ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΘΑ ΠΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΟ ΝΕΡΑΚΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2040;
ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ Ή ΠΩΣ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ (της Φραγκίσκας Μεγαλούδη)
Αυτές τις μέρες κάτι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και περνάει απαρατήρητο. Κάποια μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία θα αφιερώσουν ένα υπόστηλο και κάποιοι ακτιβιστές –που στη συνείδηση των περισσότερων έχουν περάσει ως γραφικοί- θα γράψουν άρθρα που ελάχιστοι θα διαβάσουν. Τι συμβαίνει λοιπόν και ποιος αποφασίζει το μέλλον μας χωρίς να ξέρουμε εμείς τίποτα γι αυτό;
ΛΟΥΙΣ ΣΕΠΟΥΛΒΕΔΑ: “ΚΥΝΙΚΟΣ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ” (συνέντευξη στην Κατερίνα Κιτίδη) — Σειρά Πολιτική Ηγεσία Επικοινωνία
Συγγραφέας, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος, μα πάνω απ’ όλα πολίτης –όπως δηλώνει ο ίδιος– ο Λουις Σεπούλβεδα αποτελεί μία από τις πιο συναρπαστικές προσωπικότητες της σύγχρονη διανόησης. Προσκεκλημένος στο φεστιβάλ Λογοτεχνία Εν Αθήναις, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, ο Σεπούλβεδα μίλησε στο ελληνικό κοινό, επισκέφθηκε τη συνέλευση των Αγανακτισμένων και μοιράστηκε με το tvxs.gr τις ιδέες του για την παγκόσμια οικονομία, την ελληνική κρίση χρέους, την εμπειρία της Λατινικής Αμερικής και τις προτάσεις του για αντίσταση.
ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ (A’ Mέρος) (του Γιάννη Ζήση)
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ (του Γιάννη Ζήση)
Παρατηρώντας τον κύκλο των εξελίξεων που ξεκίνησε με το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα μπορούμε να πούμε ότι σηματοδοτήθηκε από μια νέα φάση, διαπραγματευτική αρχικά, του Μεσανατολικού με τις διαπραγματεύσεις του Καμπ Ντέιβιντ. Στην συνέχεια σηματοδοτήθηκε από την ανάπτυξη του νέο – συντηρητισμού και του νέο – «φιλελευθερισμού» αρχικά στη χούντα του Πινοσέτ και ύστερα στις αναπτυγμένες οικονομίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας πρωταρχικά με τους Ρήγκαν και Θάτσερ.
Ο ΜΙΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)
Η κρίση στην οποία φτάσαμε περιλαμβάνει, όπως έχει ειπωθεί, τα μυθικά ποσά αλληλόχρεου ρίσκου που φτάνουν έντεκα φορές το ΑΕΠ της Παγκόσμιας Οικονομίας. Στην κρίση αυτή πρέπει να αναζητήσουμε πιο συγκροτημένα ρόλους και ευθύνες, αφενός μεν στις λογικές των μεμονωμένων παικτών όπως πχ, Goldman Sachs, Lehman Brothers, Merrill Lynch κλπ και αφετέρου ευθύνες της «λογικής» νοοτροπίας του συστήματος.