(Μέρος του κειμένου «Μεγάλες Ιδέες: Όμοιες λέξεις, αντίθετα οράματα»)
Η επωνυμία και το όνομα είναι λέξεις των οποίων το νόημα και η αξία θεωρούνται τόσο αυτονόητα, ώστε να μην απασχολούν κανέναν, και μόνον σε μια διαδικασία αληθινής αυτογνωσίας που συσχετίζει το άτομο με το περιβάλλον του (και όχι ομφαλοσκόπησης) μπορεί να διερευνηθεί το περιεχόμενό τους και η σχέσης τους.
Οι εμπορικές συμφωνίες «νέας γενιάς» ως υπερόπλο απορρύθμισης υπέρ των εταιρικών συμφερόντων…
Όταν πριν από τρία χρόνια ξεκινούσαν οι αντιδράσεις ενάντια στις μυστικές «εμπορικές» συμφωνίες (TTIP, TPP, CETA, TiSA), η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν το πώς θα κατορθώναμε να στρέψουμε το ενδιαφέρον των πολιτών, αλλά και των ηγεσιών, σε ένα θέμα τόσο στριφνό και περίπλοκο. Κανείς δεν γνώριζε και κανείς δεν φαινόταν να θέλει να μάθει τι κρυβόταν πίσω από αυτή τη σειρά ακρωνυμίων. Η πληροφορία ήταν δυσεύρετη και το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται το 2013, σε συνέχεια των σχετικών αποκαλύψεων των WikiLeaks, τα οποία έχουν προσφέρει τεράστια υπηρεσία και σε αυτό τον τομέα.
Το βασικό χαρακτηριστικό της αληθινής Δημοκρατίας
Ο διακεκριμένος Ελληνιστής Μωρίς Κρουαζέ[1] στο βιβλίο του «Ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδος», (Εκδόσεις Γκοβόστη, 1990) γράφει: «Για τους πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η δημόσια ζωή ήταν τόσο βαθειά δεμένη με την ιδιωτική ζωή, που δύσκολα μπορούσες να την ξεχωρίσεις». Η διαπίστωση του διακεκριμένου μελετητή, ότι στην Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρχε ταύτιση της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής, που σημαίνει ταύτιση του ιδίου και του δημοσίου συμφέροντος, αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό και το μεγαλείο της Αληθινής Δημοκρατίας.
Σε μια εποχή, που υποτίθεται ότι απολαμβάνουμε απρόσκοπτα τα αγαθά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, είμαστε έρμαια του πιο σκληρού και, κυρίως, ανεπίγνωστου ολοκληρωτισμού. Του ύπουλου ολοκληρωτισμού της τηλεόρασης.
Οι τηλεοράσεις είναι πανταχού παρούσες. Σε όλους τους χώρους, δημόσιους και ιδιωτικούς. Όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Κι εμείς, την εποχή της αποθέωσης της επικοινωνίας, να συνομιλούμε όλο και λιγότερο. Να παρακολουθούμε τηλεοπτικά προγράμματα όλο και περισσότερο.
Σωματικά ξοδεύω το 93% του χρόνου μου στις ΗΠΑ και περιστασιακά σε άλλες βιομηχανικές χώρες και περίπου το 7% στη Νέα Γουινέα. Συναισθηματικά εξακολουθώ να ξοδεύω μεγάλο μέρος του χρόνου και των σκέψεών μου στη Νέα Γουινέα… Όταν βρίσκομαι στη Nέα Γουινέα είναι σαν να βλέπω για τον λίγο τον κόσμο με ζωηρά χρώματα, όταν οπουδήποτε αλλού ο κόσμος, συγκριτικά, μοιάζει γκρίζος. ~ Jaret Diamond
«Βρισκόμαστε σ’ ένα μεσοδιάστημα, μεταξύ μιας εποχής που οι άνθρωποι είχαν βεβαιότητες και μιας άλλης, όπου οι παλιές μέθοδοι πλέον δεν λειτουργούν»
Έχετε περιγράψει την ανισότητα ως «μετάσταση». Βρίσκεται η δημοκρατία σε κίνδυνο; Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει αυτό τον καιρό ως κρίση της δημοκρατίας, ως κατάρρευση της εμπιστοσύνης· την πεποίθηση πως οι ηγέτες μας δεν είναι απλά διεφθαρμένοι ή ανόητοι, αλλά ανίκανοι. Οι πράξεις απαιτούν την εξουσία, τη δυνατότητα να κάνεις πράγματα, και χρειαζόμαστε και την πολιτική που είναι η ικανότητα να αποφασίσουμε τι πρέπει να γίνει. Όμως αυτός ο γάμος μεταξύ εξουσίας και πολιτικής στο πλαίσιο του εθνικού κράτους έχει τελειώσει. Η εξουσία έχει παγκοσμιοποιηθεί αλλά η πολιτική είναι όσο τοπική ήταν πάντα.
Σήμερα βιώνουμε μία σύγκρουση, που διαχέεται σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού. Στον έναν πόλο της σύγκρουσης, τον κυρίαρχο, βρίσκεται ο κόσμος των κρατών και του κεφαλαίου. Στον αντίπαλο πόλο τοποθετούνται τα κινήματα, οι σύγχρονες κοινωνίες σε κίνηση
Η εικόνα κατάρρευσης στον χώρο της Υγείας στη μνημονιακή περίοδο μπορεί ίσως καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη να περιγράψει την κοινωνική καταστροφή που έχει επιφέρει η πολιτική της λιτότητας. Οι δανειστές, μέσω της αποπληρωμής του χρέους, έχουν ήδη πάρει τη λίβρα της σάρκας που τους αναλογεί, αλλά ζητούν περισσότερα.
Η Ευρώπη μετατρέπεται σε μια ήπειρο χωρίς δημοκρατία όπου η ισχύς έχει περισσότερη σημασία από τον νόμο
Μόνο οι τράπεζες, οι παγκόσμιες εταιρείες και οι πάμπλουτοι έχουν οποιαδήποτε ισχύ ενάντια σε αυτό το απρόσωπο ημί- υπέρκράτος. Είχαμε τις αντίπαλες εκρήξεις, στις οποίες χυδαία επιτηδευμένες διασημότητες και κακόγουστοι άνδρες με κοστούμια αντάλλασσαν κοινότοπες απόψεις για την Ευρώπη. Τώρα θα μάθουμε τα νέα: ο David Cameron αναγκάζεται να γράψει τις απαιτήσεις του, προτού αρχίσουν οι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ τις διαπραγματεύσεις. Όλα αυτά στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος του οποίου η ημερομηνία δεν έχει οριστεί ακόμα.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
