Δεν μιλάμε για μία οπισθοδρομική κοινωνία, όπου δεν μπαίνει η πληροφορία, όπου δεν υπάρχει σχετική ελευθερία και γενικά αυτά τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο οικουμενικό συγκριτικά με το παρελθόν. Μιλάμε για την Τσεχία (και δυστυχώς όχι μόνον), της οποίας ο Πρόεδρος πρόσφατα
«Οι Βρετανοί πολίτες ζουν υπό το καθεστώς φόβου σε ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος». Θα μπορούσε να αποτελεί δριμύ κατηγορώ κάποιας ακτιβιστικής οργάνωσης, αλλά προέρχεται από την Ντέιμ Στέλλα Ρίμινγκτον, πρώην επικεφαλή της MI5, της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Σύμφωνα με την κ. Ρίμινγκτον, αυτό δεν ισχύει μόνο για την Βρετανία, αλλά για δεκάδες χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν αρκεί μια νέα σημειολογική πολιτική ηγεσία πια όπως θα αρκούσε στην περίοδο Ρούσβελτ για να αλλάξει το τοπίο. Δεν αρκεί. Ο λόγος πρωταρχικά είναι ότι επειδή ακριβώς έχει υπάρξει μια βαθιά συστημική εμπέδωση στην διακυβέρνηση αυτή η συστημική εμπέδωση και παγίωση, είναι απολύτως αποκλίνουσα στον συσχετισμό σε επίπεδο κοινωνίας, όταν μάλιστα η κοινωνία δεν έχει συστηματοποιήσει το αίτημα της αλλαγής αλλά το εκφράζει απαξιωτικά ως προς την «οκταετία Μπους», μια οκταετία που προέκυψε από μια ισχυρή στήριξη εκλογικού σώματος παρά τις δύο νοθείες της Φλόριντα και του Οχάιο.
Η εκλογή ενός μαύρου, του Ομπάμα, στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, από μόνη της σημειολογικά ανοίγει ένα νέο ορίζοντα. Αυτή η εκλογή είναι σημειολογική παρά το γεγονός ότι: είχαμε εξοικειωθεί με δύο μαύρες υψηλότατες ρεπουμπλικανικές πολιτικές παρουσίες στο κυβερνητικό επίπεδο αυτή του Κόλιν Πάουελ και της Κοντολίζα Ράϊζ και απ’ τις οποίες δεν μπορούμε να έχουμε και τις καλύτερες δυνατές αναμνήσεις.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
