Αυτό που η λογική προειδοποιούσε, ότι δηλαδή η σπατάλη των οικονομικών και ζωτικών πόρων του πλανήτη, η οικονομική ανισότητα και η φούσκα της διαρκούς μεγέθυνσης των οικονομικών μεγεθών μέσα από μία διαρκή κατασκευή νέων αναγκών (σχεδόν στο σύνολό τους πλασματικών) θα οδηγήσουν σε μία κρίση άνευ προηγουμένου, ήδη σαλεύει καταστρέφοντας αρχικά τις αυταπάτες μας και κατά δεύτερο τις θεωρήσεις μας.
Στις ΗΠΑ, και όχι μόνον, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης κατάλληλου νόμου για την αντιμετώπιση των μπόνους που δίνονται εν μέσω οικονομικής κρίσης στα μεγαλοστελέχη των πτωχευμένων επιχειρήσεων. Όμως σε μία κοινωνία δικαίου δεν υπάρχει κενό δικαίου. Υπάρχουν οι γενικές ποινικές, αστικές και διοικητικές διατάξεις καθώς και το σύνταγμα και επιπλέον ορισμένες αρχές δικαίου που μπορούν να βοηθήσουν στην έρευνα της νομιμότητας ή μη ορισμένων δράσεων. Στις δημοκρατίες πάντοτε υπάρχουν τέτοιες αρχές και είναι ζήτημα της πολιτικής βούλησης να τις εφαρμόσει.
Σύμφωνα με πρόσφατη ρύθμιση, για να πιστοποιηθεί η επάρκεια μίας ΜΚΟ για το ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς), πρέπει να απασχολεί τουλάχιστον τέσσερις υπαλλήλους!
Καθημερινά όλο και περισσότερες ειδήσεις από ολόκληρο τον κόσμο φανερώνουν ότι η αρχική υποψία πολλών -πως η οικονομία δεν μπορεί να κάνει παραχωρήσεις για το περιβάλλον- είναι πια πραγματικότητα.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η «Άσπρη Τετάρτη» ξεκίνησε από την Κίνα σε συνδυασμό με την συνάντηση Γκόρντον Μπράουν και Ομπάμα, με την φιλολογία για ένα παγκόσμιο New Deal και το σχέδιο της στεγαστικής αγοράς του Ομπάμα.
Απίστευτο, όμως πέρα για πέρα αληθινό. «Παγκόσμια οικονομία – Τι θα σκεπτόταν ο Μαρξ;» ήταν ο τίτλος του εξωφύλλου, στο οποίο δέσποζε μια ψηφιακή απεικόνιση της κλασικής φιγούρας του Μαρξ. Εύστοχο και καλοδιαλεγμένο το τσιτάτο από το… «Κομμουνιστικό Μανιφέστο (!)» που προέβαλε με θεαματικό τρόπο το περιοδικό: «Η σύγχρονη αστική κοινωνία, με τις σχέσεις παραγωγής, ανταλλαγής και ιδιοκτησίας της, μια κοινωνία που δημιούργησε ως διά μαγείας τέτοια γιγαντιαία μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με μάγο που δεν είναι πλέον σε θέση να ελέγξει τις καταχθόνιες δυνάμεις που απελευθέρωσε με τα μάγια του».
Σε αυτόν τον μπερδεμένο κόσμο της αστάθειας και των ακραίων φαινομένων όπου η αβεβαιότητα φαίνεται να παρασύρει τον ψυχισμό σχεδόν όλων των ανθρώπων, υπάρχουν κάποιοι από εμάς που ατάραχοι υπομένουν τις εξελίξεις.
Η εντύπωση που δημιουργείται όλο και πιο πολύ είναι ότι φτιάχνουμε τον διάκοσμο χωρίς να πειράζουμε τα αίτια. Προσπαθούμε να περιορίζουμε την οχληρότητα χωρίς να αγγίζουμε την νοσηρότητα στο οικονομικό σύστημα, στην οικονομική πραγματικότητα και την πολιτική. Εκεί βρίσκεται ένα μέρος της ίδιας της νοσηρότητας. Τελικά καταλαβαίνουμε όλο και πιο πολύ ότι πρόκειται για μια Λερναία Ύδρα που μεταμορφώνεται και αναγεννάται σε κάθε αποσπασματική εναντίωσή μας απέναντί της.
Η κρίση στην οποία φτάσαμε περιλαμβάνει, όπως έχει ειπωθεί, τα μυθικά ποσά αλληλόχρεου ρίσκου που φτάνουν έντεκα φορές το ΑΕΠ της Παγκόσμιας Οικονομίας. Στην κρίση αυτή πρέπει να αναζητήσουμε πιο συγκροτημένα ρόλους και ευθύνες, αφενός μεν στις λογικές των μεμονωμένων παικτών όπως πχ, Goldman Sachs, Lehman Brothers, Merrill Lynch κλπ και αφετέρου ευθύνες της «λογικής» νοοτροπίας του συστήματος.
Για να κατευθύνει κανείς ιδέες στον τομέα της διακυβέρνησης είτε αυτές οι ιδέες συνδέονται με την πολιτική διακυβέρνηση είτε αυτές συνδέονται με την οικονομική διακυβέρνηση, που είναι οι δυο βασικοί άξονες διακυβέρνησης στον φυσικό κόσμο, βασικά δεν λειτουργεί κανείς μέσω του φορέα της επιθυμίας, του θυμικού, έστω και αν ρίχνει φως. Αυτό είναι μια βασική διεργασία που χρειάζεται για την πολιτισμική εξισορρόπηση. Είναι ο τρίτος τομέας.
Τελικά η πολυθρύλητη συνάντηση των G20 ως ένα ορόσημο στήριξης και ανασυγκρότησης των οικονομιών και των αγορών φαίνεται υπερβολικά φτωχή, και η φτωχικότητά της ξεκινάει από την συστημική μονοκαλλιέργεια της πολιτικής που διαπλέκεται με την αγορά και που δεν μπορεί να απελευθερώσει τις δημιουργικές της δυνάμεις.
Η οικονομική πραγματικότητα όταν βρίσκεται σε «ομαλές» ή σε αισιόδοξες χρηματιστηριακές συνθήκες μοιάζει να ναι τελείως ξένη από ψυχολογικές δυναμικές παρ’ ότι είναι ακριβώς εξαρτημένη.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
