Καθώς οι παγκόσμιοι γεωργικοί πόροι συρρικνώνονται, πολυεθνικές εταιρείες αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης σε διάφορες χώρες ανά τον πλανήτη, γεγονός που αυξάνει τη συγκέντρωση της αγροτικής γης σε λιγότερα χέρια, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Worldwatch Institute.
Αν ο πλανήτης μας είχε μάτια είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τα έστρεφε και προς τις παγκόσμιες συνόδους για το κλίμα, όπως αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Παρίσι.
Ωστόσο, θα χαμήλωνε το βλέμμα του καθώς θα αντιλαμβανόταν ότι οι φιλόδοξοι στόχοι για μια συμφωνία που θα αποτρέψει τις πολύπλευρες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής καλύπτονται από τον μακρύ χιτώνα της υποκρισίας.
Είναι πραγματικά πολύπλοκο, ακόμη και τώρα, να προσδιορίσει κανείς τι πραγματικά συνέβη στην Ευρώπη την άνοιξη του 2010. Τις ημέρες εκείνες, μόλις ενάμιση χρόνο από τον σεισμό του Δεκέμβρη στην Ελλάδα, σηματοδοτείται όχι μόνο το τέλος μιας παλιάς και η αρχή μιας νέας εποχής για τους πληθυσμούς της γηραιάς Ηπείρου, αλλά και το ξέσπασμα μιας αλυσιδωτής έκρηξης, η οποία δεν φαίνεται να έχει ξεπεραστεί, παρά τις συνεχόμενες και απελπισμένες προσπάθειες.
Ποτέ δεν σταματάμε να διαβάζουμε, ιδίως εμείς οι κάτοικοι των πόλεων, ακόμα κι αν δεν ανοίγουμε βιβλίο, ακόμα κι αν δεν αγοράζουμε εφημερίδες: ονόματα δρόμων, καταστημάτων, διαφημιστικά πανό, φανάρια στις διασταυρώσεις, σήματα οδικής κυκλοφορίας, κ.λ.π
Ο σκιτσογράφος Γκουντούζ Αγκάγιεβ στηλιτεύει την έλλειψη δικαιοσύνης σε αρκετές χώρες του κόσμου, παρουσιάζοντας τη θεά Θέμιδα, να απειλείται, να δολοφονείται, να φυλακίζεται ή στην περίπτωση της Ελλάδας, να ζητιανεύει καθισμένη πάνω σε μία σημαία της ΕΕ.
Μιλάμε πολλές φορές υπερηφάνως για την πρωτογενή παραγωγή στην Ελλάδα αγνοώντας τα βασικά τα οποία οι επαγγελματίες της γης ξέρουν καλύτερα απ΄ τον καθένα. Οι περισσότεροι που δεν ανήκουν στον αγροτικό χώρο έχουν μια βαθιά άγνοια των σύγχρονων δεδομένων συνοψίζοντας τις όποιες γνώσεις τους στο δίπτυχο “επιδοτήσεις” και “παραδοσιακοί καλλιεργητές”.
Αυτές τις μέρες κάτι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και περνάει απαρατήρητο. Κάποια μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα αφιερώσουν ένα υπόστηλο και κάποιοι ακτιβιστές –που στη συνείδηση των περισσότερων έχουν περάσει ως γραφικοί- θα γράψουν άρθρα που ελάχιστοι θα διαβάσουν. Τι συμβαίνει λοιπόν και ποιος αποφασίζει το μέλλον μας χωρίς να ξέρουμε εμείς τίποτα γι αυτό;
Η έκταση της γεωργικής γης που χρησιμοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο για την ανάπτυξη γενετικά τροποποιημένων (ΓΤ) καλλιεργειών έχει αυξηθεί για περισσότερο από δύο δεκαετίες, φτάνοντας τα 181,5 εκατομμύρια εκτάρια το 2014. Οι μεγαλύτερες χώρες-παραγωγοί γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών μεταξύ των 28 που επέτρεπαν τη φύτευσή τους το 2014 είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Ινδία και ο Καναδάς.
Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε τα όρια του Κόσμου μας.
Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε τα αποθέματά του αλόγιστα.Εκτός και εάν θέλουμε να καταδικάσουμε τους εαυτούς μας σε αργό θάνατο
Willy Brandt, Γερμανός Καγκελάριος, 1973 στη σύνοδο του ΟΗΕ
Με αφορμή το Φόρουμ – Πολιτικό εργαστήρι «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού», που διεξάγεται στο Πολυτεχνείο από τις 20 έως και τις 22 Φεβρουαρίου, αναδημοσιεύουμε μία συνέντευξη που έδωσε στον Αλέξανδρο Παναγόπουλο, για το περιοδικό fractal, ο Γιώργος Καλλής
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε στις 13/1/2015 την αναθεώρηση του νόμου βάσει του οποίου εγκρίνεται η καλλιέργεια των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών -Γ Τ Ο- στο έδαφος της Ευρ. Ένωσης. Ουσιαστικά πρόκειται για «εθνικοποίηση των απαγορεύσεων.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
