ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΠΟΡΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΔΙΑΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Στους βραχώδεις λόφους της Παλαιστινιακής Δυτικής όχθης, οι αγρότες έμαθαν χρόνια πριν πως να ανταποκρίνονται στο κλίμα της περιοχής που έχει κάνει την Άνοιξη τη μικρότερη εποχή του χρόνου. Σε έναν τόπο που πρωτοξεκίνησε η γεωργία, βρήκαν σπόρους που μπορούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν με το ελάχιστο νερό των σποραδικών βροχών. Η παραδοσιακή γεωργία όμως της Παλαιστίνης, κομμάτι της ταυτότητας και της κληρονομιάς τους απειλείται από ένα σωρό παράγοντες, από τις επιθέσεις και την εισβολή των Ισραηλινών δυνάμεων, μεγάλες εταιρείες που πουλάνε υβριδικούς σπόρους, και την κλιματική αλλαγή που συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη.
Μια πρωτοβουλία όμως που έχει σαν στόχο να διασώσει την κληρονομιά των σπόρων που καλλιεργούσαν στην Παλαιστίνη έχει ξεκινήσει, και η πρώτη τράπεζα σπόρων έχει φτιαχτεί.
Εκτός από την φύλαξη των σπόρων, σκοπός των ανθρώπων που δημιούργησαν την Palestine Heirloom Seed Library είναι να εκπαιδεύσουν τους νεότερους Παλαιστίνιους στην παραδοσιακή γεωργία και όλη την κουλτούρα που συνδέεται με αυτήν.
Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την Vivien Sansour, η οποία σπούδασε και δούλεψε στο εξωτερικό πριν επιστρέψει στη Δυτική Όχθη, και εμπνεύστηκε από παρόμοιες εμπειρίες που είχε στο Μεξικό.
«Κατάλαβα ότι απειλείται κάτι βαθύτερο, η σύνδεση με μια πολιτιστική ταυτότητα. Τα τραγούδια που έλεγαν οι γυναίκες στα χωράφια. Φράσεις, λέξεις που χρησιμοποιούσαμε. Άρα, είναι για να διατηρηθεί η τοπική βιοποικιλότητα, αλλά είναι και για τη σημασία της Παλαιστινιακής ταυτότητας των παραδοσιακών γεωργικών μεθόδων».
Το έργο αυτό, ελπίζει ότι θα διασώσει μεταξύ άλλων και αγγούρια, καρπούζια που ήταν ξακουστά στην περιοχή και τώρα έχουν εξαφανιστεί. «Είναι ένα τεράστιο καρπούζι, γνωστό ως jadu’i, που καλλιεργούνταν στην βόρεια Δυτική Όχθη. Πριν το 1948, το εξάγαμε, και ήταν ξακουστό σε μέρη όπως η Συρία. Έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Μια από τις πιο ενθαρρυντικές ανακαλύψεις ως τώρα είναι ότι βρήκαμε μερικούς σπόρους γι αυτό. Είναι εφτά χρόνων, οπότε πρέπει να δούμε αν είναι ακόμα ζωντανοί.»
Μέρος του έργου, που η Sansour ελπίζει να στεγαστεί σε ένα νέο ερευνητικό κέντρο, το Ινστιτούτο Qattan στη Ραμάλλα, είναι να βρει δασκάλους που θα εκπαιδεύσουν μαθητές στις παλιές γεωργικές πρακτικές.
Υπάρχει μια παλιά Παλαιστινιακή φράση, προσθέτει: “Αυτός που δεν τρώει από το δικό του σκεπάρνι, δεν μπορεί να σκεφτεί με το μυαλό του”.
Με πληροφορίες από τη Guardian
Πηγή/φωτογραφία: hitandrun.gr