Το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης υπολογίζεται ότι μέχρι τον Αύγουστο έφτασε περίπου τα 10,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο υπολογισμός αυτός έγινε από τον επικεφαλής οικονομολόγο της γερμανικής Commerzbank, Γιοργκ Κρέμερ
Είναι σαφές ότι υπάρχουν και είναι αναγκαίες κάποιες χειραγωγήσεις στην κρίση και την διαδικασία της πτώσης. Βέβαια δεν έχουμε δει χειραγωγήσεις στην άνοδο ώστε να μην αναπτύσσονται χρηματιστηριακές φούσκες. Έχουμε λοιπόν εντοπίσει κατ’ επανάληψιν να λειτουργεί μια ιδιαίτερη μορφή χειραγώγησης που συνδέεται από την μία με τις εκτιμήσεις, τις ανακοινώσεις -τις προβλέψεις για την ακρίβεια- παραγόντων που παρακολουθούν την αγορά μέσα από έρευνα γνώμης οικονομολόγου και άλλου ειδικού κοινού για τους δείκτες της οικονομίας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η «Άσπρη Τετάρτη» ξεκίνησε από την Κίνα σε συνδυασμό με την συνάντηση Γκόρντον Μπράουν και Ομπάμα, με την φιλολογία για ένα παγκόσμιο New Deal και το σχέδιο της στεγαστικής αγοράς του Ομπάμα.
Οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις θα πρέπει να προχωρήσουν σε επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ μέσα στους επόμενους μήνες, προκειμένου να πραγματοποιήσουν μια συνδυασμένη διπλή επίθεση εναντίον της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, αναφέρει έκθεση διάσημων Βρετανών οικονομολόγων.
Απίστευτο, όμως πέρα για πέρα αληθινό. «Παγκόσμια οικονομία – Τι θα σκεπτόταν ο Μαρξ;» ήταν ο τίτλος του εξωφύλλου, στο οποίο δέσποζε μια ψηφιακή απεικόνιση της κλασικής φιγούρας του Μαρξ. Εύστοχο και καλοδιαλεγμένο το τσιτάτο από το… «Κομμουνιστικό Μανιφέστο (!)» που προέβαλε με θεαματικό τρόπο το περιοδικό: «Η σύγχρονη αστική κοινωνία, με τις σχέσεις παραγωγής, ανταλλαγής και ιδιοκτησίας της, μια κοινωνία που δημιούργησε ως διά μαγείας τέτοια γιγαντιαία μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με μάγο που δεν είναι πλέον σε θέση να ελέγξει τις καταχθόνιες δυνάμεις που απελευθέρωσε με τα μάγια του».
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας, όπου συνήθως –μεταξύ άλλων- συμμετέχουν τα διάφορα αστέρια ή οι «γκουρού» της οικονομίας, εφέτος δεν θα προσέλθουν ορισμένοι από εκείνους που διηύθυναν τις τύχες κολοσσιαίων χρηματοπιστωτικών οργανισμών όπως της Λίμαν Μπράδερς και άλλων. Αυτό βέβαια συμβαίνει επειδή αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτύχει κραυγαλέα στο να επιτύχουν αυτό που υποσχέθηκαν και που θέλησαν να επιβάλουν σε όλο τον κόσμο μέσα από ένα εξειδικευμένο οικονομικό σύστημα μέσα στον ευρύτερο καπιταλισμό.
Η Άγγελα Μέρκελ μίλησε για τραπεζίτες και επιχειρηματίες « που συμπεριφέρονται σαν ζώα την περίοδο της χειμερίας νάρκης». Μήπως πρέπει να μιλήσουμε για πολιτικούς τεχνοκράτες ή «χειμερία νάρκη»;
Το πιο δύσκολο σημείο για τον Ομπάμα δεν ήταν και δεν θα είναι η σταδιοδρομία του μέχρι να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το πιο δύσκολό του σημείο αρχίζει τώρα. Γι’ αυτόν τώρα άρχισαν τα πιθανά λάθη του τύπου Σάρας Πέϊλιν (την επιλογή της δηλαδή από το Μακέην ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ σε περίπτωση που εκλεγόταν αυτός πρόεδρος).
Τώρα πια είναι καιρός να διαλύσουμε συνολικά τον αμερικανικό μύθο, αυτές τις προσδοκίες χωρίς την άμεση λογική ηθική. Όλοι ελπίζουμε να μην εξελιχθεί σε μια συμβολική μόνον ανατροπή ενός μιγάδα Αφροαμερικανού η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.
Σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα της πρόκλησης του θανάτου ενός νέου ανθρώπου από σφαίρα αστυνομικού και της επακόλουθης εξέγερσης της νεολαίας έχουμε τρία αρχικά σημεία στα οποία πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας.
H ανθρωπότητα και οι λαοί, οι κοινωνίες και οι οικονομίες μετά τα σχέδια Πόλσον και Μπράουν είναι αντιμέτωπες με τα επόμενα προβλήματα
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία των αγορών, μια κυριαρχία που μοιάζει ως μια απαραβίαστη πραγματικότητα, παρά το γεγονός ότι λειτουργούν προστατευτικά μέτρα, κυρίως από ισχυρές χώρες απέναντι σε τρίτες χώρες
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
