Η πρώτη αξία που προτείνουμε ως βασικό κορμό μιας αξιόπιστης και βιώσιμης νέας ιδεολογίας είναι η αξία της νηφαλιότητας – μία αξία η οποία πρέπει να συνδέεται με την αξιοπιστία, όπως και κάθε άλλη. Η νηφαλιότητα είναι εκείνη η ορθή στάση του πολίτη που η καθημερινή εμπειρία την αναδεικνύει ως ανάγκη. Η ορθή θέση παρατήρησης, η αυτογνωσία [1] και η γνώση της ανάγκης είναι εντελώς απαραίτητες ιδιότητες και αποτελούν τα «παιδιά» της πραγματικής νηφαλιότητας. Το αυτογνωσιακό έλλειμμα [2] του πολίτη, του πολιτικού, του παραγωγού και του καταναλωτή (ο άνθρωπος υπό την όποια ιδιότητα του) προβάλλει ως ένας παράγοντας διεύρυνσης του φάσματος της ατέλειας, του σφάλματος και του λάθους της γοητείας της αυταπάτης.