Όταν βρισκόμαστε μέσα στην κοιλιά της μητέρας μας, μέσα στην μήτρα (μήτρα = μη-τρα = μη-τέρα = τέρα = γη) μέσα στην γη δηλαδή, τότε τρεφόμαστε με το αίμα της μάνας. Αμέσως μετά την έξοδο του εμβρύου από την γη και το νερό (γη = το τοίχωμα της μήτρας και όλες οι θρεπτικές της διεργασίες, νερό = το αμνιακό υγρό μέσα στο οποίο πλέουμε) και την εκτυφλωτική επαφή με την φωτιά (φως) και τον αέρα (αρσενικά στοιχεία) ενστικτωδώς το έμβρυο κατευθύνεται προς το στήθος της μητέρας του.
Εκεί εκτελεί απομυζητικές κινήσεις στο στόμα του, οι οποίες δηλώνουν πως ήδη γνωρίζει πως στην περιοχή αυτή υπάρχει τροφή. Η τροφή αυτή την οποία ενστικτωδώς αναζητά το βρέφος είναι το γάλα. Το αίμα της ενδομήτριας ζωής μετατρέπεται σε γάλα στην εξωμήτρια ζωή.
Αμέσως μετά την έξοδο του εμβρύου από την μήτρα, διαδραματίζεται μια πολύ σημαντική τελετουργία: Η κοπή του ομφάλιου λώρου. Αυτή έχει σημασία τόσο για την μάνα όσο και για το βρέφος. Χωρίς αυτήν την διάρρηξη της σχέσης μεταξύ των δύο, κανένας από τους δύο δεν πρόκειται να επιβιώσει, ούτε η μάνα, ούτε το παιδί. Η κοπή του ομφάλιου λώρου σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της ενδομήτριας ζωής και την διακοπή της θρέψης με αίμα. Η τόσο ισχυρή σύνδεση και εξάρτηση ταυτόχρονα, του καινούργιου ανθρώπου από την μάνα κόβεται και αυτό είναι απαραίτητο και για τους δύο. Στην πραγματικότητα δεν διακόπτεται εντελώς, αλλά αντικαθίσταται από το γάλα. Το γάλα λοιπόν και το γυναικείο στήθος (ως υλικός φορέας) εκφράζουν σ’ αυτήν την πρώτη φάση της εξωμήτριας ζωής το νέο «ομφάλιο λώρο».
Το γάλα είναι ο χυμός που παράγει το μητρικό σώμα όταν επενδύεται τον υπέρτατο ρόλο της μητέρας – γης – τροφού. Η μάνα όταν έχει ανοιχτή Καρδιά και βιώνει την γυναικεία της φύση, αγάλλεται προσφέροντας το γάλα από το σώμα της στο βρέφος της.
Σ’ αυτήν την διαδικασία της θρέψης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η θέση του γυναικείου στήθους, το οποίο αποτελεί προεκβολή του θώρακα ( και όχι της κοιλιάς όπως συμβαίνει στα ζώα) και κατ’ επέκταση μέσα από αυτό (το στήθος), το βρέφος εισπράττει ενέργεια: αέρα (από τους Πνεύμονες) και φωτιάς από την (Καρδιά). Το βρέφος αγάλλεται πολλαπλάσια της μάνας γιατί του παρέχεται μέσα από το μητρικό στήθος ασφάλεια, βρεφική ηδονή, φροντίδα και τροφή. Δέχεται το μητρικό γάλα στον πεπτικό του σωλήνα, χωρίς όμως να μπορεί να δεχθεί άλλη τροφή. Κάποιες μανάδες ούτε νερό δεν δίνουν στα βρέφη τους. Είναι μια ιδανική φάση και για τους δύο. Για την μάνα ιδανική γιατί βιώνει και εκφράζει σε όλη της την μεγαλοπρέπεια την γήινη ποιότητα της θρέψης που είναι ο ενεργειακός προορισμός της γυναικας φύσης, η έκφραση της γης μέσα από την θρέψη. Για το βρέφος ιδανική, γιατί γεύεται την καλύτερη τροφή που πρόκειται να φάει στην ζωή του, τόσο σε επίπεδο γεύσης, όσο και σε επίπεδο θρεπτικής αξίας.
Η θρεπτική αυτή αξία αυξάνεται διότι μόνο γάλα βρίσκεται μέσα στον πεπτικό σωλήνα του βρέφους. Δεν υπάρχουν άλλες τροφές γιατί οι άλλες παρενοχλούν το χώνεμα του γάλακτος. Όλο αυτό όμως συμβαίνει για ένα και μοναδικό λόγο: Να θραφεί καλά το έμβρυο, όχι για να παχύνει, αλλά για να ορθοστατήσει και να βγάλει δόντια (η λευκή ενέργεια του γάλακτος κατευθύνεται στα οστά και επιταχύνει την ωρίμανσή τους), ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν όρθιο το βρέφος. Και να ορθοστατήσει για ποιο λόγο; Για να μπορέσει να διαρρήξει για δεύτερη φορά τον «ομφάλιο λώρο», αυτήν την φορά του γάλακτος, ώστε να μπορέσει να αναζητήσει την τροφή του, και μέσα από την τροφή του τον ίδιο τον εαυτό. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την ανατολή των δοντιών (σηματοδοτούν την διακοπή του θηλασμού γιατί τα δόντια τείνουν να τραυματίσουν το στήθος) γιατί το γάλα δεν θέλει μάσημα.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν τις παρατηρήσεις μας πάνω στην σχέση μητέρας τροφού και βρέφους μπορούμε να πούμε ότι:
○ Μετά την γέννηση το βρέφος δεν είναι σε θέση να επιβιώσει μόνο του, χρειάζεται την τροφική συμπαράσταση της μητέρας. Η μάνα το τρέφει μέσα στην κοιλιά της (γη – νερό) με αίμα και έξω από την κοιλιά της με γάλα, το οποίο προέρχεται από το στήθος (φωτιά – αέρα).
○ Ο μετασχηματισμός αυτός, από αίμα σε γάλα, της τροφικής ενέργειας που παρέχει η μάνα στο βρέφος, σηματοδοτεί το πέρασμα από την βαθειά – σκοτεινή – εσωτερική – yin φάση της κύησης (με τροφή το αίμα), στην επιφανειακή – φωτεινή – εξωτερική – yang φάση της γαλουχίας (με τροφή το γάλα).
○ Τα παραπάνω στοιχειοθετούν την ανυπέρβλητη θρεπτική αξία του γάλακτος, ερμηνεύουν την λευκότητα, η οποία μέσα στο σώμα του εμβρύου κινείται προς τις αντίστοιχες λευκές δομές, που είναι τα οστά και τα δόντια.
○ Το γάλα λοιπόν θρέφει το βρέφος στο σύνολό του, η ενέργειά του όμως διαθέτει και μια εξειδικευμένη κατεύθυνση. Η λευκότητα αυτή (που σήμερα με βάση την βιοχημεία γνωρίζουμε ότι οφείλεται στο ασβέστιο) απευθύνεται στις αντίστοιχα λευκές δομές του βρέφους. Ο σκοπός αυτής της κίνησης είναι να θρέψει (yin) και να ορθώσει (yang) δυνατά οστά και δόντια. Τα οστά θα βοηθήσουν στην «ορθοστάτηση» και βάδιση και τα δόντια την κατανάλωση σκληρής τροφής. Η εξέλιξη αυτή στο σώμα του νεαρού πλάσματος σηματοδοτεί την απομάκρυνσή του από την μάνα – τροφό.
○ Το ανακάτεμα του γάλακτος με άλλες τροφές, μέσα στον πεπτικό σωλήνα δυσχεραίνει το χώνεμά του. Τα πεπτικά ένζυμα που παράγονται μέσα στο σώμα από την στιγμή που θα εισέλθει άλλη τροφή εκτός από το γάλα, αλλάζουν. Αλλάζουν δε με έναν τρόπο που δίνει την αίσθηση ότι το γάλα πια είναι τροφή ανεπιθύμητη και επιβλαβής (γι’ αυτό πολλοί το κάνουν εμετό). Στα ζώα είναι χαρακτηριστικό ότι όσο καιρό πίνουν γάλα και μόνο, παράγουν πεπτικά ένζυμα (πυτιά) που εμείς χρησιμοποιούμε για την παρασκευή των γαλακτοκομικών (τυριά, κ.λ.π.). Από την στιγμή που αρχίζουν να τρώνε χορτάρι, παύουν να παράγουν πυτιά.
Ο δεύτερος ομφάλιος λώρος
Ανάμεσα στην μητέρα – τροφό και το παιδί, ιδιαίτερα στο ανθρώπινο είδος, αναπτύσσεται εξαιτίας των τροφικών διεργασιών, μια ανυπέρβλητη σύνδεση, παρόμοια με εκείνη του ομφάλιου λώρου. Αυτός ο «δεύτερος» ομφάλιος λώρος δεν έχει υλική οντότητα άμεση και σαφή όπως ο πρώτος, υφίσταται περισσότερο στο αιθέριο επίπεδο, στο επίπεδο των συναισθημάτων και των ψυχικών παρορμήσεων. Δεύτερον δεν είναι ξεκάθαρη, όπως στον πρώτο, η ανάγκη της κοπής του. Αυτή η ανάγκη μπορεί να ειδωθεί μόνο με τα μάτια της ψυχής και μόνο από την πλευρά της μάνας. Η μάνα όμως, έχοντας βιώσει την υπέρτατη αγαλλίαση της θρέψης, που είναι η έκφραση της ποιότητας της γης που συμπυκνώνει το γυναικείο σώμα, δεν είναι διατεθειμένη να απολέσει αυτό το υπέρτατο προνόμιο. Συμπεριφέρεται λοιπόν, απ’ αυτό το σημείο και μετά, σαν να μην γνωρίζει τίποτα για τον δεύτερο ομφάλιο λώρο, σαν να μην γνωρίζει τίποτα για την ανάγκη του παιδιού της να τον κόψει και να αναζητήσει μέσα από την επιλογή της τροφής τον δικό του εαυτό, πέρα από τις πεποιθήσεις της μητέρας του για το ποιος πρέπει να είναι ο εαυτός του παιδιού της.
Μ’ αυτόν τον τρόπο η μάνα επιμηκύνει την φάση εξάρτησης του παιδιού της, αλλά ούτως η άλλως η ποιότητα της γης (η οποία παρέχει την θρέψη) εμπεριέχει αυτήν την ποιότητα: Αυτό που μας θρέφει, μας έλκει πάντα προς την γη και μας εμποδίζει να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της ύλης. Η υλική έκφραση και το άλλοθι αυτής της εξάρτησης είναι το γάλα. Γι’ αυτό οι μητέρες ωχριούν όταν τους λες ότι πρέπει να κόψουν το γάλα στο παιδί τους.
Τι συμβαίνει στον νέο άνθρωπο με το γάλα;
Επειδή είναι πολύ θρεπτική τροφή, κάνει τον νέο να «τεμπελιάζει». «Αφού μπορώ να γεμίσω το Στομάχι μου με μια τροφή που με χορταίνει και με ικανοποιεί, γιατί ν’ αναζητήσω άλλη; Άρα εμποδίζω την αφύπνιση του τροφικού μου ενστίχτου. Εμποδίζω δηλαδή την πιθανότητα να ανακαλύψω ολόπλευρα τον εαυτό μου, γιατί εκεί που θα με οδηγήσει το τροφικό μου ένστικτο (μακριά από την μητρική «ασφάλεια» μέσω γάλακτος) βρίσκεται και η ποιότητα της τροφής που πραγματικά χρειάζομαι για ν’ ανακαλύψω τον εαυτό μου και τα ταλέντα μου. Αν όμως μια ζωή είμαι χορτασμένος με γάλα, δεν πρόκειται να ανακαλύψω τίποτα.
Τι κάνει λοιπόν το ασυνείδητα το σώμα κάποιων ανθρώπων που είναι προορισμένοι να κόψουν τον ομφάλιο λώρο του γάλακτος;
Αδυνατεί να το χωνέψει (αφού αρχίσει να τρώει και άλλες τροφές, δηλαδή μετά την φάση του θηλασμού) και το κάνει εμετό (περίπου το 70% των Ελλήνων δεν μπορούν να χωνέψουν το γάλα και θυμούνται πολύ καλά την αναγούλα που είχαν στο Στομάχι τους, το πρωινό που το έπιναν). Η χρήση του γάλακτος στο διαιτολόγιο του παιδιού καθυστερεί την ωρίμανση και την ουσιαστική ενηλικίωσή του.
Η επίδραση του γάλακτος στις άλλες ηλικίες
Πώς επιδρά η χρήση του γάλακτος στις μέσες και μεγάλες ηλικίες;
Οι άνθρωποι της μέσης ηλικίας δεν πίνουν ως επί το πλείστον (γύρω στο 70%) γάλα γιατί, για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω, έχουν δυσανεξία σε αυτό. Συνήθως τρώνε γαλακτοκομικά (τυρί, βούτυρο, γιαούρτι, κ.λ.π.). Τα γαλακτοκομικά είναι πιο εύπεπτα από το γάλα και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για να τα παράγουμε χρησιμοποιούμε τα πεπτικά ένζυμα (πυτιά) των αρνιών «του γάλακτος» (ή άλλων βρεφών ζώων που πίνουν μόνο γάλα, δεν έχουν αρχίσει να τρώνε χορτάρι). Συγκεκριμένα, δίπλα στο Στομάχι των αρνιών που πίνουν μόνο γάλα και δεν τρώνε χορτάρι ή άλλη τροφή, υπάρχει ένας σάκος με πεπτικά ένζυμα (πυτιά) τα οποία το ζώο χρησιμοποιεί για να χωνέψει το γάλα που πίνει. Εμείς σφάζουμε το ζώο, παίρνουμε αυτήν την πυτιά και φτιάχνουμε γαλακτοκομικά. Άρα έχει επιδράσει η πεπτική ενέργεια του κατ’ εξοχήν τροφοδότη μας με γάλα (των κατοικίδιων ζώων) και έτσι προκύπτουν τα γαλακτοκομικά και γι’ αυτό είναι πιο εύπεπτα και άρα προτιμότερα από το γάλα.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ της χρήσης γάλακτος και γαλακτοκομικών;
Σε επίπεδο ενέργειας δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Στην μέση ηλικία, όταν πίνεις γάλα ή/και τρως γαλακτοκομικά και είσαι πάσχων, είναι πολύ πιθανό, ακόμα και αν η αιτία της ασθένειας να μην είναι το γάλα ή τα γαλακτοκομικά, αν τα διακόψεις να θεραπευτείς. Ισχύει και εδώ, ότι ισχύει στην παιδική ηλικία. Το γάλα και τα γαλακτοκομικά κάνουν το σώμα να «τεμπελιάζει», το εμποδίζουν από το να αναζητήσει την τροφή που θα το ευεργετήσει. Καθώς το σώμα δεν αναζητά την θεραπεία του, μέσα από την τροφή, παραμένει παγιδευμένο στην αρρώστια.
Η ισόβια κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών δεν αποτελεί διατροφική επιλογή. Δεν είναι ότι ακούγοντας το σώμα μου οδηγούμαι εκεί και άρα αυτό είναι κάτι που με ωφελεί. Αντίθετα είναι μια κεκτημένη συνήθεια που σχετίζεται με την συναισθηματική ασφάλεια που προσφέρει το γάλα ως τροφή και άρα μας εφησυχάζει (το γάλα είναι καλό – δεν μπορεί το γάλα να κάνει κακό, αφού το πίνουν τα μωρά, κ.ο.κ.). Ταυτόχρονα η σύγχρονη βιομηχανία τροφής, έχοντας εντοπίσει αυτό το φαινόμενο, επενδύει πάρα πολλά στην προώθηση γάλακτος και γαλακτοκομικών, πράγμα το οποίο υποβαθμίζει την ποιότητά τους, ενισχύοντας με διαφημιστικά μηνύματα τους αόρατους συναισθηματικούς δεσμούς που έχουμε όλοι με αυτήν τη τροφή.
Εν κατακλείδι, για τον άνθρωπο της μέσης ηλικίας, που είναι και ο κύριος καταναλωτής τροφής, το γάλα και τα γαλακτοκομικά αποτελούν σήμερα την κύρια διατροφική επιλογή. Αν λοιπόν ένας άνθρωπος μέσης ηλικίας ασθενεί, το κανάλι της θεραπείας περνά από την διακοπή γάλακτος και γαλακτοκομικών. Η διακοπή αυτή θα επιτρέψει στο σώμα να αναζητήσει εκείνη την ενέργεια μέσα στην τροφή που θα το ωφελήσει. Η διακοπή αυτή θα πυροδοτήσει μηχανισμούς αυτοΐασης, γιατί από τον πάσχοντα η αλλαγή των καθιερωμένων είναι το πρώτο βήμα για την θεραπεία.
Για τις μεγάλες ηλικίες, μετά τα 70, η σχέση με το γάλα και τα γαλακτοκομικά αποκτά μια άλλη σημασία. Και σε αυτές τις ηλικίες, ισχύει το γεγονός ότι όταν κάποιος ασθενήσει, ας θεωρήσει ως πρώτο βήμα θεραπείας την διακοπή του γάλακτος και των γαλακτοκομικών. Λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως στις μέσες ηλικίες. Η σχέση με το γάλα αλλάζει όμως και ο λόγος της αλλαγής είναι τα δόντια. Όταν κανείς έχει δόντια μετά τα 70 και μπορεί να μασήσει σκληρή τροφή τότε πρέπει να αποφεύγει το γάλα και τα γαλακτοκομικά, γιατί η ανάμιξη μασημένων τροφών και γάλακτος δυσχεραίνει την πεπτική λειτουργία. Όταν όμως δεν έχει δόντια και δεν μπορεί να μασήσει τροφή τότε το γάλα και τα γαλακτοκομικά αποκτούν την σημασία που έχουν στην πρώτη περίοδο της ζωής, την βρεφική. Έτσι ο κύκλος κλείνει!
Αλέξανδρος Τηλικίδης
Φυσίατρος – βελονιστής – βοτανοθεραπευτής – υπεύθυνος εκπαίδευσης της Ακαδημίας Αρχαίας Ελληνικής & Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής
Πηγή/φωτογραφία: Όμορφη Ζωή, omorfizoi.gr
