H ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘ΙΑ Μέρος) – Νόημα και Αλήθεια (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Η έννοια της αλήθειας είναι περισσότερο ενστικτώδης και αξιωματική παρά επεξεργασμένη και διαυγασμένη στις συνειδήσεις μας. Η αλήθεια είναι μια διακριτή αλλά και ηθική έννοια. Αυτό σημαίνει ότι είναι κάτι που γνωρίζεται αλλά και κάτι που κατακτιέται. Εκείνο που καταρχήν αποκαλύπτει ως έννοια είναι ότι υπάρχει το λάθος, η μίμηση και το ψευδές. Το λάθος δε συνάδει με την αλήθεια, η μίμηση την αντιγράφει, το δε ψευδές αντίκειται αυτής.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘I Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Το ον ζει μέσα στη συνείδησή του. Μέσα από αυτή εργάζεται, επικοινωνεί και μαθαίνει. Μέσα σ’ αυτή αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ή καλύτερα αυτή αναγνωρίζει ως τον εαυτό του. Η συνείδηση έχει μια διττή αντιληπτική κατεύθυνση: από τη μία αντιλαμβάνεται το περιβάλλον και αντιδρά με αυτό με αυτόβουλες δράσεις και από την άλλη αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Το σημαντικό χαρακτηριστικό της είναι η εγρήγορση. Αυτό σημαίνει ότι εστιάζει, ερμηνεύει και κατανοεί το συμβαίνον. Η κάθε ερμηνεία ή κατανόηση έχει την εκκίνησή της από την κοσμοθεώρηση-ιδεολογία που έχει συνθέσει το άτομο. Έχει την εκκίνησή της σε υποκειμενικά πεδία. Η ίδια η συνείδηση είναι μια εσωτερική διαδικασία. Πραγματώνεται στο υποκειμενικό πεδίο και λειτουργεί εσωτερικά.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘Θ Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Φόβος και Κυριαρχικότητα 
Το τι ορίζει στο κοινωνικό πεδίο αυτό που έχει νόημα για τον άνθρωπο είναι πολύ απλό: η ανασφάλεια και ο φόβος. Γι’ αυτό και η κυρίαρχη αξία είναι η ισχύς. Δηλαδή η κυριαρχία. Τα κυριαρχικά πρότυπα είναι κυρίαρχα ακριβώς γιατί είναι κυριαρχικά. Η συνηθισμένη αντίδραση στο φόβο είναι η περιχαράκωση του εαυτού. Με την ισχύ το φοβισμένο εγώ εξασφαλίζει (ασυνείδητα) έναν ζωτικό χώρο πρόβλεψης και μη αιφνιδιασμού από το κακό που προβλέπεται ότι θα έρθει. Από το αναπάντεχο. 

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ – H Αξία & το νόημα (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Κάθε πληροφορία χαρακτηρίζεται από ένα περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό έχει ένα νόημα μέσα από την ένταξή του σ’ ένα χώρο που αφορά. Αυτή η τοπικότητα του νοήματος ταξινομεί και διασφαλίζει την τάξη ώστε (μέσα από νοητικό προσανατολισμό) να μπορεί να αποφευχθεί το χάος όπου όλα θα σχετίζονται άμεσα με όλα, προκαλώντας έναν αφόρητο θόρυβο σε μια άνοη τυχαιότητα.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘Ζ Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Εξετάζοντας επιμέρους πράξεις ή θεωρήσεις κάτι μπορεί να έχει ή να μην έχει νόημα. Αν όμως εξετάσουμε το νόημα στην αφαιρετική του διάσταση, ως ιδέα, τότε προκύπτουν ορισμένες παράμετροι που μπορούν να βοηθήσουν στον καθορισμό του νοήματος.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘ΣΤ Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Η βιολογική μας προκατάληψη είναι ο εαυτός μας όπως κατασταλάζει από το παρελθόν. 
Είναι κατά κάποιο τρόπο οι επιλογές μας. Σαφέστατα το ό,τι κάποιο όν ανήκει σε ένα είδος σημαίνει ότι αναγκαστικά υφίσταται τα όρια (αλλά και τη δυναμική) που του επιβάλλεται κατά κάποιο τρόπο από αυτό το γεγονός. Η «βιολογική προκατάληψη» του είδους του είναι και η δική του προκατάληψη. Το είδος προχωράει μέσα από τα άτομά του. Είναι ένα με αυτά και αυτά ένα με το είδος.

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ‘Η ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ; (του Γιάννη Ζήση)

 Οι δημοσκοπήσεις γνώμης -ακόμη και αυτές που έγιναν σε επιστημονικό κοινό- αποδεικνύουν μια πολύ μεγάλη διασπορά και ποικιλία γνώμης για το τι είναι έγκυρο, αδιαπραγμάτευτο ή βέβαιο. Ακόμη και στο επιστημονικό πεδίο.

Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΕMΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ (του Γιάννη Ζήση)

Ως είδος, εξελισσόμαστε διασχίζοντας το ένα σημείο κρίσης μετά το άλλο. H πρόοδος του πολιτισμού πραγματοποιείται μέσα από σημεία κρίσης. Η κρισιμότερη αδυναμία μας είναι η δυσκολία μας να ανακαλύψουμε και να κυκλοφορήσουμε το νέο που μας είναι χρήσιμο. Αυτό ισχύει στο πεδίο των ιδεών, της βιωματικής συνειδητότητας, στο πεδίο των σχέσεων και της οργάνωσης.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘Ε Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Η βιολογική μας προκατάληψη και οι δυνατότητες
Μέσα στο DNA έχει ενσωματωθεί όλο το παρελθόν του είδους μας. Όχι ως τα (άπειρα) γεγονότα ένα προς ένα, αλλά ως βιολογικές προβολές τους-αποτυπώσεις στο γενετικό κώδικα. Ο άνθρωπος, το κάθε ον συλλογικό ή ατομικό ενσωματώνει όλο το παρελθόν του μέσα στο παρόν. Το βιολογικό ον ενσωματώνει ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε: είναι ένα ιστορικό ον, ή απλά ότι είναι ιστορία (δηλαδή χρόνος-διάρκεια).

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΑΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ (του Γιάννη Ζήση)

Η ψυχή ορίζεται ως η ελευθερία της Παρουσίας. Αν δεν στηρίξουμε την ψυχή, τότε θα γίνουμε δούλοι του χρόνου. Αυτή η ελευθερία είναι το νόημα της ασκητικής. Κάθε στιγμή, καλούμαστε να γίνουμε φίλοι της προσπάθειας, να ατενίσουμε τα ατέρμονα πεδία της επίτευξης και να αναπνεύσουμε στο Άπειρο της συνείδησης.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘Γ Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Το νόημα ως έννοια έχει δύο ερμηνευτικές όψεις: αυτή της σημασίας και αυτή της αξίας ή σκοπού. Τόσο ως «σημασία» όσο και ως «σκοπός» προϋποθέτει την ύπαρξη του άλλου.  Κυριολεκτικά δεν υπάρχει μέσα στη ζωή τίποτα αυτονόητο.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘Β Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Το νόημα όπως είδαμε λοιπόν, συγκροτείται μέσα από συγκεκριμένους κανόνες, τέτοιους που να μεταφέρουν πληροφορία. Οι κανόνες, παρ’ ό,τι αρχικά περιορίζουν ή φαίνεται να περιορίζουν την ελευθερία, στην ουσία την προστατεύουν από τις αντιφάσεις και τις αντινομίες που προκύπτουν από τις σχέσεις και δράσεις που αναπτύσσονται από τη συνύπαρξη.   “

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ (‘Α Μέρος) (του Γιώργου Μαυρουλέα)

Το ό,τι ο κόσμος είναι νοητός είναι κάτι εκπληκτικό από μόνο του. Ο Αϊνστάιν το είχε αναφέρει σχεδόν εκστασιασμένος. Το αδιανόητο είναι πώς το νόημα καθαυτό θεωρείται από όλους μας τόσο αυτονόητο. Διαθέτουμε ένα μηχανισμό που μπορεί να στοχάζεται και να κατανοεί-ερμηνεύει. Αυτό είναι τόσο θαυμάσιο και τόσο υπέροχο που δεν μπορεί παρά να καταλήγει σε οδύνη το γεγονός της πεζής αντιμετώπισής του από τις συνειδήσεις μας.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Η «κρίση» είναι μια λέξη χιλιοειπωμένη, που μπορεί να λειτουργήσει με δύο αντίθετους τρόπους: αφ’ ενός μεν μπορεί ν’ αποτελεί, και συχνά αποτελεί, το τέλειο άλλοθι για την αδράνειά μας, για την μ

Διαβάστε περισσότερα...

ΕΞΕΛΙΞΗ, ΣΥΝΑΦΕΙΑ, ΙΕΡΑΡΧΙΑ, ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ – Α’ Μέρος (του Γιάννη Ζήση)

Ποιότητα, Ατομικότητα, Ομαδικότητα, Ιεραρχικότητα και Φασματική Υπερβατικότητα

Η εξέλιξη στο επίπεδο της πλανητικής μας ιστορίας υπήρξε ένα αποτέλεσμα κοσμολογικής και διαστημικής βίας, αποτέλεσμα ενός μη γραμμικού, αλλά, οπωσδήποτε, και θεμελιωδώς φυσικού γίγνεσθαι. Παρ’όλα αυτά, εκείνο που έχει καταστήσει δυνατό το να φτάσουμε στο σημερινό σημείο εξέλιξης, δηλαδή στο να έχουμε πλέον στον πλανήτη τους παρατηρητές αυτής της εξέλιξης – εννοώντας εμάς και όχι μόνο – πρέπει να διερευνηθεί πολύ βαθύτερα, καθώς δεν αρκεί μια διαστημική αστροφυσική και γεωφυσική ματιά για να φωτίσει την εξελικτική διαδρομή.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (του Γιάννη Ζήση)

 Η αναφερόμενη απλότητα δεν είναι απλοϊκότητα, αλλά αντιστοιχεί σ’ εκείνη την «απλότητα του οφθαλμού», με την χρηστική έννοια και στην πιο βαθιά της διάσταση.

Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τα εγγενώς βιοχημικά του πλαίσια αναζήτησε τη γνώση. Ξεκίνησε να την συλλέγει ενστικτωδώς – ως παρατηρητής – μέσα από το οικολογικό πεδίο της ζωής. Αξιοποίησε αυτό που και τα ζώα – αλλά μόνο ενστικτωδώς – χρησιμοποιούν. Αξιοποίησε το περιβάλλον ως νοσοκομείο και φαρμακείο με όρους αυτογενούς ψυχοσωματικής προσαρμοστικότητας. 

Διαβάστε περισσότερα...