Το ενδιαφέρον είναι ότι η «Άσπρη Τετάρτη» ξεκίνησε από την Κίνα σε συνδυασμό με την συνάντηση Γκόρντον Μπράουν και Ομπάμα, με την φιλολογία για ένα παγκόσμιο New Deal και το σχέδιο της στεγαστικής αγοράς του Ομπάμα.
Το πιο δύσκολο σημείο για τον Ομπάμα δεν ήταν και δεν θα είναι η σταδιοδρομία του μέχρι να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το πιο δύσκολό του σημείο αρχίζει τώρα. Γι’ αυτόν τώρα άρχισαν τα πιθανά λάθη του τύπου Σάρας Πέϊλιν (την επιλογή της δηλαδή από το Μακέην ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ σε περίπτωση που εκλεγόταν αυτός πρόεδρος).
Ήδη το οικονομικό σύστημα, τόσο στην εσωτερική διαμόρφωση της αγοράς όσο και στο διεθνή του χαρακτήρα, είναι αντιμέτωπο με την ανάγκη μιας μεταρρύθμισης. Η αρχική δυναμική αυτής της μεταρρύθμισης φαίνεται να συνδέεται με τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Βλέπουμε για παράδειγμα ξανά την ανάγκη να συνεργεί το κράτος με τις αγορές τόσο ελεγκτικά όσο και επενδυτικά-παρεμβατικά και σχεδιαστικά.
Έχουμε μια διπολικότητα του φαινομένου της φούσκας δείχνοντας ότι τελικά όταν χάνεται το μέτρο προς την μία μεριά, μετά χάνεται και προς την άλλη. Γι’ αυτό και πρέπει να ξανά επιστρέψουμε σε μια κουλτούρα του μέτρου και όχι των άκρων, όχι των μεγάλων αποκλίσεων. Μετά από την φούσκα υπερτίμησης τώρα αναπτύσσεται σε ειδικούς τομείς μια φούσκα υποτίμησης, γιατί ακόμη στο γενικό πεδίο αυτή η τεράστια φούσκα δεν έχει ξεφουσκώσει παρά ελάχιστα.
Η εκλογή ενός μαύρου, του Ομπάμα, στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, από μόνη της σημειολογικά ανοίγει ένα νέο ορίζοντα. Αυτή η εκλογή είναι σημειολογική παρά το γεγονός ότι: είχαμε εξοικειωθεί με δύο μαύρες υψηλότατες ρεπουμπλικανικές πολιτικές παρουσίες στο κυβερνητικό επίπεδο αυτή του Κόλιν Πάουελ και της Κοντολίζα Ράϊζ και απ’ τις οποίες δεν μπορούμε να έχουμε και τις καλύτερες δυνατές αναμνήσεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
