ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ; (της Ζωής Νικητάκη)
ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑ, ΕΝΑΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Η επωνυμία και το όνομα είναι λέξεις των οποίων το νόημα και η αξία θεωρούνται τόσο αυτονόητα, ώστε να μην απασχολούν κανέναν, και μόνον σε μια διαδικασία αληθινής αυτογνωσίας που συσχετίζει το άτομο με το περιβάλλον του (και όχι ομφαλοσκόπησης) μπορεί να διερευνηθεί το περιεχόμενό τους και η σχέσης τους.
ΣΟΛΩΝ, Ο ΣΟΦΟΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΛΗ
ΠΛΑΤΩΝ ~ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ;
ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» ΤΟΥ ΧΕΓΚΕΛ (του Δημήτρη Δημητριάδη)
ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ (του Ι. Ν. Μαρκόπουλου)
ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΑΝΑΓΚΗ Ή ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η βασική μέριμνα του ανθρώπου είναι η ασφάλεια, είναι το θεμέλιο της ζωής του και αφορά την επιβίωσή του. Όλα τα άλλα φαίνονται εποικοδομήματα – ακόμη κι αν δεν είναι. Είναι όμως μια έννοια που ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί ως αυτονόητη παραπλανητικά και χωρίς εμβάθυνση στο νόημά της.
ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΩΣ ΤΟΝ ΧΕΓΚΕΛ (του Δημήτρη Τζωρτζόπουλου)
ΟΥΤΟΠΙΑ: ΜΙΑ ΒΟΛΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αν η κατάσταση του κόσμου δεν ήταν σήμερα τόσο οριακή, όχι μόνον για τον πολιτισμό αλλά και για τη φυσική επιβίωση του ανθρώπου και του πλανήτη ολόκληρου, το ζήτημα της ουτοπίας και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα θα έπρεπε να προκαλεί θυμηδία με την ανοησία και τις παιδαριώδεις υπεκφυγές μπροστά στο αληθινό νόημά της.
CARL JUNG: ΤΟ ΕΞΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ, ΤΟ ΜΕΣΑ Η ΜΗΤΕΡΑ!
ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ…
ΜΠΡΟΥΝΟ ΜΠΕΤΕΛΧΑΪΜ – Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΠΛΑΤΩΝΑΣ: ΤΟ ΙΔΙΟΦΥΕΣ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ (του Θωμά Γιούργα)
«ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ» (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Αυτή η φράση απεικονίζει μια βαθιά πεποίθηση των ανθρώπων, ότι οι ίδιοι δεν έχουν ευθύνη για όσα δεινά συμβαίνουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά ότι υπάρχει πάντοτε ένα αίτιο εξωγενές, έστω και αν αυτό δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Αυτή η τάση οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως στο ότι ο άνθρωπος:
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ – ΤΙ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ: ΝΕΑ Ή ΠΑΛΙΑ ΤΑΞΗ; (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Οι λέξεις «νέο» και «τάξη» έχουν τόσο διαφθαρεί από την κακή και παραπλανητική χρήση τους, που είναι σχεδόν αδύνατον να διαπεράσει κανείς το αρνητικό νόημα που τους έχει αποδοθεί στη σημερινή εποχή.
CARL JUNG: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ
Κάθε ανθρώπινο ον έχει μια «σκιά». «Όλοι κλείνουμε μέσα μας έναν –στατιστικό- εγκληματία, όπως και έναν αντίστοιχο τρελό ή άγιο». Η φύση του εντός μας θηρίου είναι η «πανίσχυρη τάση για κυριαρχία».
ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ: ΟΜΟΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όσο τα οράματα είναι για την ανθρωπότητα απλές λέξεις με περιεχόμενο που να ικανοποιεί την επιθυμία της να έχει μια εύκολη καθημερινότητα και να ικανοποιεί το πνεύμα της με απλοϊκή διατύπωση μεγαλόπνοων αλλά απροσέγγιστων στόχων, τόσο οι έννοιες θα διαστρεβλώνονται και η ανθρωπότητα θα μένει χωρίς πνευματικό στήριγμα
ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ~ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΚΑΛΟΣ Ή ΚΑΚΟΣ;
O άνθρωπος, καλός ή κακός;
H θέση πού παίρνει ή ουμανιστική ηθική ότι o άνθρωπος είναι σε θέση να γνωρίζει τi είναι καλό και να ενεργεί ανάλογα με τη δύναμη των φυσικών δυνατοτήτων του και της λογικής του θα ήταν αβάσιμη, αν αλήθευε ή θεωρία σχετικά με την έμφυτη κακία τού ανθρώπου