Το σώμα, αν και είναι στο επίκεντρο της προσοχής του ανθρώπου, έχει, ουσιαστικά, παραγνωρισθεί, γιατί, από το ένα μέρος, κατανοείται μόνον εργαλειακά και με βάση το φαίνεσθαι και, από το άλλο μέρος, έχει άρρηκτα συνδεθεί άρρηκτα με τον φόβο του θανάτου…
Η κεντρική ιδιομορφία της ανθρώπινης εξέλιξης και ιστορίας βρίσκεται στο γεγονός ότι στον άνθρωπο η συνείδηση, ο υποκειμενικός παράγοντας, γίνεται ρυθμιστής του αντικειμενικού, πηγή γεγονότων και δράσης.
Το «λάθος», είναι λάθος, ακόμη και αν το κάνουν όλοι…
Το «σωστό» είναι σωστό, ακόμη και αν δεν το κάνει κανείς…
Τι συμβαίνει τελικά στο ανθρώπινο είδος;… Τι συμβαίνει στις ζωές μας;…
Ποια είναι αυτή η «αόρατη» παράμετρος, που μας κάνει να μπερδεύουμε το προφανές με το φανταστικό;…
Ο ισπανός φιλόσοφος Χοσέ Ορτέγκα υ Γκασσέτ ανήκει στους λίγους εκείνους φιλοσόφους που εννοούν τη φιλοσοφική δημιουργία ως έναν τιτάνιο πνευματικό αγώνα στα σταυροδρόμια και στις δημόσιες πλατείες. Πρόκειται, στ’ αλήθεια, για τον αγώνα που επιτρέπει σε έναν λαό να αποκτά ιστορική συνείδηση, να την εσωτερικεύει και συναφώς να αναγνωρίζει τη βαρύτητα των εκάστοτε ιστορικών στιγμών, που διέρχεται ο ίδιος ως έθνος ή κράτος, αλλά και ως μέρος ενός συνολικότερου κόσμου, ας πούμε του κόσμου της Ευρώπης
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει
Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να ’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής
Ο ανθρώπινος πολιτισμός καταδυναστεύεται από μια μηχανική προσέγγιση του κόσμου. Η μηχανική επιστήμη ή, υπό άλλη έννοια, η μηχανική τέχνη κυριάρχησε στο επίπεδο της ανάπτυξης του πολιτισμού, αλλά εξελίχθηκε σε μεγάλο δυνάστη της ψυχής μας και της αίσθησης της ψυχής στον κόσμο.
Μια νέα προσπάθεια για την ουσιαστική ανάκτηση των δηµόσιων χώρων βρίσκεται τους τελευταίους µήνες σε εξέλιξη µέσα από τη δηµιουργία του µη κερδοσκοπικού οργανισµού «Το Πάρκο µας» (http://www.ourpark.gr/)
Ξέρω· µόνον τα «µεγάλα ζητήµατα» έχουν σηµασία (όπως και τα µεγάλα λόγια, ναί). Ενώ για τα µικροπράγµατα της καθηµερινότητας δέν αξίζει να γίνεται λόγος. Eλα όµως που οι κοινωνιολόγοι µάς λένε οτι κάθε συµπεριφορά (ατόµων ή οµάδων)
Η διάλεξη «Κοινωνία & Περιβάλλον, Τώρα; Με την Κρίση;», είναι η τελευταία εκ των τριών, που έδωσε ο Καθηγητής Θεοδόσης Π. Τάσιος, η οποία αφορά σε μια σειρά ομιλιών του Κύκλου «Φιλοσοφία & Κοινωνία», στα πλαίσια του προγράμματος Megaron Plus του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Η «κρίση» είναι μια λέξη χιλιοειπωμένη, που μπορεί να λειτουργήσει με δύο αντίθετους τρόπους: αφ’ ενός μεν μπορεί ν’ αποτελεί, και συχνά αποτελεί, το τέλειο άλλοθι για την αδράνειά μας, για την μ
Το σώμα μας είναι μια εκπληκτική μηχανή που πραγματοποιεί εκατομμύρια διεργασίες ταυτόχρονα, χωρίς εμείς να σκεφτόμαστε ή να δίνουμε εντολή για να συμβούν. H κόρη των ματιών μας διαστέλλεται και συστέλλεται ανάλογα με την ένταση του φωτός στο περιβάλλον
Το απίθανο είναι το «νετρόνιο» της ιστορίας, αυτή η κρισιμότητα που διαπερνάει ολότελα την ανθρώπινη φύση και τις μαζικές της αιχμές. Κι, όμως, ποτέ δεν γίνεται συνειδητό το απίθανο στην πορεία της πραγμάτωσής του, όσο η συνείδησή μας είναι αλλοτριωμένη από την καθημερινότητα. [1]
Η διάλεξη «Ανατομία Ήθους & Πολιτικής», είναι η δεύτερη εκ των τριών, που έδωσε ο Καθηγητής Θεοδόσης Π. Τάσιος, η οποία αφορά σε μια σειρά ομιλιών του Κύκλου «Φιλοσοφία & Κοινωνία», στα πλαίσια του προγράμματος Megaron Plus του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
Πόσο εύκολο είναι να περιπέσουμε στην αδράνεια και την αμάθεια, κλεισμένοι στον μικρόκοσμο της καθημερινότητάς μας; Μήπως τελικά πρέπει εμείς οι ίδιοι να προκαλούμε καθημερινά τον εαυτό μας;
Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν κάποιες, ολιγόλογα γραμμένες, ειδήσεις που αναφέρονται στα αποτελέσματα και τις ανησυχίες διαφόρων επιστημονικών και ερευνητικών ομάδων σχετικά με την αύξηση της συγκέντρωσης του μεθανίου στην ατμόσφαιρα πάνω από την Αρκτική και από λίμνες στη Σιβηρία
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
