Η ηγεσία της κλιματικής αλλαγής απαιτεί κάτι περισσότερο από συγκλονιστικές ομιλίες. Σημαίνει να αντιμετωπίζεις σκληρές αλήθειες. Μια αλήθεια με την οποία παλεύουν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο είναι η τεράστια συμβολή των στρατευμάτων τους στην κλιματική κρίση.
Ενώ πολλοί κηπουροί πιστεύουν ότι το να μιλάνε στα φυτά τους βοηθάει στην ανάπτυξή τους, υπάρχει μια αντιγνωμία στον επιστημονικό κόσμο για το αν τα φυτά ακούνε, ή ακόμα και ανταπαντούν.
Αν το σκυρόδεμα ήταν χώρα, θα ήταν τρίτη παγκοσμίως στην εκπομπή αερίων θερμοκηπίου μετά την Κίνα και τις Ην. Πολιτείες.
Πως μπορεί αυτό το υλικό που είναι ουσιώδες για την παγκόσμια στέγαση, τις κατασκευές και τις υποδομές, να γίνει λιγότερο καταστροφικό για τον πλανήτη;
Η ελληνική κοινωνία είναι η πιο απληροφόρητη για την επερχόμενη κλιματική καταστροφή και η λιγότερο κινητοποιημένη στον αγώνα εναντίον της, παρόλο που, σύμφωνα με όλες τις πάμπολλες επιστημονικές μελέτες, η χώρα μας βρίσκεται κυριολεκτικά στο μάτι του κλιματικού τυφώνα περισσότερο από κάθε άλλη, τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Πεντακόσια χρόνια πριν , ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πρότεινε μια ριζοσπαστική θεωρία για να εξηγήσει ένα επιστημονικό μυστήριο. Όταν η σελήνη βρισκόταν στην φάση ημισελήνου, ήταν δυνατόν να διακρίνει κανείς ένα αμυδρό περίγραμμα του υπόλοιπου κύκλου.
Ερευνητές έχουν αποκαλύψει 33 ιούς που συντηρούνταν σε πάγους αρχαίου παγετώνα, και οι 28 από αυτούς είναι άγνωστοι μέχρι τώρα στην επιστήμη.
Ναι, η διατήρηση της βιοποικιλότητας αφορά την ίδια μας τη ζωή, την υγεία μας, την παγκόσμια οικονομία. Και αυτή την πληροφορία θέλει να περάσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) σε μία από τις δράσεις του, που είναι η έκθεση η οποία τιτλοφορείται «Ο πλανήτης μας, η υγεία μας, το μέλλον μας» και προλογίζεται με την εξής πρόταση:
Στο τέλος κάθε χρόνου γίνονται συνήθως απολογισμοί πεπραγμένων αλλά και εκτιμήσεις μελλόντων. Σε προηγούμενο άρθρο είχε δοθεί ένας απολογισμός των γεγονότων της κλιματικής αλλαγής για τον περασμένο χρόνο.
Τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο φαίνεται να αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή η ανθρωπότητα, σύμφωνα με ειδικούς.
Πριν από μερικές εβδομάδες μια ομάδα ερευνητών (Center for Media and Democracy – Τhe Bioscience Resourse Project) δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο έναν τεράστιο όγκο εγγράφων υπό την επωνυμία «The Poison Papers» (Τα έγγραφα του δηλητηρίου).
Οι εταιρείες βιοτεχνολογίας συχνά ισχυρίζονται ότι οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί (γ.τ.ο.) και συγκεκριμένα οι γ.τ. καλλιέργειες – είναι απαραίτητες για να θραφεί ο κόσμος, για την προστασία του περιβάλλοντος και τη μείωση της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Διάφορα διεθνή κέντρα σε όλο τον κόσμο που ασχολούνται με την έρευνα για την ενίσχυση της ασφάλειας των τροφίμων στις αναπτυσσόμενες χώρες αναπαράγουν αυτή την άποψη, η οποία βασίζεται σε δύο κρίσιμες υποθέσεις. Η 1η είναι ότι η πείνα οφείλεται σε μια διαφορά μεταξύ της παραγωγής τροφίμων και της πυκνότητας του ανθρώπινου πληθυσμού ή ρυθμός ανάπτυξης. Η 2η είναι ότι η γενετική μηχανική είναι ο μόνος ή ο καλύτερος τρόπος για την αύξηση της γεωργικής παραγωγής και, ως εκ τούτου, την κάλυψη των μελλοντικών αναγκών σε είδη διατροφής.
Όπως αναμενόταν, η ΚΥΑ για την πλαστική σακούλα (αριθμ. 180036/952/10.8.2017 – ΦΕΚ2812Β), προς συμμόρφωση με την Οδηγία 2015/720 της ΕΕ, δημοσιεύτηκε χθες χωρίς τη θεσμικά προαπαιτούμενη διαβούλευση από το αρμόδιο Υπουργείο, και «με την ψυχή στο στόμα» μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η προθεσμία της ΕΕ.
Μας θάψανε, λοιπόν. Κλεισμένοι στα τσιμεντένια κλουβιά μας, πλαδαροί, καταναλωτές με πειραγμένα συκώτια και έντερα, υπναλέοι, κοιτάζουμε την τηλεόραση χαϊδεύοντας σκυλιά, γατιά, που τα υιοθετήσαμε για να τα κάνουμε κι αυτά δυστυχισμένα.
Σήμερα στον αποκαλούμενο αναπτυγμένο κόσμο οι περισσότεροι αγρότες δεν κρατάνε σπόρο για να τον σπείρουν την επόμενη χρονιά, τον παράγει για αυτούς κάποια πολυεθνική από την οποία είναι υποχρεωμένοι να τον ξανα-αγοράσουν κάθε χρόνο.
Παρά το γεγονός ότι η προστατευτική των δασών νομοθεσία χρονολογείται από τις αρχές του περασμένου αιώνα, η δε σχετική συνταγματική διάταξη (άρθρο 24) έχει πλέον ηλικία άνω των 40 ετών, το καθεστώς προστασίας του δασικού πλούτου της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των διατάξεων περί δασολογίου, γίνεται ολοένα πιο περίπλοκο και, κατά τρόπο αντιστρόφως ανάλογο, ολοένα και πιο αναποτελεσματικό.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμού
