ΕΘΝΟΣ & ΚΡΑΤΟΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

Η ΕΡΤ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΟΥΤΕ Η ΑΡΧΗ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ…

EPT logo - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

EPT logo - Σόλων ΜΚΟπρωτοφανής απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διακόψει σε μία νύχτα την λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης, προκάλεσε κατάπληξη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς κατά την διάρκεια της νύχτας όλο και περισσότερα ΜΜΕ παγκοσμίως αναπαρήγαγαν την –κομμένη πλέον από τις ελληνικές τηλεοράσεις- εικόνα των χιλιάδων συγκεντρωμένων έξω από τα κτίρια της ΕΡΤ στην οδό Μεσογείων και την εκπομπή των εργαζομένων της.

Η απόφαση της κυβέρνησης, η οποία είχε προ εβδομάδων διαρρεύσει στον τύπο αλλά διαψεύστηκε χλιαρά από κυβερνητικές πηγές, δεν ήταν μόνο πρωτοφανής τουλάχιστον για ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και επιβαλλόμενη με τον πλέον στυγνό και ωμό τρόπο.

Η είδηση δύσκολα γινόταν κατανοητή νωρίς το απόγευμα. Ένα κράτος κλείνει την δημόσια ραδιοτηλεόρασή του επειδή είναι «προβληματική και διεφθαρμένη»!

Με επίσημη ανακοίνωση η κυβέρνηση εξαπέλυσε έναν πραγματικό λίβελο εναντίον της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, η  οποία προσέβαλλε όχι μόνο τους εργαζόμενους της ΕΡΤ αλλά και την νοημοσύνη όλων των πολιτών. H EΡΤ παρουσιάστηκε περίπου σαν βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, με τον ίδιο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της, υπεύθυνο για την λειτουργία της ΕΡΤ εδώ και έναν χρόνο να μας πληροφορεί ότι ο ίδιος ο φορέας (για τον οποίο είναι υπεύθυνος) βρίθει διαφθοράς και δυσλειτουργιών κάθε είδους, και έπρεπε, όχι να αναδιαρθρωθεί, αλλά να κλείσει εντελώς! Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που πέρσι έβαζε το χέρι του στη φωτιά για την ΕΡΤ και τα ωφέλη από τη λειτουργία της!

Προς το βράδυ, σε μία προσπάθεια επίδειξης δύναμης και αποφασιστικότητας, δυνάμεις των ΜΑΤ αναπτύχθηκαν στις περιοχές των πομπών της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης προκειμένου να διαλύσει όποιον θα τολμούσε να εμποδίσει την πτώση τους! Η κυβέρνηση αποφάσισε με ένα διάταγμα χωρίς καμία έγκριση (από τους εκλεγόμενους από το λαό βουλευτές) να κλείσει την ΕΡΤ, επειδή έκρινε ότι οι 2.500 εργαζόμενοι έπρεπε να πάνε στα σπίτια τους ως διεφθαρμένοι, κομματικά βολεμένοι, αντιπαραγωγικοί. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου!  

Μετά τις έντεκα το βράδυ το σήμα άρχισε να «πέφτει» σταδιακά από τους τηλεοπτικούς δέκτες, και έτσι στην Ελλάδα κανείς δεν μπορούσε να παρακολουθήσει την εκπομπή των εργαζομένων της ΕΡΤ, παρά μόνο από ιστοσελίδες και ξένα ΜΜΕ, όπως π.χ. το ισπανικό τηλεοπτικό εθνικό δίκτυο, το TVE! Προηγουμένως, στην προσπάθεια του τηλεοπτικού σταθμού 902 να φιλοξενήσει το κομμένο σήμα της ΕΡΤ, το σήμα και αυτού του σταθμού «έπεσε», στην περίπτωση αυτή μάλιστα από μία ιδιωτική εταιρία!

Έτσι, στις 2 το πρωί στην Ελλάδα μπορούσες να δεις ΕΡΤ μέσω Ισπανίας, όπως στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής οι Έλληνες άκουγαν το ΒΒC

Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, ένα κράτος να προσπαθεί να ρίξει το σήμα της ίδιας του της δημόσιας τηλεόρασης. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα κατάφερε, αλλά αλλού (π.χ. Χορτιάτης-Θεσσαλονίκη) όχι. Στην περίπτωση πάντως που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, όλα θα είχαν «φιμωθεί» από πολύ νωρίς.

Όμως η λογική μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης να ρίχνει τους διακόπτες της δημόσιας τηλεόρασης, δεν έχει υπάρξει ούτε στα πλέον απολυταρχικά καθεστώτα του παρελθόντος, αλλά ούτε και στα πλέον νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά καθεστώτα του παρόντος.

Η είδηση της πτώσης του σήματος της δημόσιας τηλεόρασης από την ίδια την κυβέρνηση, κατέπληξε το παγκόσμιο κοινό, όπως κατέδειξε άλλωστε η ολοένα και μεγαλύτερη -καθώς πέρναγε η νύχτα- ροή  ειδήσεων σχετικά με το ζήτημα σε όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του πλανήτη.

Πίσω από την πρωτοφανή απόφαση κρύβεται σαφέστατα η λογική της μονοπώλησης της ενημέρωσης από ιδιωτικά μέσα, τα οποία έχουν ξεκάθαρα καταδείξει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι αντί της –κατά το δυνατόν- αντικειμενικότητας προτιμούν την ξεκάθαρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας προς όφελος των ίδιων των ιδιοκτητών τους.

Η φίμωση του ήδη προβληματικού Τύπου αποτελεί βασικό στόχο της άρχουσας τάξης, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού, δεδομένο που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα κατεδείχθη καταφανέστατα στην Τουρκία (όταν “έπεσαν” όσα ΜΜΕ συνέχιζαν να καλύπτουν τις διαδηλώσεις). Δεν εξηγείται αλλιώς μια αυτοκτονική λογική «πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι» με την οποία διαλύεται ολόκληρη δημόσια τηλεόραση αντί να αναδιαρθρώνεται και να μεταρρυθμίζεται…

Η ΕΡΤ μέχρι χθες δεν μετέδιδε αντικειμενική ενημέρωση, αλλά ως δημόσιο μέσο ήταν το μόνο που  θα μπορούσε εν δυνάμει να αλλάξει στάση και θέση, δυνατότητα ανύπαρκτη  σε ένα ιδιωτικό μέσο, το οποίο εκ των πραγμάτων έχει δημιουργηθεί για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη του.

Επιπλέον, αν εν τέλει η ΕΡΤ διαλυθεί σε ένα βράδυ, ανοίγει ένα εξαιρετικά χρήσιμο για τα σχέδια της τρικομματικής κυβέρνησης προηγούμενο: πλέον κάθε οργανισμός θα μπορεί να διαλυθεί με ένα νομοθετικό διάταγμα μέσα σε μία νύχτα! 
H κυβέρνηση μάλιστα για πολλοστή φορά παραβιάζει το άρθρο 44 παρ. 1 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει ότι οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου μπορούν να εκδίδονται μόνο σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης για την χώρα (“εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης”).

Αν και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει (ούτε καν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις ειδικές εκπομπές τους δεν το έκαναν), ότι η δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση αποτελούσε όχημα εξυπηρέτησης οικονομικών και κομματικών συμφερόντων και αρωγό των πολιτικών επιλογών όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, η απόφαση της κυβέρνησης να «τελειώσει» ολοκληρωτικά την ΕΡΤ, προκάλεσε μεγάλα ερωτηματικά με τα σενάρια να φτάνουν ακόμα και σε αυτά της «προσπάθειας ηρωϊκής εξόδου»…

Προφανώς πάντως η κυβέρνηση δεν υπολόγιζε σε τέτοιες αντιδράσεις ελπίζοντας ότι θα  καρπωθεί τόσο το αμαρτωλό παρελθόν της ΕΡΤ, όσο και το μένος του ιδιωτικού τομέα εναντίον του δημοσίου, που με τόση μαεστρία εδώ και χρόνια έχει δημιουργήσει. Επιπλέον, σε έναν άκρατο λαϊκίστικο ελιγμό, ενημέρωνε το υπερσυντηρητικό και φοβισμένο ακροατήριό της, ότι θα το «απαλλάξει» από τα έξοδα της ΕΡΤ, τα οποία μάλιστα στη σχετική ανακοίνωση αποκλήθηκαν ευθέως «χαράτσι»!

Η προσπάθεια επίδειξης αποφασιστικότητας όμως, με την απειλή βίας και καταστολής, αλλά και το πρωτoφανές «κόψιμο» των προγραμμάτων στον αέρα, φαίνεται ότι θα γυρίσει μπούμερανγκ, ανεξαρτήτως αν οι κομματικοι εταίροι του κυβερνητικού συνασπισμού συνεναίσουν.

«Έχω φάει τις κρίσεις με το κουτάλι, σε όλη τη Μέση Ανατολή, την Βόρεια και την Κεντρική Αφρική»ανέφερε ο Πάνος Χαρίτος, επί χρόνια ανταποκριτής της ΕΡΤ, «και παντού, σε κάθε έκτακτη  περίπτωση, οι δυνάμεις ασφαλείας προστάτευαν πρώτα απ’ όλα το κτίριο της δημόσιας τηλεόρασης. Σήμερα στην Ελλάδα οι δυνάμεις ασφαλείας είναι έξω από το κτίριο της δημόσιας τηλεόρασης για να την κλείσουν!».

Ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης αφού αποκάλυψε πως «τον είχαν αποκλείσει επί δύο χρόνια από την ΕΡΤ επειδή έκανε κάποτε λόγο για αναδιάρθρωση του χρέους» αναρωτήθηκε: «Και τα νοσοκομεία γνωρίζουμε ότι δεν λειτουργούν σωστά και είναι προβληματικά. Πρέπει να κλείσουμε και τα νοσοκομεία;»… Μα, πρόκειται για προφανή στόχο της κυβέρνησης, εύκολο να το καταλάβει όποιος χρειάστηκε να επισκεφθεί ιδίως τώρα τελευταία κάποιο νοσοκομείο.

Σε γεωπολιτικό επίπεδο, το «κλείσιμο» μιας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης δεν έχει προηγούμενο, τουλάχιστον πανευρωπαϊκά, οπότε δεν μπορεί να απαντηθεί και το ερώτημα τι θα κάνει μία κυβέρνηση χωρίς δημόσια τηλεόραση και ραδιόφωνο σε μία έκτακτη περίπτωση, σε μία εθνική ανάγκη; Πως θα έπαιρναν οι πολίτες οδηγίες σε μία περίπτωση π.χ. μιας μεγάλης φυσικής καταστροφής; Θα περιμένει τα ιδιωτικά ΜΜΕ να ενημερώσουν τον λαό;

Αλλά και σε καθαρά πολιτικό επίπεδο η δημόσια ραδιοτηλεόραση σε κάθε κράτος υποτίθεται ότι –ανεξαρτήτως των όποιων προβλημάτων της- είναι η φωνή των πολιτών και όλων των πολιτικών δυνάμεων. Και ακόμα και αν δεν είναι, σίγουρα είναι η μόνη που μπορεί να μετατραπεί σε τέτοια.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είναι τυχεροί από μία και μόνο άποψη: η ιδιότητα του  μέσου στο οποίο εργάζονται ως δημόσια ραδιοτηλεόρασης, μετέτρεψε την εν μία  νύχτα απόλυση 2.600 ατόμων σε μείζον εθνικό ζήτημα.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι πως αυτό που συνέβη εχθές στην ΕΡΤ, γίνεται με αντίστοιχη ακρίβεια, με την ίδια και μεγαλύτερη ωμότητα, σε ολόκληρη τη χώρα επί τρία τουλάχιστον χρόνια. Πίσω από τοίχους μικρών και μεγάλων εταιριών με θύματα ανώνυμους και άσημους εργαζομένους.

Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι απλώς η συνέχεια της συγκεκριμένης πολιτικής, ούτε η αρχή, ούτε το τέλος.

Την απάντηση στην ερώτηση για το αν έχει πάτο το βαρέλι στη χώρα δεν φαίνεται ακόμα να την έχει κανείς. Και η περίπτωση της ΕΡΤ το θύμισε με «άγαρμπο» τρόπο σε πολλούς που προσπαθούσαν να την αποφύγουν…


Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
ariskaparakis@gmail.com

12 Ιουνίου 2013

Σχετικά άρθρα