(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αν η κατάσταση του κόσμου δεν ήταν σήμερα τόσο οριακή, όχι μόνον για τον πολιτισμό αλλά και για τη φυσική επιβίωση του ανθρώπου και του πλανήτη ολόκληρου, το ζήτημα της ουτοπίας και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προκαλεί θυμηδία με την ανοησία και τις παιδαριώδεις υπεκφυγές μπροστά στο αληθινό νόημά της.
Σε μια εποχή, που υποτίθεται ότι απολαμβάνουμε απρόσκοπτα τα αγαθά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, είμαστε έρμαια του πιο σκληρού και, κυρίως, ανεπίγνωστου ολοκληρωτισμού. Του ύπουλου ολοκληρωτισμού της τηλεόρασης.
Οι τηλεοράσεις είναι πανταχού παρούσες. Σε όλους τους χώρους, δημόσιους και ιδιωτικούς. Όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Κι εμείς, την εποχή της αποθέωσης της επικοινωνίας, να συνομιλούμε όλο και λιγότερο. Να παρακολουθούμε τηλεοπτικά προγράμματα όλο και περισσότερο.
Σωματικά ξοδεύω το 93% του χρόνου μου στις ΗΠΑ και περιστασιακά σε άλλες βιομηχανικές χώρες και περίπου το 7% στη Νέα Γουινέα. Συναισθηματικά εξακολουθώ να ξοδεύω μεγάλο μέρος του χρόνου και των σκέψεών μου στη Νέα Γουινέα… Όταν βρίσκομαι στη Nέα Γουινέα είναι σαν να βλέπω για τον λίγο τον κόσμο με ζωηρά χρώματα, όταν οπουδήποτε αλλού ο κόσμος, συγκριτικά, μοιάζει γκρίζος. ~ Jaret Diamond
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αυτή η φράση απεικονίζει μια βαθιά πεποίθηση των ανθρώπων, ότι οι ίδιοι δεν έχουν ευθύνη για όσα δεινά συμβαίνουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά ότι υπάρχει πάντοτε ένα αίτιο εξωγενές, έστω και αν αυτό δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Αυτή η τάση οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως στο ότι ο άνθρωπος:
Για τον κίνδυνο ενός νέου 2008 μιλούν τα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ, καθώς συνεχίζεται η κατρακύλα του κινεζικού χρηματιστηρίου και των διεθνών αγορών αλλά και η μεγάλη πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Σε αντίθεση μάλιστα με το 2008 όταν η αμερικανική Fed αλλά και οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες είχαν τη δυνατότητα, μειώνοντας τα επιτόκια στο μηδέν και ρίχνοντας τρισεκατομμύρια δολάρια στις αγορές, να δημιουργήσουν τη ψευδαίσθηση ότι η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας είναι «διαχειρίσιμη», αυτή τη φορά έχουν ξεμείνει από «πυρομαχικά» προκειμένου να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη θύελλα.
Ο Επαναστάτης της Φακής” κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο σε ηλεκτρονική μορφή.
Ο Επαναστάτης της Φακής είναι κάτι παραπάνω από ένα βιβλίο. Είναι η ακατανίκητη έλξη ενός οράματος που σε ανύποπτο χρόνο θα γεννήσει στον καθένα την εκούσια επιθυμία αλλά και τη δύναμη να ευθυγραμμίσει τη ζωή του με τον δίκαιο και συμπονετικό κόσμο για όλους τους αισθανόμενους.
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Οι λέξεις «νέο» και «τάξη» έχουν τόσο διαφθαρεί από την κακή και παραπλανητική χρήση τους, που είναι σχεδόν αδύνατον να διαπεράσει κανείς το αρνητικό νόημα που τους έχει αποδοθεί στη σημερινή εποχή.
Σήμερα βιώνουμε μία σύγκρουση, που διαχέεται σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού. Στον έναν πόλο της σύγκρουσης, τον κυρίαρχο, βρίσκεται ο κόσμος των κρατών και του κεφαλαίου. Στον αντίπαλο πόλο τοποθετούνται τα κινήματα, οι σύγχρονες κοινωνίες σε κίνηση
Όσο τα οράματα είναι για την ανθρωπότητα απλές λέξεις με περιεχόμενο που να ικανοποιεί την επιθυμία της να έχει μια εύκολη καθημερινότητα και να ικανοποιεί το πνεύμα της με απλοϊκή διατύπωση μεγαλόπνοων αλλά απροσέγγιστων στόχων, τόσο οι έννοιες θα διαστρεβλώνονται και η ανθρωπότητα θα μένει χωρίς πνευματικό στήριγμα
Πάνω από το 90% των μεταναστευτικών πουλιών του πλανήτη δεν προστατεύονται επαρκώς στη διάρκεια του «μαραθώνιου» ταξιδιού τους ανά τον κόσμο, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, η οποία απευθύνει έκκληση να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στο πρόβλημα.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ μας έχει προσφέρει την πιο εμπεριστατωμένη πιθανότατα φιλοσοφική ανάλυση της έννοιας της ευτυχίας στο έργο του Η Κατάκτηση της Ευτυχίας. Μελετά την έννοια όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ορισμών και περιεχομένου αλλά και σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής, διεισδύοντας στην ανθρώπινη κατάσταση σε εξαιρετική λεπτομέρεια και με θαυμαστή οξυδέρκεια.
Αν ο πλανήτης μας είχε μάτια είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τα έστρεφε και προς τις παγκόσμιες συνόδους για το κλίμα, όπως αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Παρίσι.
Ωστόσο, θα χαμήλωνε το βλέμμα του καθώς θα αντιλαμβανόταν ότι οι φιλόδοξοι στόχοι για μια συμφωνία που θα αποτρέψει τις πολύπλευρες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής καλύπτονται από τον μακρύ χιτώνα της υποκρισίας.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
