Το σώμα είναι αδρανές∙ απλώς κατέχει έναν χώρο. Για να κινηθεί, να αντιδράσει, να αλλάξει, είναι αναγκαίο να επηρεάζεται από μια ζωτική αρχή∙ κι όταν αυτή η αρχή είναι παρούσα και δραστήρια, βρισκόμαστε σε θέση να παρατηρούμε τη δράση του, τον τρόπο με τον οποίο η ψυχή ή το πνεύμα χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους την ακατέργαστη ή θολή ύλη που βρίσκεται στη διάθεσή τους.
Έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικρή ηλικία να κοιτάμε “έξω” από μας. Μαζεύουμε εικόνες από την οικογένεια μας, την φύση, την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Μαζεύουμε εικόνες από ανθρώπους, αγαπημένους και μη, εικόνες από αντικείμενα.
Όλοι μας χρησιμοποιούμε διάφορες τεχνικές ή μηχανισμούς για ν’ ανακουφιστούμε από την εσωτερική ένταση και να προφυλαχθούμε από επώδυνες εμπειρίες. Από τους μηχανισμούς αυτούς μερικοί λειτουργούν συνειδητά, οι πιο πολλοί όμως λειτουργούν ασυνείδητα.
Σήμερα είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι το DNA διέπεται από ένα είδος νόησης, αφού εμπεριέχει το σχέδιο και τις γενετικές πληροφορίες που προσδιορίζουν την βιολογική ανάπτυξη όλων των κυτταρικών μορφών ζωής.
Όταν αναφερόμαστε σε μια γεωμετρία, θεωρούμε αυτονόητη την ύπαρξη ενός χώρου μέσα στον οποίο αυτή αναπτύσσεται και τις ιδιότητες του οποίου περιγράφει.
Κάθε ανθρώπινο ον έχει μια «σκιά». «Όλοι κλείνουμε μέσα μας έναν –στατιστικό- εγκληματία, όπως και έναν αντίστοιχο τρελό ή άγιο». Η φύση του εντός μας θηρίου είναι η «πανίσχυρη τάση για κυριαρχία».
O σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από την αρχή της αιτιότητας. Αυτή η αρχή, η οποία είναι συνώνυμη με την αρχή της τοπικότητας, προϋποθέτει ότι η επικοινωνία μεταξύ δύο (ή περισσοτέρων) γεγονότων, με άλλα λόγια η ενεργειακή μετάδοση της πληροφορίας για τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δεν μπορεί να συμβεί γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός.
Με έχουν ρωτήσει αρκετές φορές τι πιστεύω για το θάνατο, γι’ αυτό το τελείωμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο θάνατος είναι απλά γνωστός ως το τέλος. Είναι η τελεία που τοποθετείται στο τέλος της πρότασης και δεν ακολουθείται παρά μόνο από αναμνήσεις ή τα αποτελέσματα των πράξεών μας.
Μέχρι τώρα ο κόσμος αναπτυσσόταν πάνω στην αλλοτροπία, τη διαφοροποίηση στην έκφραση της ποιότητας με αλλαγή της διάταξης και της οργάνωσης του ίδιου συστατικού μέρους του.
Τα τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος οι θεωρήσεις που θέλουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο να λειτουργεί με έναν πιο ολοκληρωμένο και αποκεντρωμένο τρόπο χειρισμού δεδομένων και ανάκτησης πληροφοριών, όπως θα έκανε ένας κβαντικός υπολογιστής.
Ο αληθινός φιλό-σοφος είναι ακριβώς ο ανοικτός στην κατανόηση αυτού που ακόμα δεν είναι. Αρχή συνεπώς μιας τέτοιας φιλίας είναι η κάθε πλευρά να διεισδύει στην κατανόηση της άλλης, μέσω της αυτοκατανόησης και αυτό-μόρφωσης.
Σύμφωνα με τον Nikola Tesla, την ημέρα που η επιστήμη θα αρχίσει να μελετά τα μη φυσικά φαινόμενα θα έχει μεγαλύτερη πρόοδο μέσα σε μια δεκαετία από αυτή που σημείωσε σε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της. Προκειμένου να κατανοήσουμε την αληθινή φύση του σύμπαντος, πρέπει να σκεφτόμαστε με τους όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων.
Η συνειδητότητα αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα επίτευξης της αλλαγής στον πλανήτη. Οι θετικές σκέψεις που στέλνουμε, όπως η αγάπη, η ίαση, η προσευχή, η καλή πρόθεση, έχουν ισχυρή επιρροή σε αυτό προς το οποίο τις κατευθύνουμε.
Οι φιλόσοφοι που έχουν κάτι σπουδαίο να πουν είναι πάντοτε τέκνα της εποχής τους και ακριβώς γι’ αυτό προορίζονται να εκφράζουν το πνεύμα αυτής της εποχής.
Αν και η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την τεχνολογική και πληροφοριακή επανάσταση, αυτή δεν έχει το αντίστοιχό της στο επίπεδο της συνείδησης. Η σημερινή εννοιολογική κατανόηση του κόσμου βρίσκεται σε υστέρηση σε σχέση με τη μαθηματική του περιγραφή. Αυτό δεν είναι κάτι νέο.
Το περίγραμμα μιας νέας κοσμολογίας αναδύεται. Τη χαρακτηρίζει η υπέρβαση της συνειδησιοφάνειας και η ανάδειξη της εσωτερικότητας του όντος. Είναι ανάγκη να επιχειρήσουμε να δώσουμε ένα πιο αναλυτικό σχήμα των εννοιών της εσωτερικότητας και της υπερβατικότητας.
α όρια της χρήσης του ανθρώπινου ψυχισμού, όπως φαίνεται και από τον ανθρώπινο ψυχισμό των εποπτικών παραστάσεων, των δομικών στοιχείων του κόσμου και της σχέσης της ανθρώπινης με αυτά έχουν διευρυνθεί σε μια περίοδο όπου η συνείδηση της αιτιατής συνοχής του εαυτού μας και του κόσμου δεν έχει καλλιεργηθεί επαρκώς,
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
