Εταιρείες βιοτεχνολογίας, όπως η Syngenta και η Monsanto είναι περισσότερο γνωστές για τους «μεταλλαγμένους σπόρους» τους, δυστυχώς όμως οι εταιρείες αυτές θέλουν να ελέγχουν όλη τη διαδικασία παραγωγής
ΠΕΙΝΑ: ΤΟ Νο1 ΟΠΛΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Συχνά το άλλοθι για την καταδίκη ενός ολοένα και διογκούμενου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού στην πείνα και στην εξαθλίωση είναι ο υπερπληθυσμός της Γης. Με το επιχείρημα αυτό συντάσσονται και οι θιασσώτες της γενετικής τροποποίησης των καλλιεργειών, αλλά και εκείνοι της πλήρους εντατικοποίησης της γεωργίας, καθώς διατείνονται ότι με την αύξηση των ποσοτήτων των τροφίμων θα καταπολεμηθεί η πείνα. Τα νούμερα, όμως, τους διαψεύδουν.
Ο ουρανός για πατέρας και η γη για μητέρα. Τα παιδιά που προέρχονται από τον ίδιο πατέρα και την ίδια μητέρα είναι συγγενείς μεταξύ τους και οι απόγονοι που προέρχονται από τους ίδιους παππούδες έχουν μια συγγένεια, όπως έχουν μία συγγένεια οι συμπολίτες της ίδια πόλης επειδή έχουν σε κοινή ιδιοκτησία κάποιο έδαφος και επειδή έχουν αμοιβαίες σχέσεις
Τί μας ωθεί στο κυνήγι της κατοχής αποκτημάτων και δύναμης; Τί μας ωθεί στην επιδίωξη της φήμης και της δημοφιλίας; Πόσο βιώσιμο είναι αυτό, τόσο στις περιόδους γενικότερης αφθονίας όσο και στέρησης;
Θεωρητικά, οι θρησκείες «νίκησαν» τον θάνατο. Καμμιά τους, όμως, δεν νίκησε τον φόβο του θανάτου. Εξαίρεση, ασφαλώς, αποτελούν ορισμένα φυσικά πρόσωπα του θρησκευτικού βίου.
Η οικονομική ανάπτυξη, ο τρόπος πραγματοποίησής της και ο μερισμός της, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν τα κύρια ενδιαφέροντα για την ανθρωπότητα, τα κράτη, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους.
Είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων καθώς για τον άνθρωπο το χρήμα αποτελεί τον παράγοντα κεφαλαιοποίησης των επιθυμιών και των συμπεριφορών του. Καθώς η οικονομία, αποτελεί το πεδίο της συναλλακτικής δυναμικής του ανθρώπου απέναντι στις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα μέσα του, η οικονομία συνεχίζει να αποτελεί το κομβικό πεδίο της ανθρώπινης εξέλιξης. Παρά τις περί του οποιουδήποτε αντιθέτου διακηρύξεις.
Απίστευτο, όμως πέρα για πέρα αληθινό. «Παγκόσμια οικονομία – Τι θα σκεπτόταν ο Μαρξ;» ήταν ο τίτλος του εξωφύλλου, στο οποίο δέσποζε μια ψηφιακή απεικόνιση της κλασικής φιγούρας του Μαρξ. Εύστοχο και καλοδιαλεγμένο το τσιτάτο από το… «Κομμουνιστικό Μανιφέστο (!)» που προέβαλε με θεαματικό τρόπο το περιοδικό: «Η σύγχρονη αστική κοινωνία, με τις σχέσεις παραγωγής, ανταλλαγής και ιδιοκτησίας της, μια κοινωνία που δημιούργησε ως διά μαγείας τέτοια γιγαντιαία μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με μάγο που δεν είναι πλέον σε θέση να ελέγξει τις καταχθόνιες δυνάμεις που απελευθέρωσε με τα μάγια του».
Η εντύπωση που δημιουργείται όλο και πιο πολύ είναι ότι φτιάχνουμε τον διάκοσμο χωρίς να πειράζουμε τα αίτια. Προσπαθούμε να περιορίζουμε την οχληρότητα χωρίς να αγγίζουμε την νοσηρότητα στο οικονομικό σύστημα, στην οικονομική πραγματικότητα και την πολιτική. Εκεί βρίσκεται ένα μέρος της ίδιας της νοσηρότητας. Τελικά καταλαβαίνουμε όλο και πιο πολύ ότι πρόκειται για μια Λερναία Ύδρα που μεταμορφώνεται και αναγεννάται σε κάθε αποσπασματική εναντίωσή μας απέναντί της.
Για να κατευθύνει κανείς ιδέες στον τομέα της διακυβέρνησης είτε αυτές οι ιδέες συνδέονται με την πολιτική διακυβέρνηση είτε αυτές συνδέονται με την οικονομική διακυβέρνηση, που είναι οι δυο βασικοί άξονες διακυβέρνησης στον φυσικό κόσμο, βασικά δεν λειτουργεί κανείς μέσω του φορέα της επιθυμίας, του θυμικού, έστω και αν ρίχνει φως. Αυτό είναι μια βασική διεργασία που χρειάζεται για την πολιτισμική εξισορρόπηση. Είναι ο τρίτος τομέας.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
