ΕΝΤΓΚΑΡ ΜΟΡΕΝ: ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΜΑΣΤΕ!
Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
TO BIBΛΙΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ (του Άγγελου Νικολόπουλου)
Η οικολογική καταστροφή αποτελεί μέρος της ψυχρής ανώνυμης βαρβαρότητας (1) την οποία μας κληροδότησε ο 20ος αιώνας. Προέρχεται μέσα από την ορθολογικοποίηση που μόνο υπολογισμούς ξέρει να κάνει αγνοώντας τα άτομα, τις ανάγκες τους και τα αισθήματά τους.
ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΑΠΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ (του Γιάννη Ζήση)
SCRIPTA MANENT – ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ (29/5/11-5/6/11)
«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»
(Από δημοσιεύσεις της 1ης εβδομάδας του Ιουνίου)
Όπου κίνδυνος και … σωτηρία
«Τα μέτρα που πρότειναν το ΔΝΤ και οι άλλες δυνάμεις είναι τα κλασικά μέτρα σύμφωνα με τα οποία ο λαός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα, ενώ οι τράπεζες πάντα τη γλιτώνουν. … Είναι απίστευτο πώς δεν έχουμε βρει ακόμη τα μέσα να σταματήσουμε αυτή την ξέφρενη κερδοσκοπία».
ΕΝΤΓΚΑΡ ΜΟΡΕΝ: “ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΤΕ ΣΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ” (συνέντευξη στο Γιώργο Αρχιμανδρίτη) — Σειρά Πολιτική Ηγεσία Επικοινωνία
Παρίσι Σάββατο απόγευμα στην ιστορική γειτονιά του Μαρέ. Ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν με υποδέχεται στο σπίτι του για μια εγκάρδια συζήτηση λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη άφιξή του στην Αθήνα- η οποία τελικά ματαιώθηκε για λόγους υγείας- για να αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και να παραστεί στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Πολιτισμός και Βαρβαρότητα, Επικοινωνία και Σύγχρονη Κοινωνία» που διοργανώθηκε προς τιμήν του στο Μουσείο Ακρόπολης και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.
O ΕΝΤΓΚΑΡ ΜΟΡΕΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ (Γ΄ Μέρος)
TO ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΕΫΝΣΙΑΝΙΣΜΟΥ (του Γιάννη Ζήση)
Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΤΡΟΦΟΔΟΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ & ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΑΝΑΟΡΑΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΑΛΛΑΓΕΣ; (του Γιάννη Ζήση)
Η αναγκαιότητα να ξαναοραματιστούμε την Ευρώπη γίνεται όλο και πιο έκδηλη. Αυτή όμως η αναγκαιότητα παραπέμπει στην ανάγκη να αλλάξουμε την Ευρώπη.