Όλοι οι δρόμοι στις ΗΠΑ, τώρα τελευταία, οδηγούν στην… Wall Street West. Ναι, ήταν τέτοια η επιτυχία της Wall Street που σκέφτηκαν να ανοίξουν και «παράρτημα». Ποια είναι αυτή η νέα «Γη της Επαγγελίας» του νεοφιλελευθερισμού, για χάρη της οποίας τρέχουν τα σάλια των πολυεθνικών;
Πρόκειται για τη Γιούτα, μια μορμονοκρατούμενη πολιτεία, που εδώ και τρία χρόνια φιγουράρει πρώτη στη λίστα του «Forbes» με τις «καλύτερες πολιτείες για ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στις ΗΠΑ».
Το πώς ορίζει κανείς το «καλύτερο» φυσικά έχει τη σημασία του.. – και απ’ ό,τι καταλαβαίνετε, για να πανηγυρίζει το κεφάλαιο… κάτι βρομάει.
Κι όμως, όλα δείχνουν ρόδινα, στατιστικά μιλώντας: Η Γιούτα ανακάμπτει πάντα πρώτη μετά την όποια ύφεση. Οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πάντα ταχύτεροι από αυτούς των υπόλοιπων πολιτειών. Η ανεργία δεν ξεπερνάει το 5% και δημιουργούνται συνεχώς νέες «θέσεις εργασίας». Οι επενδυτές κάνουν ουρά. Μόνο μέσα στους τελευταίους μήνες, όλα τα καλά παιδιά δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στους… μορμόνους: Η Goldman Sachs άνοιξε τις πόρτες της και σας περιμένει (εγκαινίασε τη δεύτερη σε μέγεθος διοικητική της «βάση»), η Danone έριξε κάτι δισ. σε μια νέα υπερ-μονάδα παραγωγής στα νότια της πολιτείας, η Adobe πάει καιρός που μυρίστηκε την υπόθεση και δραστηριοποιείται στην περιοχή, ενώ η Google αποφάσισε να εγκαταστήσει εκεί μια από τις τρεις μονάδες – πιλότους για τη διεξαγωγή δοκιμών στο πεδίο των οπτικών ινών. Τα πάντα δείχνουν πως το Σολτ Λέικ Σίτι μεταμορφώνεται σε έναν μικρό παράδεισο. Τα πάντα… εκτός από την πραγματικότητα.
«Δόγμα»
Ποια είναι τα τρία κυριότερα χαρακτηριστικά του νέου «αγαπημένου προορισμού» των πολυεθνικών στις ΗΠΑ; Χαμηλή φορολογία – της τάξης του 5% –, φιλική επιχειρηματική νομοθεσία – βλέπε δικαστήρια που απορρίπτουν για ψύλλου πήδημα την όποια καταγγελία κατά του επιχειρηματία – και… «πρόθυμοι» εργαζόμενοι που δεν έχουν παραδοθεί στο δόγμα «δικαίωμα στην εργασία» που διέπει την πολιτεία (πρόκειται για νομικά κατοχυρωμένο «πλαίσιο», βάσει του οποίου ένας εργαζόμενος σε οποιονδήποτε κλάδο δεν είναι «υποχρεωμένος» – και επί της ουσίας αποθαρρύνεται – να γράφεται στο αντίστοιχο συνδικάτο).
Άμα βέβαια ρωτήσεις τις πολυεθνικές τι το τόσο «φοβερό» έχουν οι εργαζόμενοι στη Γιούτα θα σου απαντήσουν πως οι περισσότεροι εξ αυτών είναι… δίγλωσσοι, πρόθυμοι να μετακινούνται (από τον έναν κλάδο στον άλλο και από τη μια πόλη στην άλλη) και «κοσμογυρισμένοι» – κάτι που βοηθάει, λένε, στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Όλα αυτά τα προσόντα, τονίζουν, τα απέκτησαν επειδή όντας στην πλειονότητά τους μορμόνοι, έχουν συμμετάσχει σε πολλές ιεραποστολές! Τώρα βέβαια σε περίπτωση που αναρωτιέστε εάν το e-Bay, που εγκαινίασε μόλις τον περασμένο Μάρτιο καταστήματα 60.000 τετραγωνικών στη μικρή πόλη Draper, το έκανε για να προσλάβει τους πρώην ιεραπόστολους ή για τα… 38 εκατ. δολάρια έκπτωσης στη φορολογία της, θα σας γελάσουμε. Ούτε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα εάν η σχεδόν επίσημη απαγόρευση απεργιακών κινητοποιήσεων παίζει κάποιον ρόλο.
Οι κρυφές αδικίες…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πίσω από τα οικονομικά στοιχεία για τα οποία παινεύονται οι αρχές της πολιτείας, παροτρύνοντας μάλιστα και άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της, υπάρχουν και άλλες… αφανείς στατιστικές. Η μια, για παράδειγμα, λέει ότι η κυβέρνηση της πολιτείας ψηφίζει τους πλέον «ανορεκτικούς» προϋπολογισμούς στους οποίους δεν προβλέπεται κανενός είδους ανακούφιση για τους αδύναμους. Μια άλλη αναδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα ένταξης της μειονότητας των Λατίνων στο εκπαιδευτικό σύστημα και την απουσία κονδυλίων για την προώθηση πολιτικών προς αυτή την κατεύθυνση. Μια τρίτη αναδεικνύει την πενιχρότητα των μισθών των κατά τα άλλα «χαρούμενων» εργαζομένων. Και πάει λέγοντας…
Πηγή/φωτό: Το Ποντίκι
