Η αξιοπρέπεια ως βασική έννοια και αξία τείνει να κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο των κοινωνικών κινημάτων από τη δεκαετία του 1990 και μετά, με διάφορους όρους. Ως αξιοπρέπεια, λοιπόν, χαρακτηρίζουμε τη συναίσθηση της προσωπικής μας αξίας και την εξασφάλισή της με έντιμες πράξεις, συμπεριφορά που ταιριάζει στην αξία μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει σχέση με την αξία του ανθρώπου ως ελεύθερου και λογικού όντος.
O άνθρωπος, καλός ή κακός;
H θέση πού παίρνει ή ουμανιστική ηθική ότι o άνθρωπος είναι σε θέση να γνωρίζει τi είναι καλό και να ενεργεί ανάλογα με τη δύναμη των φυσικών δυνατοτήτων του και της λογικής του θα ήταν αβάσιμη, αν αλήθευε ή θεωρία σχετικά με την έμφυτη κακία τού ανθρώπου
Ζήτησαν από γονείς και παιδιά να μιμηθούν τις κινήσεις άλλων ανθρώπων. Διασκεδαστικό. Τι γίνεται όμως όταν στην οθόνη εμφανίζεται παιδί με αναπηρία;
Το γαλλικό ίδρυμα για παιδιά με αναπηρία «Noemi» θέλει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία μας κοιτά ανθρώπους με αναπηρίες. Απόστολή του να βελτιώσει την καθημερινότητά τους. Θέλει να μας κάνει να κοιτάξουμε αυτούς τους ανθρώπους με ένα θετικό τρόπο και να σεβαστούμε την αξιοπρέπειά τους, αλλά και να φέρουμε χαρά και ευτυχία στη ζωή τους.
Από την Αλληλεγγύη για Όλους
Βρισκόμαστε σε μια νέα περίοδο, ελπιδοφόρα σε ό,τι αφορά το τοπίο ανάπτυξης συλλογικών δράσεων αλληλεγγύης, παρεμβάσεων στο θεσμικό πλαίσιο και αξιοποίησης πόρων. Μια περίοδο νέων προκλήσεων για το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Φόβος και Κυριαρχικότητα
Το τι ορίζει στο κοινωνικό πεδίο αυτό που έχει νόημα για τον άνθρωπο είναι πολύ απλό: η ανασφάλεια και ο φόβος. Γι’ αυτό και η κυρίαρχη αξία είναι η ισχύς. Δηλαδή η κυριαρχία. Τα κυριαρχικά πρότυπα είναι κυρίαρχα ακριβώς γιατί είναι κυριαρχικά. Η συνηθισμένη αντίδραση στο φόβο είναι η περιχαράκωση του εαυτού. Με την ισχύ το φοβισμένο εγώ εξασφαλίζει (ασυνείδητα) έναν ζωτικό χώρο πρόβλεψης και μη αιφνιδιασμού από το κακό που προβλέπεται ότι θα έρθει. Από το αναπάντεχο.
«Πώς αισθάνεται ένας άνθρωπος απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση σήμερα; Απαντώ ότι του προξενεί μεγάλη δυσαρέσκεια ο οιοσδήποτε συσχετισμός μαζί της. Μου είναι αδύνατο, για παράδειγμα, να αναγνωρίσω το πολιτικό αυτό όργανο ως δική μου κυβέρνηση…». Πολλοί Αμερικανοί θα προσυπέγραφαν σήμερα αυτή τη φράση. Τη διατύπωσε πρώτος, το 1849, ένας συμπατριώτης τους, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, στο περίφημο δοκίμιό του «Πολιτική ανυπακοή»
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
