ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

the fomors or the power of evil abroad in the world.jpgLarge - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print
the fomors or the power of evil abroad in the world.jpgLarge - Σόλων ΜΚΟ

The Fomors (or The Power of Evil Abroad in the World)
John Duncan

Στις μέρες μας παρατηρούμε την αποκάλυψη των πολιτικών σε παγκόσμια κλίμακα στο πεδίο της ωμής δύναμης που είναι και αυτό πεδίο της πολιτικής. Πέρα από τα λόγια και τα προσχήματα, έχουμε πια φθάσει σε μια εποχή που η πολιτική έχει παραδοθεί τελείως στην απληστία και τα ένστικτα. Ακόμη και η σύνεση του συμφέροντος έχει αφανιστεί. Όμως δεν είναι μόνον οι πολιτικοί, αλλά και οι περισσότεροι άνθρωποι που τους συμπληρώνουν, γιατί και αυτοί νομίζουν ότι όποιος διαθέτει την δύναμη διαθέτει σοβαρότητα και κύρος. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν σοβαρά και ηθικά κριτήρια για το νόημα της ζωής, ούτε καν αυτοί που θεωρούν ότι η ζωή έχει κάποιο νόημα, έστω άγνωστο. Όμως η αλήθεια είναι ότι η ωμή δύναμη διαθέτει κοινωνική γοητεία, επειδή φαίνεται γεμάτη αίγλη.

Η σοβαρότητα, από το άλλο μέρος, απουσιάζει ολοκληρωτικά στις περισσότερες περιπτώσεις – αν βέβαια θεωρήσουμε ότι η σοβαρότητα δεν είναι ζήτημα ύφους αλλά ουσίας στη σκέψη και την πράξη. Τι παρατηρούμε όμως σαν πολίτες; Και ελπίζουμε αυτό που βλέπουμε να μας τρομάζει, για να αποδείξουμε τουλάχιστον τη δική μας σοβαρότητα και την ευθύνη που έχουμε απέναντι στο παρόν και το μέλλον το δικό μας και όλων. Η λογική θα μας επέτρεπε να νοιώθουμε μόνον τρόμο, ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν πλάνη. Γιατί αν δεν βλέπουμε τίποτε, τότε το αληθινό πρόβλημα είναι δικό μας και όχι των άλλων, μια και εμείς θα είμαστε οι τελικοί αποδέκτες των δυσάρεστων συνεπειών όσων συμβαίνουν.

Μέχρι τώρα παρατηρούσαμε σε παγκόσμιο επίπεδο τους πολιτικούς στην πλειονότητά τους να είναι με συγκαλυμμένο τρόπο υποταγμένοι στις ισχυρότερες δυνάμεις, χωρίς κανένα πραγματικό όραμα για τις χώρες τους, να κάνουν απλή διαχείριση μαζί με χειραγώγηση των λαών τους, να επιδεικνύουν μιαν απαράμιλλη ικανότητα για ψεύδος και να θυσιάζουν το σύνολο στη δική τους ιδιοτέλεια, πράγμα όμως που όσο περνάει ο καιρός και μπαίνουμε βαθύτερα στην κρίση παύει να είναι επαρκώς συγκαλυμμένο, δηλαδή μειώνεται η τυπική ισχύς της δημοκρατίας – μια και η ουσιαστική δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις περισσότερο εμφανείς, όπως συμβαίνει π.χ. με τούρκους πολιτικούς οι οποίοι κάνουν επίδειξη της δύναμής τους ευθέως με λόγια και προκλήσεις που αρμόζουν σε μικρά και ανώριμα παιδιά, που περιμένει κανείς ότι θα έλθει η ωριμότητα να τα συνετίσει και να τα εντάξει αρμονικά στο κοινωνικό περιβάλλον. Λες και η δύναμη πρέπει να αυξάνει την ανοησία και την ανευθυνότητα, ενώ φυσιολογικά θα έπρεπε να αυξάνει την υπευθυνότητα λόγω της εμβέλειάς της.

Πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι ο τρόπος που γίνεται αντιληπτή η δύναμη, σαν ευκαιρία για κυριαρχία, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί πάντοτε σε αποτελέσματα σαν τα παραπάνω, για όσους βέβαια έχουν τη διάθεση να δουν την εννοιακή στρέβλωση της δύναμης και την δυναμική αυτής της στρέβλωσης που  επέφερε τις ορατές σήμερα συνέπειες.

Αυτή η αποκάλυψη πρέπει να μας βάλει σε βαθιά σκέψη, γιατί η ψυχολογική ανωριμότητα που χειρίζεται μεγάλη δύναμη δεν μπορεί παρά να είναι καταστροφική προς πάσα κατεύθυνση. Η μοίρα του κόσμου βρίσκεται στα χέρια αδαών και ανώριμων ανθρώπων, που νομίζουν ότι ο κόσμος είναι ένα “παιχνίδι” στα χέρια τους κι ότι μπορούν να τον κάνουν ό,τι θέλουν. Μόνον που αυτή η ανωριμότητα δεν είναι αθωωτική γι’ αυτούς, δηλαδή δεν τους κάνει ακαταλόγιστους, αλλά αποτελεί μία αυστηρή ευθύνη τους το ότι θέλουν να θυσιάσουν ανθρώπους, αρχές, χώρες, περιβάλλον και πλανήτη για χάρη των φαντασιώσεών τους. Και τέτοιοι άνθρωποι απαντώνται σε διάφορα επίπεδα, εθνικά, περιφερειακά και παγκόσμια. Ώς τώρα μπορούσαμε να έχουμε αμφιβολίες για το ποιόν τους, γιατί αυτό κρυβόταν με συμπεριφορικούς και λεκτικούς δαιδάλους ως μέρος της «πολιτικής τέχνης» και τα αποδεικτικά γεγονότα παρέμεναν άγνωστα πίσω από μία βιτρίνα ελεγχόμενης πληροφορίας ταυτόχρονα με τη λειτουργία μιας τυπικής δημοκρατίας και μια σχετικά κανονική ροή του χρήματος που καθησύχαζε τους πολίτες. Όμως τώρα εν μέσω μιας σοβαρότατης οικονομικής, πολιτικής και αξιακής κρίσης έχουμε μια πανηγυρική απόδειξη του ποιού τους και πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε και να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας. Οι συμπεριφορές αυτές δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ούτε με γέλια ούτε με απλή απαξία. Αυτό που κρύβουν είναι βαθιά αντικοινωνικό και επικίνδυνο και απαιτείται μια ανάλογη αντιμετώπιση αντίστοιχης σοβαρότητας. Αλλά η σοβαρότητα αυτή απαιτεί ένα τίμημα: την παύση της ηθελημένης άγνοιας που αποτελεί μια υποκριτική τάση όσων θέλουν στην ουσία να ζουν ακόμη αμέριμνα, όταν όλος ο κόσμος βρίσκεται στην  κόψη του ξυραφιού.

Πρέπει να ξέρουμε ότι πίσω από αυτή την ανωριμότητα πολλών ηγετών δεν κρύβεται αφέλεια αλλά πάντοτε μία ανθρωπολογική φρίκη, μία τάση αποϋποκειμενικοποίησης του ανθρώπου και των όντων, μία χρηστική αντίληψη όλων, που σημαίνει ότι τα πάντα υπάρχουν για να υπηρετούν τις φαντασιώσεις και επιθυμίες αυτών των λίγων ανθρώπων. Το μόνο που μένει να αποδειχθεί είναι αν κινούμαστε και εμείς στην ίδια κατεύθυνση.

 

Ιωάννα Μουτσοπούλου

Μέλος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ

28/6/2018

ΦΩΤΟ :   wikiart.org

Σχετικά άρθρα