Παρακολουθώντας ορισμένες από τις αποκαλούμενες έγκριτες δημόσιες φωνές (που επιδίδονται μια στον άκρατο λαϊκισμό και μια στον ορθολογισμό), μπορεί να εντοπιστεί – κυρίως τις τελευταίες ημέρες – μια προσπάθεια να αναδειχθεί ως κεντρικό ζήτημα,  το κατά πόσο οι πολιτικές δυνάμεις και κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα, μπορούν και οφείλουν να οδηγηθούν σε μια μεγάλη εθνική συνεννόηση.  Μια συνεννόηση μάλιστα, η οποία θα αποτελεί κάτι το διαφορετικό, κάτι που θα υπερβαίνει τις κοινοβουλευτικές συμμαχίες για τον σχηματισμό της αυριανής κυβέρνησης.