ΕΘΝΟΣ & ΚΡΑΤΟΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΤΗΣ Ε.Ε. ΑΥΞΗΘΗΚΕ, ΟΠΩΣ ΟΜΩΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ (του Θοδωρή Κουβακά)

akrodexia evropi - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

akrodexia evropi - Σόλων ΜΚΟΕίκοσι ένα χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ο βασικός στόχος της μοιάζει σαν κακόγουστη φάρσα που εξανεμίζει την όποια αξιοπιστία είχε απομείνει στο κατεστημένο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα. Το άρθρο Β του «συμβολαίου» που υπέγραψε -ως ο τότε υπουργός Εξωτερικών- ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας, ήταν σαφές:
«Η (Ευρωπαϊκή) Ενωση θέτει ως στόχους: να προωθήσει την ισόρροπη και σταθερή οικονομική και κοινωνική πρόοδο, ιδίως με τη δημιουργία ενός χώρου χωρίς εσωτερικά σύνορα, με την ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και με την ίδρυση μιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης, η οποία θα περιλάβει εν καιρώ ένα ενιαίο νόμισμα (…)».

Η πλήρης αποτυχία της Ενωσης στην επίτευξη του βασικού της στόχου είναι προφανής. Η «ισόρροπη και σταθερή οικονομική και κοινωνική πρόοδος» αποτυπώνεται από τη μία πλευρά στα εκατομμύρια Ελλήνων, Ισπανών, Ιταλών, Πορτογάλων, Κύπριων και ανέργων, εξαθλιωμένων εργαζομένων χωρίς πληρωμή (είναι πλέον κανόνας οι εργοδότες να χρωστούν αμοιβές πολλών μηνών, όπως πολύ καλά γνωρίζει και ο υπογράφων). Από την άλλη πλευρά ορθώνεται το νέο ρεκόρ (20,4 δισ. ευρώ) που σημείωσε το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας τον Σεπτέμβριο, όπως ανακοινώθηκε μόλις την Παρασκευή.

Οι λόγοι της αποτυχίας
Οι λόγοι της αποτυχίας είναι πολλοί και σύνθετοι, σχετίζονται κυρίως με θέματα οικονομίας αλλά έχουν καταλυτική επίδραση στην κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Ευρώπης. Οι ανισορροπίες πολλαπλασιάστηκαν αντί να περιοριστούν και οι Ευρωπαίοι πολίτες -ακόμη και των χωρών που δεν υποφέρουν όσο οι υπόλοιπες- έχουν πλέον αντιληφθεί ότι η ΟΝΕ ιδρύθηκε για να εξυπηρετήσει τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα: βιομηχανίες, τράπεζες και «χρηματοοικονομικά» (βλέπε κερδοσκοπικά) ιδρύματα. Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. καταγράφουν σαφώς την απώλεια εμπιστοσύνης και την απογοήτευση των πολιτών της Ευρώπης.

Ο τρόπος με τον οποίο η Γερμανία κατόρθωσε να υφαρπάξει την απόλυτη εξουσία στην Ευρωζώνη δεν είναι ούτε περίπλοκος ούτε άξιος απορίας. Η γερμανική είναι η (σχεδόν) μόνη οικονομία που ωφελήθηκε από το ευρώ. Ενα νόμισμα το οποίο, σε σύγκριση με το πάλαι ποτέ γερμανικό μάρκο, είναι αρκετά φθηνό, ώστε να ευνοεί τις εξαγωγές των γερμανικών επιχειρήσεων, αλλά και τόσο ακριβό, ώστε να καταστρέφει την ανταγωνιστικότητα σχεδόν όλων των υπόλοιπων χωρών.

Τα χαμηλά, σχεδόν μηδενικά επιτόκια σημαίνουν ουσιαστικά δωρεάν χρήμα για τις γερμανικές επιχειρήσεις, ενώ το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκαν οι περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες δεν τους αφήνει περιθώρια να αξιοποιήσουν το φθηνό χρήμα. Ετσι, τόσο απλά, η Γερμανία ήταν σε θέση να επιβάλει την πολιτική που τη συμφέρει να ακολουθήσουν οι «εταίροι» της. Το ευρώ δίχασε, αντί να ενώσει την Ευρώπη.

Ο μύθος της Ε.Ε.
Με την κατάρρευσή του, ο μύθος της Ενωμένης Ευρώπης έκανε τους πολίτες της να είναι δύσπιστοι απέναντι στο πείραμα. Βλέποντας ότι η «Ενωση» δεν λειτουργεί, όλο περισσότεροι φλερτάρουν με την ιδέα να επανέλθουν τα σύνορα που καταργήθηκαν. Οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες, λέει η παροιμία. Εκεί ακριβώς βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο εθνικισμός. Γι’ αυτό και τα νεοναζιστικά -ή έστω απλώς ακροδεξιά- κόμματα γνωρίζουν μια πρωτοφανή ενίσχυση σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Οσο μεγαλύτερη είναι η υπόσχεση που αθετεί κανείς, τόσο μεγαλύτερη και η ζημιά που προκαλεί.

Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν κατορθώσει να αλλάξει ριζικά και γρήγορα, το μέλλον της θα γίνεται διαρκώς πιο βραχύ και το όνειρο της Γηραιάς Ηπείρου, όπου δεν χωρά πλέον ο πόλεμος, θα μετατραπεί σε εφιάλτη.


Θοδωρής Κουβακάς

Πηγή/φωτό: Ελευθεροτυπία

Σχετικά άρθρα