Ένα από τα πιο χτυπητά παράδοξα των ημερών μας είναι το ότι, αν και ανασφαλείς, οι άνθρωποι αποφεύγουν να πάρουν τα μέτρα τους. Επικρατεί ένα διάχυτο «μούδιασμα», όλοι το αντιλαμβάνονται, όλοι το νιώθουν. Αλλά η σκέψη τους αποφεύγει να θέτει καθαρά και ανοιχτά το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι κίνδυνοι γύρω και ο απειλούμενος να μην μπορεί και σχεδόν να μη θέλει να γίνει εγρήγορος;
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αυτή η φράση απεικονίζει μια βαθιά πεποίθηση των ανθρώπων, ότι οι ίδιοι δεν έχουν ευθύνη για όσα δεινά συμβαίνουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά ότι υπάρχει πάντοτε ένα αίτιο εξωγενές, έστω και αν αυτό δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Αυτή η τάση οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως στο ότι ο άνθρωπος:
Η ζωή μας κινείται στην αέναη ταλάντωση ενός εκκρεμούς με ακραίες θέσεις το πριν και το μετά. Ένα πριν που έχει απολέσει την ιστορική μνήμη ή την εκθέτει περιστασιακά ως απολίθωμα, ένα μετά μην έχοντας πού να σταθεί, απεκδυόμενο το όραμα. Σε αυτές τις συνθήκες, ανάμεσα στις κενές νοήματος ακραίες θέσεις, άφευκτα, διαγράφεται το τόξο της ρηχότητος του παρόντος
Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και ο Συνταγματολόγος Κωνσταντίνος Χρυσόγονος, ως κύριος ομιλητής, παρουσία πολλών προσωπικοτήτων της Αυτοδιοίκησης, των Γραμμάτων και των Τεχνών, θα παρουσιάσουν στις 18 Ιουνίου, ημέρα Τετάρτη, στη 13.00, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθήνας, πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, στο Πάρκο Ελευθερίας επί της οδού Β. Σοφίας, μία πρώτη δέσμευση για την Συνταγματική αλλαγή της αντιμετώπισης της Φύσης και του Ζώου, όχι πλέον σαν αντικείμενο, στο επερχόμενο Αναθεωρητικό Σύνταγμα.
γελοιγραφία, πολιτικός μηχανικός, Ό, τι είναι να πεις, πες το γρήγορα
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
