Αυτό το ερώτημα είναι πολύ παλιό και άπτεται της φύσης του ανθρώπου και των όντων. Ο ρεαλισμός (θα τον ονόμαζα υπαρκτό ρεαλισμό, γιατί αληθινό ρεαλισμό δεν μπορούμε προς το παρόν να έχουμε) θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι κακός, γιατί για χιλιάδες χρόνια έτσι τον ξέρουμε.
Με τη δημοκρατία συνδέεται εμφανώς, περισσότερο από κάθε άλλο πολίτευμα, η πληθικότητα. Σε ένα ολοκληρωτικό πολίτευμα πάλι υπάρχει η πληθικότητα, αλλά σαν χειραγωγούμενο και ενίοτε υπό εκμετάλλευση στοιχείο, ενώ στη δημοκρατία αυτή είναι το ελέγχον και αναδυόμενο κυβερνητικό στοιχείο.
Η Ελευθερία ως Ιδέα έχει αναπόφευκτα μία καθολικότητα, δηλαδή ισχύει για τα πάντα, έστω και αν αυτό θα επιτευχθεί σε ένα μακρινό μέλλον. Ο,τιδήποτε δεν έχει αυτή την καθολικότητα δεν αποτελεί ιδέα αλλά μία επιθυμία που για να επιβληθεί ως ορθή προσπαθεί να περιβληθεί με το κύρος μίας μεγάλης Ιδέας, όπως κάνει ο ολοκληρωτισμός υπό το πρόσχημα της ελευθερίας ή της ασφάλειας ή άλλης δικαιολογίας.
Μετά την Ισότητα και την Αδελφοσύνη, τις οποίες επιχειρήσαμε να αναπτύξουμε κάπως σε προηγούμενα κείμενά μας, φθάνουμε στη “συνισταμένη” τους, την Ελευθερία. Είναι η πιο επιθυμητή αλλά ταυτόχρονα και η λιγότερο προσεγγίσιμη. Είναι πιο επιθυμητή, επειδή αποτελεί ένα είδος θέωσης, μια και ταιριάζει περισσότερο στην Ολότητα. Όμως, ακριβώς επειδή ταιριάζει στην Ολότητα, δεν προσεγγίζεται με τα ανθρώπινα μέτρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι, αλλά ότι πρέπει να διερευνήσουμε την καθαρή λογική που αυτή περιέχει, για να μην απομακρυνόμαστε από αυτήν ολοένα και περισσότερο με τις ανόητες ερμηνείες που κάνουμε.
Παρ’ όλο που κάποιο είδος προτύπου πάντοτε ρυθμίζει την ανθρώπινη ζωή, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχθεί ότι αυτά τα πρότυπα επηρεάζουν τον τρόπο που σκέπτεται και επιλέγει αλλά και αντίστροφα ο τρόπος της αντίληψής του επηρεάζει το είδος των προτύπων που επιλέγει.
Η διαμάχη σχετικά με το αν οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε κρέας δεν είναι κάτι το καινούριο. Ενώ υπάρχουν άνθρωποι και στις δύο πλευρές του θέματος που τοποθετούνται με βάση τη δική τους λογική και πεποιθήσεις, σχετικά με το κατά πόσο η κατανάλωση κρέατος είναι υγιής, φυσιολογική ή φυσική
Ας έλθουμε όμως στην απλότητα και να προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τη φύση της. Βέβαια η απλότητα δεν μπορεί να σημαίνει συσσώρευση ειδώλων είτε αυτά είναι υλικά είτε άυλα αγαθά. Κάθε συσσώρευση ειδώλων εμποδίζει την απλότητα. Όμως τότε τι σημαίνει η απλότητα; Κενότητα και μια ματαιότητα στις δημιουργικές διαδικασίες της ζωής; Σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να σημαίνει κάτι τέτοιο.
Η σύντομη είδηση που έκανε τον γύρο των μέσων ενημέρωσης μας θύμισε για ακόμη μια φορά πόσο οικεία είναι στην καθημερινότητά μας η φρίκη και ο παραλογισμός, πέρα από την τυπικά εξωραϊσμένη εικόνα του «πολιτισμού» μας.
Τί μας ωθεί στο κυνήγι της κατοχής αποκτημάτων και δύναμης; Τί μας ωθεί στην επιδίωξη της φήμης και της δημοφιλίας; Πόσο βιώσιμο είναι αυτό, τόσο στις περιόδους γενικότερης αφθονίας όσο και στέρησης;
Ένας ολοκληρωμένος νους είναι ουσιώδης για μια υγιή όραση. Οι διάνοιές μας δεν πετυχαίνουν εύκολα την ολοκλήρωση. Αυτό συμβαίνει γιατί αναπτύξαμε συνήθειες σκέψης, όρασης και δράσης που είναι πρόσφορες για μια άνετη επιβίωση αλλά ανεπαρκείς για μια εκτίμηση της σημασίας του εαυτού μας, της ζωής μας και της αιωνιότητας μας.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
