ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΙΜΗΣ ΓΗΣ: ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ – ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΓΗ (από GRAIN)
|
- Τα συστήματα δεδομένων γης χρηματοδοτούνται από τη διεθνή συνεργασία με την υπόσχεση ότι προωθούν τη βιώσιμη διακυβέρνηση της γης.
- Η εξαγωγή και η διάθεση δεδομένων γης μπορεί να βελτιώσει τη «διακυβέρνηση», αλλά κυρίως από πράκτορες έξω από τις περιοχές.
- Για εταιρείες και επενδυτές, η πρόσβαση σε επικαιροποιημένες πληροφορίες με τη μορφή «ψηφιακού προφίλ γης» σημαίνει ότι η γη μπορεί να εντοπιστεί, να ποσοτικοποιηθεί η προσφορά και η ζήτηση, και να υπολογιστούν οι τιμές για τη γη, την παραγωγή και τους φυσικούς πόρους.
- Πρόκειται για μια κίνηση που αντικαθιστά τα υπάρχοντα συστήματα με νέα τεχνολογία και υποδομή. Θέτει τον έλεγχο της γης και τη δομή διακυβέρνησής της σε νέα χέρια, καθιστώντας ευκολότερη τη διάθεση γης στην αγορά υπέρ των διεθνικών ελίτ.
Πολλές χώρες έχουν ψηφιοποιήσει τα κτηματολόγιο τους από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Με αυτό, στοχεύουν να τυποποιήσουν και να ενσωματώσουν πληροφορίες σχετικά με τις υπάρχουσες εκτάσεις και τους φυσικούς πόρους σε αυτές για τη βελτιστοποίηση της βιώσιμης διακυβέρνησης της γης, τόσο σε αστικές όσο και σε αγροτικές περιοχές.
Σύμφωνα με τους κύριους υποστηρικτές αυτής της διαδικασίας, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα , η λεγόμενη «διακυβέρνηση γης» βοηθά στην επισημοποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας γης μέσω μιας απλοποιημένης, φθηνής και ταχείας διαδικασίας νομιμοποίησης της γης. Αυτό, με τη σειρά του, επιτρέπει την πώληση γης στην αγορά και ενθαρρύνει τις επενδύσεις. [1] Η διάθεση γης στην αγορά ως ιδιωτική ιδιοκτησία είναι, σύμφωνα με αυτούς, το κλειδί για την αύξηση της αγροτικής παραγωγικότητας και τη δημιουργία απασχόλησης, η οποία, με τη σειρά της, θα φέρει αγροτική ανάπτυξη και μείωση της φτώχειας στις χώρες του παγκόσμιου Νότου.
Η λογική είναι να τυποποιηθεί η συλλογή δεδομένων μέσω ενός ολοκληρωμένου διεθνούς συστήματος που θα περιέχει γεωαναφορικά δορυφορικά δεδομένα στην ξηρά, ενημερώσεις για την αλλαγή χρήσης γης και ψηφιοποιημένα έγγραφα γης. Με βάση αυτά τα δεδομένα, δημιουργείται ένα «ψηφιακό προφίλ γης» ικανό να μεγιστοποιήσει τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις σε αναδυόμενες χώρες.
Δυνητικά, αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό της παρανόμως οικειοποιημένης γης, στην ανάκτησή της και στη διάθεση γης για αγροτική μεταρρύθμιση. Ωστόσο, όπως αποκάλυψε η GRAIN στην έκθεσή της του Σεπτεμβρίου 2020 Digital Fences , η δομή αυτών των «σύγχρονων» κτηματολογίων ευνοεί τη νομιμοποίηση της γης που αποκτήθηκε παράνομα από τις τοπικές ελίτ. Προωθεί έναν νέο, πλέον ψηφιακό κύκλο αρπαγής γης στα εναπομείναντα γεωργικά σύνορα της Λατινικής Αμερικής.
Κτηματολόγιο και εγγραφή γης : μια ιστορία που μας αφηγείται η ιδιωτική ιδιοκτησία
Αυτά τα αρχεία υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό. πολλά χρονολογούνται από την εποχή της αποικιοκρατίας. Χρησιμοποιήθηκαν ως όργανα για να επισημάνουν την αξίωση μιας κεντρικής δύναμης σε μια δεδομένη περιοχή. Τα κτηματολόγια επέτρεψαν τη συλλογή φόρων από τα κράτη σε αστικά ή αγροτικά εδάφη. Αργότερα, με την τυποποίηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και καθώς τεράστιες εκτάσεις γης μεταβιβάστηκαν σε ιδιώτες, αυτά τα κτηματολόγια άρχισαν να ενσωματώνουν νομικά και φυσικά (χαρτογραφικά) κριτήρια για να βοηθήσουν στον καθορισμό της θέσης και των ορίων κάθε ιδιοκτησίας. Αυτό στη συνέχεια χρησίμευσε για τον καθορισμό των δικαιωμάτων ιδιωτικής ιδιοκτησίας επί της γης, με την ένταξή της στο μητρώο ιδιοκτησίας. [2]
Στο πλαίσιο της Λατινικής Αμερικής, οι τίτλοι ιδιοκτησίας χορηγούνταν από το Στέμμα. Αυτά απέκλειαν όλους τους μη Ευρωπαίους χωρίς οικονομική δύναμη (ιθαγενείς, σκλάβους μαύρους, μιγάδες και γυναίκες) από την πρόσβαση στη γη και τα μέσα παραγωγής που είναι απαραίτητα για την επιβίωση. Τα κτηματολόγια και τα μητρώα ιδιοκτησίας έχουν χρησιμοποιηθεί ιστορικά ως όργανα για την ταξινόμηση της γης ως δημόσιας ή ιδιωτικής, για την καθιέρωση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και για την αντικατάσταση των περίπλοκων κοινωνικοπολιτισμικών σχέσεων που δημιουργήθηκαν συλλογικά από αυτόχθονες και αγροτικές κοινότητες. Αυτή η επιχείρηση βρίσκεται στο επίκεντρο ορισμένων από τις πιο βίαιες διαμάχες στη Λατινική Αμερική και περιλαμβάνει αυτόχθονες πληθυσμούς, αγρότες, αφρο-απογόνους, κράτη και τοπικές και διεθνικές ελίτ.
Τα στοιχεία του Κτηματολογίου συλλέγονται κατά κύριο λόγο μέσω αυτοδηλώσεων και εγγράφων που παρέχονται από τους ίδιους τους κατέχοντες/ιδιοκτήτες. Τα κτηματολόγια δεν δημιουργούν δικαιώματα ιδιοκτησίας, αλλά χρησιμοποιούνται ως βάση για την επισημοποίηση των δικαιωμάτων στα μητρώα ιδιοκτησίας αργότερα. Τα κτηματολογικά γραφεία – τα οποία είναι δαπανηρά και απαιτούν από εξειδικευμένους επαγγελματίες να συλλέγουν φυσικές και χαρτογραφικές πληροφορίες για τις περιοχές – σε συνδυασμό με την αποτυχία του κράτους να δημοσιεύσει πλήρεις λεπτομέρειες της θέσης και της ποσότητας των υφιστάμενων δημόσιων και μη κατεχόμενων γαιών, επέτρεψαν ιστορικά στις εθνικές ελίτ να οικειοποιηθούν παράνομα γη. Με περισσότερους οικονομικούς πόρους και πολιτικές διασυνδέσεις, αυτές οι τοπικές ελίτ μπορούν να επισημοποιήσουν την ιδιοκτησία μεγάλων εκτάσεων δημόσιας γης. Συχνά έχουν οικειοποιηθεί αυτά τα εδάφη, που παραδοσιακά καταλαμβάνονται από ντόπιους πληθυσμούς και κοινότητες, χρησιμοποιώντας βίαια μέσα. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως αρπαγή γης.
Έτσι, οι πληροφορίες γης που φυλάσσονται σε κτηματολογικά και κτηματολογικά μητρώα αφηγούνται την ιστορία από την οπτική γωνία του αρπακτικού. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γίνει μεγάλοι γαιοκτήμονες, και οικονομικές και πολιτικές ελίτ, κυριαρχώντας στη χρήση βίας και στη δομή της «διακυβέρνησης» της γης με την πάροδο του χρόνου. Με τα κτηματολογικά γραφεία και τα ληξιαρχεία να κυριαρχούνται από τοπικές αγροτικές ελίτ, οι πληροφορίες στα κτηματολογικά συστήματα είναι κατακερματισμένες, αναξιόπιστες και ανακριβείς.
AgTechs (γεωργική τεχνολογία): ψηφιοποίηση, μικροπιστώσεις και αγροτικό χρέος
Η πρόσβαση στα smartphone έχει φέρει τη γεω-χωρική τεχνολογία στα χέρια κάθε ατόμου, έτσι ώστε να κάνει φτηνότερη και ευρύτερη την ψηφιοποίηση της γης και των φυσικών πόρων. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η γεωργία ακριβείας είναι «ο μεγαλύτερος τομέας στον κόσμο που χρησιμοποιεί λεπτομερείς υπηρεσίες δορυφορικής θέσης» (GPS). Ωστόσο, η Τράπεζα τονίζει την ανάγκη να καλυφτεί το ψηφιακό και γεωχωρικό χάσμα μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών (ΟΟΣΑ) και των αναδυόμενων χωρών .
Με τη χρόνια έλλειψη επενδύσεων από τα δημόσια πιστωτικά συστήματα, οι οικογενειακοί αγρότες ωθούνται όλο και περισσότερο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό όμως δεν είναι τυχαίο. Η ψηφιακή ένταξη των μεγάλων παραγωγών και των αγροτικών οικογενειακών αγροτών του κόσμου -που αντιπροσωπεύουν μεταξύ 70% και 80% της παγκόσμιας γεωργικής γης – είναι απαραίτητο για τη συνεχή επέκταση των χρηματοπιστωτικών ομίλων ετερογενών δραστηριοτήτων. Για τον ίδιο λόγο, η νομιμοποίηση της γης ως ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι ζωτικής σημασίας για τη χρήση της ως εξασφάλιση δανείων. Στην Καμπότζη, ένα μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα κατοχύρωσης γης και η έκδοση μικροπιστώσεων από παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές εταιρείες την τελευταία μιάμιση δεκαετία, συνδυάστηκαν για να κάνουν τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας έναν από τους πιο χρεωμένους στον κόσμο. Η έκρηξη της μικροπίστωσης, που υποστηρίζεται από τίτλους γης ως εγγύηση, έχει αυξήσει τη φτώχεια και ήδη συμβάλλει σε μαζική απώλεια γης μεταξύ των φτωχών αγροτικών περιοχών της χώρας. [3]
Τα τελευταία χρόνια, οι λεγόμενες AgTechs – «οι αγροτο startups» – επιταχύνουν την εφαρμογή του Agriculture 4.0 . Μαζί με γεωργικές συμβουλές που βασίζονται σε δεδομένα, προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις συνδεσιμότητας (όπως Bluetooth ή δωρεάν τηλεοπτικά κανάλια ) και χορηγούν μικροπίστωση, με ανάλυση κινδύνου που βασίζεται ακριβώς στα δεδομένα της γης που συλλέγονται. [4] Τα δάνεια και η αγροτική ασφάλιση χορηγούνται ολοένα και περισσότερο με την προϋπόθεση ότι οι αγρότες υιοθετούν την τεχνολογία Agriculture 4.0 και διαθέτουν αλυσίδες εφοδιασμού που μπορούν να εντοπίσουν για να αποδείξουν ότι συμμορφώνονται με κοινωνικές, περιβαλλοντικές απαιτήσεις και απαιτήσεις διακυβέρνησης (κριτήρια ESG), όπως απαιτείται από τις νέες Πράσινες Συμφωνίες. Η Agrofy, μια αργεντίνικη εταιρεία και η μεγαλύτερη AgTech στη Λατινική Αμερική, έχει ήδη το δικό της ψηφιακό νόμισμα, το AgroPay, και το πιστωτικό της σύστημα. Μεταξύ των μετόχων της είναι κεφάλαια επιχειρηματικού κεφαλαίου από μεγάλες εταιρείες όπως η Yara Growth Ventures , η Bunge Ventures , η Syngenta Ventures , η Cresud και η Brasil Agro .
Ψηφιακή αρπαγή γης
Σύμφωνα με τη φύση τους, οι δημόσιες και κοινοτικές εκτάσεις δεν μπορούν να αγοραστούν, να πωληθούν ή να προσφερθούν ως εγγύηση για δάνεια, γεγονός που καθιστά δυσκολότερο για τους άρπαγες γης να αντλήσουν πλούτο εάν καταλάβουν αυτές τις εκτάσεις. Εδώ μπαίνουν οι νέες τεχνολογίες. Η ψηφιακή ενοποίηση των κτηματολογίων και καταχωρήσεων γης επιτρέπει την αναταξινόμηση αυτών των γαιών. Μέσω των κτηματολογίων, οι αγροτικές ιδιοκτησίες μπορούν να συμπεριληφθούν σε μητρώα που παρέχουν πρόσβαση σε δημόσιες πολιτικές και χρηματοδότηση, τα οποία, με τη σειρά τους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για την έκδοση ατομικών τίτλων ιδιοκτησίας. Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες μπορούν στη συνέχεια να αρπάξουν τα εδάφη των αυτόχθονων, παραδοσιακών και αγροτικών κοινοτήτων και να τα πουλήσουν και μετά σε μια ολοένα και πιο διεθνική ελίτ.
Η εξόρυξη και η διάθεση δεδομένων γης βελτιώνει τη «διακυβέρνηση», αλλά κυρίως για όσους βρίσκονται εκτός των περιοχών που συνήθως δεν κατέχουν αυτές τις πληροφορίες. Η ενημερωμένη πρόσβαση σε γεωχωρικά δεδομένα σχετικά με τη χρήση γης είναι ζωτικής σημασίας για τις εταιρείες και τους χρηματοοικονομικούς επενδυτές να εντοπίζουν και να τιμολογούν καλύτερα τη γη, τους πόρους ενδιαφέροντος και την παραγωγή. Αυτό καθιστά επίσης δυνατή την τιμή και τη διαπραγμάτευση των κοινών πόρων που προηγουμένως δεν κυκλοφορούσαν στην αγορά, όπως ο καθαρός αέρας, η εγγενής βλάστηση και άλλα στοιχεία ενός οικοσυστήματος. Επειδή δεν μοιάζουν με κανένα άλλο εμπόρευμα, είναι πολύπλοκο να ορίσουμε μια τιμή στα κοινά αγαθά. Ο ποσοτικός προσδιορισμός του άνθρακα που δεσμεύεται από τη φύση – όπως η εγγενής βλάστηση και το έδαφος – για την έκδοση πιστώσεων άνθρακα*, για παράδειγμα, εξαρτάται απολύτως από την ψηφιοποίηση της γης. [5]
Η είσοδος της γης και των δεδομένων της στον ψηφιακό κόσμο αντιπροσωπεύει τεχνολογική και υποδομική αλλαγή. Άνοιξε τη γη σε νέους αγοραστές, μεταθέτοντας τον έλεγχο και τη δομή διακυβέρνησής της σε πρωτίστως διεθνικούς και χρηματοοικονομικούς παράγοντες. Τούτου λεχθέντος, οι τοπικές ελίτ αντιστέκονται σε αυτά τα προγράμματα από φόβο μήπως αποκαλυφθούν σχέδια απάτης και αρπαγής γης. Επί του παρόντος, έχουν το πλεονέκτημα ότι τα κρατικά συστήματα πληροφοριών είναι αναξιόπιστα. Για να προωθήσουν τη στροφή προς την ψηφιοποίηση, οι κυβερνήσεις χαλαρώνουν τις απαιτήσεις για τακτοποίηση ακινήτων. Οι προσπάθειες περιλαμβάνουν να επιτρέπεται η απομακρυσμένη λήψη πληροφοριών μέσω δορυφορικών εικόνων, η εξωτερική ανάθεση ψηφιοποίησης σε ιδιωτικές εταιρείες (συχνά ελεγχόμενες από τοπικούς επιχειρηματίες με επιρροή) και η διατήρηση των πληροφοριών που παράγονται μυστικές από το κοινό.
Στην Κολομβία, η κυβέρνηση του προέδρου Ivan Duque αντικατέστησε την προσωπική επαλήθευση με τη λήψη πληροφοριών που βασίζονται σε αεροφωτογραφίες υψηλής ακρίβειας και δορυφόρους για το κτηματολόγιο πολλαπλών χρήσεων. Έχει επίσης εξουσιοδοτήσει δήμους και ιδιωτικές εταιρείες να πραγματοποιήσουν το μητρώο, καταργώντας την κρατική εποπτεία. Αυτές οι αλλαγές αφήνουν τη νέα ψηφιακή διαχείριση των κτηματολογίων ευάλωτη σε επιρροές από τοπικές ελίτ και ξένα κεφάλαια, όπως η νομιμοποίηση του 48% περίπου των τίτλων που εκτιμάται ότι αποκτήθηκαν παράνομα και η συμπερίληψή τους στον χάρτη.
Στην Παραγουάη, το Εθνικό Ινστιτούτο Ανάπτυξης Αγροτικής και Γης (INDERT) δίνει εντολή να επικυρωθούν οι τίτλοι επί πληρωμή εντός της πρόσφατα δημιουργηθείσας ψηφιακής βάσης δεδομένων της χώρας (SIRT) χωρίς να επαληθευτεί εάν αυτά τα ψηφιακά αρχεία πλαστογραφήθηκαν σε ιστορικές διαδικασίες αρπαγής γης και διαφθοράς . Αυτή η διαδικασία ισοδυναμεί με την αντιμετώπιση της αγροτικής μεταρρύθμισης στην οποία οι αγροτικοί οικισμοί κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. [6] Ο σημαντικότερος αριθμός οικισμών που έχουν εγγραφεί στο SIRT με τίτλους που εκδόθηκαν πριν από το 2021 βρίσκονται στα τμήματα με τη σημαντικότερη παρουσία ξένων κεφαλαίων, όπως το Alto Paraná. Τα δεδομένα SIRT έγιναν εμπιστευτικά αφού επισημάνθηκαν αρκετές ασυνέπειες, υποστηρίζοντας ότι το ζήτημα της ιδιοκτησίας αφορά προσωπικές και όχι δημόσιες πληροφορίες.
Στη Βραζιλία, περίπου το 30% των δημόσιων δασών (14 εκατομμύρια εκτάρια) είχαν καταχωρηθεί παράνομα ως ιδιωτική ιδιοκτησία στο Εθνικό Σύστημα Αγροτικού Κτηματολογίου (CAR) από τα τέλη του 2020. Καθώς το CAR είναι αυτοδηλούμενο, οι αρπαγές γης αντλούν εικονικές αγροτικές ιδιοκτησίες μέσα στα δημόσια δάση στον χάρτη σε μια νέα επίθεση κλοπής δημόσιας γης. Η ευκολία της ψηφιακής αρπαγής γης έχει τονώσει τους επόμενους κύκλους αποψίλωσης των δασών και πυρκαγιών, κάτι που είναι απαραίτητο για την οικειοποίηση και την εισαγωγή των εκτάσεων στην αγορά.
Τα κτηματολόγια στις αναπτυσσόμενες χώρες χαρακτηρίζονται από υψηλές συγκεντρώσεις ιδιοκτησίας γης και αναξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τις δημόσιες και κοινοτικές εκτάσεις. Σε αυτές τις χώρες, οι πολιτικές νομιμοποίησης της κατοχής γης που βασίζονται σε ψηφιακά κτηματολογικά, που υποστηρίζουν μαζικά την ατομική κτηματογράφηση, είναι πιθανό να παγιώσουν την ιστορική παράνομη κατοχή δημοσίων εκτάσεων. Επιπλέον, η ψηφιοποίηση του κτηματολογίου και του μητρώου έχει επιταχύνει την ιδιωτικοποίηση δημόσιων και αζήτητων γαιών, ενσωματώνοντας ένα πιο εκτεταμένο απόθεμα γης και πόρων που ενδιαφέρουν την αγορά και τις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές ροές.
Ο ρόλος της χρηματιστικοποίησης στην ψηφιοποίηση της γης και της γεωργίας
Από τα μέσα του 20ου αιώνα, η τεχνική ολοκλήρωση της βιομηχανίας και της γεωργίας και η αυξημένη αγροτική παραγωγή εμπορευμάτων προς εξαγωγή οδήγησαν στη βιομηχανία αγροτροφίμων. Αν και βασίζεται στην εξόρυξη φυσικών πόρων, η βιομηχανία αγροτροφίμων ενσωματώνει όλο και περισσότερο τον βιομηχανικό, τον τομέα των υπηρεσιών και τον χρηματοοικονομικό τομέα. Η βιομηχανία αγροτροφίμων δεν αφορά μόνο τα τρόφιμα. Αφορά επίσης τις ζωοτροφές, τις ίνες, την ενέργεια, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και τα χρηματοοικονομικά προϊόντα που προέρχονται από γη και γεωργικά προϊόντα—από ομόλογα μέχρι τις πιστώσεις άνθρακα- που απαιτούνται ολοένα και περισσότερο από το νέο κοινωνικό και οικολογικό σύμφωνο που σφυρηλατείται διεθνώς. Ως αποτέλεσμα, το εμπόριο με τρόφιμα, γη και φυσικούς πόρους έχει γίνει ένα νέο σύνορο για πολλαπλές αλυσίδες παραγωγής, ωφελώντας παράγοντες εκτός της γεωργικής βιομηχανίας, ιδιαίτερα το χρηματοπιστωτικό σύστημα και θεσμικούς επενδυτές όπως τα συνταξιοδοτικά και επενδυτικά ταμεία.
Οι παγκόσμιες αλυσίδες παραγωγής για εμπορεύματα συχνά εξαρτώνται από την πρόσβαση σε μεγάλες εκτάσεις γης σε πολλές χώρες για να καλύψουν τις αντίστοιχες απαιτήσεις τους. Η «διακυβέρνηση της γης», επομένως, περιλαμβάνει όχι μόνο γη, μεγάλους γαιοκτήμονες και κράτη, αλλά και διάφορους τομείς της οικονομίας και επενδυτές που ενδιαφέρονται για χρηματοοικονομικά παράγωγα που βασίζονται στη γη. Αποτελείται από τη διακυβέρνηση της γης, της γεωργίας, της ενέργειας, του περιβάλλοντος, του κλίματος και των αντίστοιχων αγορών τους. Όλα αυτά γίνονται δυνατά χάρη στην ψηφιοποίηση των πληροφοριών στην ξηρά.
Στη δεκαετία του 1990, ως μέρος της ώθησης για την απελευθέρωση της αγοράς, παράγοντες διεθνούς συνεργασίας όπως η Παγκόσμια Τράπεζα , η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης (IDB) , η Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη ( USAID ) και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών ( OAS ), άρχισαν να μετατοπίζουν ολοένα και περισσότερο τη χρηματοδότηση από τις πολιτικές αναδιανομής γης (έργα αποικισμού και οικισμοί αγροτικής μεταρρύθμισης για την ειρήνευση των αγροτικών συγκρούσεων), στην κατασκευή Συστημάτων Πληροφοριών Γης (SIT). [7] [8] Η χρηματοδότηση προοριζόταν “για τον εκσυγχρονισμό” και την τυποποίηση τεχνολογιών και μορφών συλλογής δεδομένων — από μη αυτόματες μορφές σε ψηφιακές.
Τα δάνεια για την κατασκευή αυτών των SIT, εκτός από την ενθάρρυνση των χωρών να υιοθετήσουν ένα τυποποιημένο σύστημα συλλογής, αποθήκευσης και κοινής χρήσης πληροφοριών (όπως μέσω του συστήματος LADM και SOLA/FAO ), έχουν επίσης δεσμευτεί για την επέκταση και τη συνεχή ενημέρωση των τύπων πληροφορίες που συλλέγονται στη γη και άλλες εδαφικές πληροφορίες, για πολλαπλούς σκοπούς. Τα δάνεια καλύπτουν επίσης την ψηφιοποίηση εγγράφων στα δημόσια μητρώα, τα οποία στοχεύουν στη μετατροπή των πράξεων και των τίτλων γης σε ενσωματωμένα στο κτηματολόγιο μαγνητικά αρχεία. [9]
Στην Κολομβία, η USAID προσέλαβε την εταιρεία Tetra Tech με έδρα την Καλιφόρνια , η οποία ανέθεσε σε υπεργολαβία την υλοποίηση του κτηματολογίου πολλαπλών χρήσεων της Εθνικής Υπηρεσίας Γης (ANT) σε 11 δήμους. Όλα είχαν στόχο να επιταχύνουν και να μειώσουν το κόστος της διαδικασίας ψηφιοποίησης και να επισημοποιήσουν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας σε δημόσιες εκτάσεις ( baldíos ). Η Tetra Tech κυκλοφόρησε την πλατφόρμα Land Node για τη συλλογή, επεξεργασία και ενσωμάτωση κτηματολογικών πληροφοριών με αρχεία γης. Έχει ήδη ψηφιοποιήσει 1,5 εκατομμύριο δίσκους. Σύμφωνα με την πλατφόρμα, η μετάβαση από το χειροκίνητο σε ψηφιακό καθαρίζει τις αμφιβολίες σχετικά με την εγκυρότητα των εγγραφών. Η πλατφόρμα είναι μια πιλοτική περίπτωση για το σχέδιο :” Ενεργοποίηση ανάλυσης συγκομιδών βάσει δορυφόρου σε κλίμακα ” του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates για τη δημιουργία μιας τυποποιημένης, υψηλής ποιότητας υποδομής για τη συλλογή, αποθήκευση και διαρκή ενημέρωση πληροφοριών για κοινή χρήση εντός της αλυσίδας δεδομένων.
Η πρόσβαση σε ψηφιοποιημένες πληροφορίες από κτηματολογικά γραφεία και κτηματολόγιο σημαίνει ότι μπορούν εύκολα να συμβουλευτούν ενημερωμένες πληροφορίες σχετικά με το νομικό καθεστώς, το μέγεθος, τις περιβαλλοντικές συνθήκες και την παραγωγικότητα ενός συγκεκριμένου ακινήτου όταν το χρηματοπιστωτικό τραπεζικό σύστημα ή η αγορά κεφαλαίων προετοιμάζεται να χορηγήσει αγροτικές πιστώσεις και δάνεια.
Στη Βραζιλία, πιστωτικές ενώσεις ακινήτων, FinTechs, οντότητες χρηματοπιστωτικής αγοράς και τράπεζες υπέβαλαν σχέδιο νόμου για ένα κεντρικό ηλεκτρονικό σύστημα που ενσωματώνει πληροφορίες από δημόσια μητρώα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες στοχεύουν στη μείωση του κόστους και του χρόνου που δαπανάται για την αναζήτηση “εγγυήσεων (χρέους) κινητής και ακίνητης περιουσίας, καθιστώντας την απόκτηση πιστώσεων και τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές πιο αποτελεσματικές” . Οι πρόσφατες αλλαγές στα νομικά πλαίσια για τη γη, το περιβάλλον και το αγροτικό πιστωτικό σύστημα δημιούργησαν νέους μηχανισμούς για την αύξηση της συμμετοχής διεθνών χρηματοοικονομικών επενδυτών στη γη στη χώρα. Η ψηφιοποίηση του συστήματος εγγύησης χρέους είναι το επόμενο βήμα στην ατζέντα της χρηματοπιστωτικής αγοράς.
Προφανώς, αυτή η τεχνολογική αλλαγή στοχεύει στη δημιουργία μιας δομής ψηφιακής «διακυβέρνησης» που ενοποιεί και επεκτείνει τη δέσμευση γης και πόρων προς όφελος των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ψηφιακό προφίλ: μετατροπή της γης σε χρηματοοικονομικό προϊόν
Με ποικίλες πληροφορίες γης, η ψηφιακή υποδομή επιδιώκει να φέρει μεγαλύτερη τυποποίηση των τιμών για γεωργικά, ενεργειακά και περιβαλλοντικά προϊόντα σε παγκόσμιο επίπεδο, παράλληλα με την αύξηση της διεθνούς κινητικότητας και εμπορευσιμότητας της γης και των τίτλων της. Αν και η αξία των γεωργικών προϊόντων επηρεάζει την αξία της γης, ειδικά σε περιοχές όπου επενδύουν παγκόσμιες αλυσίδες, η τιμή της εξαρτάται από το πού βρίσκεται και τα χαρακτηριστικά της—από την ποιότητα του εδάφους, την τοπογραφία, τις υποδομές, την παρουσία νερού, την εγγενή βλάστηση μέχρι το αν είναι αποψιλωμένο και έτοιμο για φύτευση. Σημαντικό ρόλο στην αξία του διαδραματίζουν επίσης το καθεστώς των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και οι φυσικοί πόροι του.
Η ψηφιοποίηση της διακυβέρνησης της γης θα απαιτούσε έναν τύπο διάρθρωσης που θα μπορούσε να διαχωρίσει περαιτέρω την αξία της γης από τη φυσική της πραγματικότητα, διευκολύνοντας τη δημιουργία χωριστών χρηματοοικονομικών προϊόντων με βάση μια αγορά δεδομένων γης, που δημιουργείται και διαχειρίζεται χρηματοοικονομικοί παράγοντες, όπως συμβαίνει ήδη με τις πιστώσεις άνθρακα. ομόλογα γεωργικών επιχειρήσεων ή περιβαλλοντικές υπηρεσίες. [10]
Ακριβώς όπως στα κοινωνικά δίκτυα οι «πραγματικοί» άνθρωποι δημιουργούν «προφίλ χρηστών» που είναι λίγο-πολύ συνδεδεμένα με την πραγματικότητα, ανάλογα με την ποιότητα και τη συχνότητα των πληροφοριών και των φωτογραφιών που μοιράζονται, τα ψηφιακά κτηματολόγιο στοχεύουν στη δημιουργία «προφίλ γης». Το πόσο καλό είναι αυτό το “ψηφιακό προφίλ γης” θα εξαρτηθεί από την ποιότητα και την έκταση των διαθέσιμων πληροφοριών σχετικά με την τοποθεσία του, την ποσοτικοποίηση του αποθέματος άνθρακα, τη διαθεσιμότητα νερού κ.λπ.
Από αυτά τα προφίλ, είναι δυνατό να δημιουργηθούν επίγεια χρηματοοικονομικά παράγωγα με δομές τιμών που μπορούν να παρακολουθούν αλλά είναι ξεχωριστά από την αξία της γης ως μέσου παραγωγής. Η ιδιοκτησία αυτών των νέων προϊόντων και τίτλων στη γη θα ήταν διαφορετική από την ιδιοκτησία γης, όπως οι πιστώσεις άνθρακα, τα δικαιώματα εξόρυξης και νερού μπορεί να διαφέρουν από εκείνα που έχουν δικαιώματα επί του εδάφους. Με βάση τα δεδομένα της γης, τέτοια χρηματοοικονομικά προϊόντα θα ενθαρρύνουν την υπερβολική χρηματοοικονομική ρευστότητα και θα πολλαπλασιάζουν τις συμφωνίες γης, διευρύνοντας τις δυνατότητες συναλλαγών δημιουργώντας νέα εμπορεύματα/περιουσιακά στοιχεία/παράγωγα. Αυτή η τάση θα έφερνε τη γη πιο κοντά στο να γίνει ένα «ιδανικό» χρηματοοικονομικό προϊόν.
Συμπέρασμα
Η ίδια η φύση της γης και των φυσικών πόρων σημαίνει ότι η δέσμευσή της από τις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές ροές είναι κάτι που αντιμετωπίζει ισχυρή αντίσταση. Η γη είναι στενά συνδεδεμένη με το φυσικό της πλαίσιο, το οποίο παρουσιάζει εμπόδια κατά την τυποποίηση των τιμών για τη μετατροπή της σε εμπόρευμα. Η άυλη φύση αυτών των οικοσυστημάτων και τα κοινά αγαθά που βρίσκονται μέσα τους προσφέρουν ένα επιπλέον εμπόδιο όταν γίνεται προσπάθεια να τα οικειοποιηθούν και να τα εμπορευτούν όπως κάθε άλλο προϊόν. Επιπλέον, οι αλλαγές στην ιδιοκτησία γης και τη «διακυβέρνησή» της χαρακτηρίζονται από ιστορικές αντιφάσεις που περιλαμβάνουν μια βίαιη διαδικασία διαφορών μεταξύ κοινοτήτων, τοπικών ελίτ και διεθνικών.
Η ψηφιοποίηση των πληροφοριών για τη γη και τους φυσικούς πόρους μπορεί να φαίνεται ότι θέτει τη διακυβέρνηση της γης στον σωστό δρόμο της αειφόρου διαχείρισης. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την ηγεμονία του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου, η ψηφιοποίηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν νέο κύκλο κλοπής γης, αυξάνοντας περαιτέρω τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας γης στα χέρια εκείνων που ελέγχουν τα δεδομένα και τα παγκόσμια οικονομικά. Μια νέα περίοδος περιφράξεων και σπανιότητας ζωτικών πόρων για την πλειονότητα του κόσμου θα μπορούσε να ξεκινήσει.
Γεγονός είναι ότι τα τρόφιμα και οι φαρμακευτικές πρώτες ύλες για όλες τις κοινωνίες προέρχονται από τα εδάφη της βιοποικιλότητας του κόσμου που είναι καρπός μιας ήδη υπάρχουσας και ανθεκτικής κοινοτικής «διακυβέρνησης». Αυτή η δημοκρατική διακυβέρνηση περιλαμβάνει την προσεκτική διαγενεακή εργασία για την οικοδόμηση γνώσης, τεχνικών και τεχνολογιών από παραδοσιακούς λαούς και κοινότητες. Η ενίσχυση της απεριόριστης χρήσης της βιοποικιλότητας από αυτούς τους λαούς και τα δίκτυα γνώσης, πέρα από τους φράχτες της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της οικονομικής δέσμευσης, είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει ένα βιώσιμο μέλλον για την ανθρωπότητα.
* Η πίστωση άνθρακα είναι ένας γενικός όρος για κάθε εμπορεύσιμο πιστοποιητικό ή άδεια που αντιπροσωπεύει το δικαίωμα εκπομπής μιας καθορισμένης ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα ή της ισοδύναμης ποσότητας διαφορετικού αερίου θερμοκηπίου.
[1] Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Interamerican Development Bank (IADB) έχει εγκρίνει σχεδόν 20 έργα τακτοποίησης και διαχείρισης της γης σε 14 χώρες στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Σύμφωνα με μια έκθεση του 2014, λίγες μελέτες εντοπίζουν οποιαδήποτε συσχέτιση μεταξύ της τακτοποίησης της γης και της αυξημένης γεωργικής παραγωγικότητας. ΠΡΟΣΦΟΡΑ. Έργα Τακτοποίησης και Διαχείρισης Γης, 2014. https://publications.iadb.org/es/publicacion/16799/proyectos-de-regularizacion-y-administracion-de-tierras-evaluacion-comparativa
[2] Η εγγραφή γης είναι μια επίσημη διαδικασία για την τεκμηρίωση των δικαιωμάτων γης μέσω πράξεων. Μπορεί να γίνει με την καταχώριση συναλλαγών γης, οι οποίες δεν αποδεικνύουν δικαιώματα ιδιοκτησίας, ή με την εγγραφή τίτλων ιδιοκτησίας (αρχεία ιδιοκτησίας ή τίτλοι ιδιοκτησίας), που παρέχουν νόμιμα δικαιώματα ιδιοκτησίας στη γη.
[3] LICADHO και STT, “Παράλληλες ζημιές: Απώλειες γης και καταχρήσεις στον τομέα μικροχρηματοδότησης της Καμπότζης”, 2019: https://www.licadho-cambodia.org/reports/files/228Report_Collateral_Damage_LICADHO_STT_Eng_07082019.pdf , By: “Marrienlander” The Exclusionary Power of Microfinance,” Sociology of Development 7 (2) : 202-229, Ιούνιος 2021: https://doi.org/10.1525/sod.2021.7.2.202
[4] Η AgTechs προσφέρει προϊόντα, υπηρεσίες και πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για ολόκληρη την αλυσίδα αγροτικών επιχειρήσεων, συνδέοντας παραγωγούς, προμηθευτές εισροών, αγροτικά συστήματα πιστώσεων και ασφάλισης, μεταποιητές, τη βιομηχανία τροφίμων και ακόμη και εμπόρους λιανικής. Οι AgTechs ξεκινούν επίσης επαφές μεταξύ παραγωγών και κεφαλαιαγορών παρέχοντας υπηρεσίες έκδοσης και καταγραφής ομολόγων γης και παραγωγής και εκδίδοντας περιουσιακά στοιχεία γεωργικών επιχειρήσεων, όπως πιστώσεις άνθρακα και άλλες περιβαλλοντικές υπηρεσίες.
[5] Η έννοια των σύγχρονων κτηματολογίων προέκυψε για να τυποποιήσει το μοντέλο διαχείρισης γης ενσωματώνοντας την πλήρη τεκμηρίωση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας σε ένα ευρύτερο, πλήρως συντονισμένο και αυτοματοποιημένο σύστημα πληροφοριών γης. Αναπτύχθηκε μεταξύ 1994 και 1998 από τη Διεθνή Ομοσπονδία Τοπογράφων (FIG) με την υποστήριξη του FAO. Christiaan Lemmen et. al. Το Μοντέλο Τομέα Διαχείρισης Γης. Δεκέμβριος, 2015. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0264837715000174
[6] Περίπου 1 εκατομμύριο εκτάρια – ή το 40% των αγροτικών οικισμών στη χώρα – είναι αφιερωμένοι σε μονοκαλλιέργειες σόγιας ή βοσκοτόπια βοοειδών, που καταλαμβάνονται παράνομα από περίπου το 3% των μεγάλων γαιοκτημόνων που δεν είναι δικαιούχοι της αγροτικής μεταρρύθμισης. Luis Rojas Villagra και Abel Areco. Las colonias campesinas en el Paraguay. Base-IS, 2017. Base-IS, 2017. https://www.baseis.org.py/wp-content/uploads/2018/03/2017Dic_Las-Colonias-del-Indert.pdf
[7] Ο OAS υποστηρίζει το κτηματολόγιο και την καταχώριση ιδιοκτησίας σε αγορές γης που βρίσκονται σε χώρες όπως το Ελ Σαλβαδόρ, η Γουατεμάλα και η Βολιβία, και στους ακόλουθους πιλοτικούς δήμους: Colón (Βενεζουέλα), Cojutepeque (Ελ Σαλβαδόρ), Belén (Κόστα Ρίκα), Azogues και Cuenca (Εκουαδόρ). Αυτές οι πρωτοβουλίες αποτελούν μέρος του έργου MuNet Catastro , που χρηματοδοτείται από τον Καναδικό Οργανισμό Διεθνούς Ανάπτυξης (CADI). «Ο ΟΑΣ υποστηρίζει το κτηματολόγιο της Αμερικής». http://portal.oas.org/portal/sector/sap/dptodemodernizaci%C3%B3ndelestadoygobernabilidad/npa/munetcatastro/tabid/839/language/en-us/default.aspx
[8] Η USAID υποστηρίζει έργα για την ενίσχυση της διακυβέρνησης της γης και των φυσικών πόρων σε πολλές χώρες όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, η Αιθιοπία, η Μοζαμβίκη, η Τανζανία, η Λιβερία και η Ουκρανία. Στη Λατινική Αμερική, επικεντρώνεται κυρίως στην Κολομβία. «Έργα κατοχής γης της USAID». https://www.land-links.org/usaid-land-projects/?fwp_projects_status=active&fwp_sort=date_desc .
[9] Το Μοντέλο Τομέα Διαχείρισης Γης (LADM), πιστοποιημένο κατά ISO 19152 2012 και το παγκόσμιο πρότυπο για την ψηφιοποίηση, δημιουργεί μια τυποποιημένη υποδομή για την ενοποίηση φυσικών, χωρικών και διοικητικών δεδομένων σε γη εντός μιας χώρας και σε όλες τις δικαιοδοσίες για να διευκολύνει τη διεθνή διαχείριση της γης και συναλλαγές πόρων καθώς και αρχεία για τη λογιστική πίστωσης άνθρακα. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO) κυκλοφόρησε στη συνέχεια Λύσεις για τη Διοίκηση Ανοικτής Γης (SOLA), βασισμένες στο σύστημα LADM, για κτηματολόγιο και καταχώριση ανοιχτού κώδικα που μπορεί να προσαρμοστεί στους νόμους και τις πολιτικές κάθε χώρας. Το SOLA είναι επί του παρόντος ένα μητρώο δικαιωμάτων γης και ένα αυτοματοποιημένο κτηματολόγιο που συλλέγει πολλαπλούς τύπους εδαφικών πληροφοριών για τη διαχείριση της γης.
[10] [10] LOHMANN, Larry. «Χρηματοποίηση, εμπορευματοποίηση και άνθρακας: οι αντιφάσεις της νεοφιλελεύθερης πολιτικής για το κλίμα». Μητρώο Σοσιαλιστών 2012. 85-107. 2012.
πηγή : GRAIN