Ποίημα: “Το Βλέμμα του Αετού”, του Γιάννη Ζήση

Ακούστε το ποίημα 
σε μορφή mp3 πατώντας εδώ

Απαγγελία: Κων/νος Τσάκωνας

Σ’ ένα χείμαρρο οριζόντων με βλέμμα ονείρων

την αυγή, χωρίς σύμβολα και σήμαντρα επαφής,

περνούσαν ρίγη μοναξιάς,

σε μια στήλη ουρανού τα φτερά αναζητούσαν τ’ άπειρο.

—————–

Κι ύστερα νέα θέα, μ’ εκείνο της ανύψωσης το μεγαλείο.

Περνούσε τον καιρό με κύκλους παντεπόπτες,

βέλη έσπερνε το βλέμμα του,

γεννούσε ποιήματα άηχα

στη δίνη του ανέκφραστου μεγαλείου,

πετούσε στη διαφάνεια της ελευθερίας,

πλησίαζε της νύχτας το γαλήνιο φως,

αναπολούσε το κορεσμένο μ’ ήλιο μεσημέρι

πάνω απ’ της μέριμνας το στοιχειωμένο χαλί της πεζότητας.

Ήταν ο Εαυτός μας, ο άγνωστος ιθαγενής των οριζόντων.

(Αφιερωμένο στην παγκόσμια γιορτή πουλιών, 2/10)

Φωτό: wikimedia