Έχουν ξοδευτεί περισσότερα από 100 εκατ. Ευρώ για την προστασία και διατήρηση των τελευταίων 250 εναπομεινάντων ατόμων του ιβηρικού λύγκα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Παρόλα αυτά, οι προσπάθειες διάσωσης του γνωστού αιλουροειδούς ενδέχεται να πάνε στράφι και να εξαφανιστεί σε 50 χρόνια καθώς οι ενέργειες που υλοποιούνται δεν περιλαμβάνουν τις συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής.
Στην αντίθετη περίπτωση, ο πληθυσμός του λύγκα της Ιβηρικής ίσως αυξανόταν, συμπεραίνει νέα διεθνής έρευνα που διενεργήθηκε από το Κέντρο Μακροοικολογίας, Εξέλιξης και Κλίματος του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης στη Δανία.
Η συγκεκριμένη έρευνα υπογραμμίζει την κομβική σημασία της ενσωμάτωσης κλιματικών μοντέλων στα σχέδια προστασίας της βιοποικιλότητας.
“Τα μοντέλα μας δείχνουν ότι η αναμενόμενη Κλιματική Αλλαγή θα οδηγήσει σε ταχεία και δραματική μείωση του πληθυσμού του Ιβηρικού λύγκα και πιθανότατα θα συντελέσει στην εξαφάνιση του είδους παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται. Οι δύο εναπομείναντες πληθυσμοί δεν θα καταφέρουν ούτε να εξαπλωθούν ούτε να προσαρμοστούν στις μελλοντικές αλλαγές” εξηγεί ο Μιγκέλ Αραούχο που συμμετείχε στη μελέτη.
Ο Ιβηρικός λύγκας απειλείται από τη λαθροθηρία, τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, την απομείωση των βιοτόπων του και την έλλειψη θηραμάτων ως συνέπεια επιδημιών στους πληθυσμούς των λαγών.
Οι προσπάθειες εστιάζονται στην επαναφορά των πληθυσμών των λαγών, την αποτροπή ασθενειών, την πρόληψη των κινδύνων και την προστασία των βιοτόπων του λύγκα.
Σε αυτό το πλαίσιο τα προγράμματα απελευθέρωσης των αιλουροειδών στη φύση θα πρέπει να συνυπολογίσουν τις συνέπειες τις Κλιματικής Αλλαγής.
Κι ενώ η πολιτική εμπλέκεται με την οικολογία και επιτάσσει την ομοιόμορφη απελευθέρωση του λύγκα και στις αυτόνομες περιοχές της Ισπανίας, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι οι καταλληλότερες περιοχές για την επιβίωση του είδους είναι στα βόρεια της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Κι αυτό διότι στις εν λόγω περιοχές αφενός αφθονούν τα θηράματα και αφετέρου διασφαλίζουν τη διασύνδεση των βιοτόπων παρά την κλιματική αλλαγή. Τα μοντέλα εκτιμούν ότι μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε να μεταφραστεί σε 900 μέλη έως το 2090.
Αντίθετα, η γεωπολιτική προσέγγιση στην καλύτερη περίπτωση θα συμβάλλει στη διατήρηση του πληθυσμού στα 250 άτομα.
Η έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Climate Change, είναι η πρώτη του είδους της που συνδέει την κλιματική αλλαγή, την επάρκεια θηραμάτων και τη διασύνδεσή τους σε προγράμματα διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Ο λύγκας
Ο λύγκας (στα αρχαία: λυγξ), επίσης ρήσος ή ρίτσος ή αρίτσος ή τσαγκανόλυκος, είναι γένος της οικογένειας των αιλουρίδων. Διακρίνονται τέσσερα είδη λυγκών, τα οποία διαβιούν όλα στο βόρειο ημισφαίριο. Ο ευρασιατικός λύγκας, ο οποίος έχει μάλλον εξαφανισθεί από την ελληνική επικράτεια όπου ζούσε ακόμη μέχρι πριν από μία πεντηκονταετία, είναι το τρίτο μεγαλύτερο σαρκοβόρο της Ευρώπης μετά την αρκούδα και τον λύκο. Στην Ελλάδα απαντάται στην περιοχή Φλώρινας.
Είναι μεσαίου μεγέθους αιλουροειδή με ψηλά πόδια. Ανάλογα με το είδος το μήκος τους φτάνει από 70 εκατοστά μέχρι στα 1,20 μέτρα, και το ύψος τα 35 μέχρι τα 70 εκατοστά με το βάρος να κυμαίνεται από 7 εώς 35 κιλά. Τα μπροστινά πόδια είναι κοντύτερα από τα πίσω. Έχουν πολύ κοντή ουρά συγκριτικά με τις άλλες γάτες, που καταλήγει σε μαύρη κορυφή. Το κεφάλι είναι στρόγγυλο με παχιά γενειάδα στα μάγουλα και μαύρες τούφες που ξεπροβάλλουν από τα αφτιά μέχρι πέντε εκατοστά. Η γούνα του λύγκα είναι πολύ πυκνή, έχει συνήθως στίγματα και το χρώμα της διαφέρει ανά εποχή και είδος, από μπεζ και γκρι μέχρι κοκκινωπή και καφέ, ενώ στο πηγούνι το στήθος και την κοιλιά είναι σχεδόν λευκή.
Όπως οι περισσότερες γάτες έτσι και οι λύγκες είναι μοναχικά ζώα με μεγάλη περιοχή επίβλεψης. Ζευγαρώνουν τέλη του χειμώνα και γεννούν 2-4 μικρά μία φορά το χρόνο. Ο χρόνος κύησης είναι περίπου 70-80 ημέρες. Τα μικρά μένουν με τη μητέρα τους για έναν ακόμη χειμώνα μέχρι να ωριμάσουν και να ανεξαρτητοποιηθούν. Σκαρφαλώνουν με ευκολία στα δέντρα, έχουν καλές αλτικές ικανότητες και αντέχουν στις μεγάλες πορείες. Κυνηγούν τα θηράματά τους μετά το σούρουπο ή τη νύχτα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται μικρά οπληφόρα όπως ελάφια, ζαρκάδια, αγριοκάτσικα και πρόβατα, αλλά κυρίως μικρότερα ζώα όπως λαγοί, ψάρια, σκίουροι, ποντίκια, γαλοπούλες, πέρδικες και άλλα πτηνά.
Πηγή/φωτό: Econews
