγραφέα που δείχνει πώς μπορεί κανείς να κερδίσει το κοινό με μια αποκαλυπτική προσέγγιση, μια ουσιαστική κατάθεση, όπου βλέπουμε πώς συνδυάζεται η ανθρώπινη απληστία με την καταστροφή του περιβάλλοντος καθώς επίσης με πρακτικές που στρεβλώνουν τη διακυβέρνηση και με παράγοντες που πατρονάρουν την κοινωνία και την κοινή γνώμη.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
