1

ΤΑΡΑΝΤΑΣ, ΙΤΑΛΙΑ: ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ…

Εισαγγελέας της πόλης του Τάραντα στη νότια Ιταλία διέταξε την αναστολή της λειτουργίας του εργοστασίου της Ίλβα εντός πέντε ημερών.
Το μεγαλύτερο εργοστάσιο του ιταλικού νότου, απασχολεί 12 και πλέον χιλιάδες εργαζομένους, αλλά ευθύνεται για τα αυξανόμενα κρούσματα εμφάνισης καρκίνων και λευχαιμίας, πολύ υψηλότερα του μέσου όρου στη χώρα.
Η τοπική κοινωνία είναι διχασμένη, καθώς οι ντόπιοι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην επάρατη νόσο και την ανεργία.


Το εργοστάσιο Ίλβα (Ilva) που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες χαλυβουργικές βιομηχανίες στην Ευρώπη απασχολεί πλέον των 12.000 ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή της πόλης του Τάραντα στην φτωχή νότια Ιταλία. Υπολογίζοντας και τις παράπλευρες επιχειρήσεις που απασχολούνται από το εργοστάσιο και τους εργαζομένους της, η συνολική εργατική δύναμη που σχετίζεται με την Ίλβα, ξεπερνά τους 20.000 ανθρώπους σύμφωνα με την ιταλική κυβέρνηση.

Η ρύπανση που προκαλεί το εργοστάσιο όμως είναι καταστροφική. Τα κρούσματα καρκίνου βρίσκονται σε επίπεδο 15% άνω του ιταλικού μέσου όρου, ενώ ο καρκίνος των πνευμόνων κάνει θραύση, με τα κρούσματά του να είναι 30% περισσότερα. Η παιδική λευχαιμία παρουσιάζεται 50% αυξημένη από τον εθνικό μέσο όρο. Σύμφωνα με τον Μάουρο Ζαπάτα, διευθυντή της Αιματολογικής Μονάδας του Νοσοκομείου της πόλης, τουλάχιστον το 40% των περιπτώσεων παιδικής λευχαιμίας που παρουσιάζονται στην πόλη θα οδηγήσουν στο θάνατο στους επόμενους μήνες. [1] Η κυβέρνηση όμως επιμένει να μετρά το οικονομικό κόστος από την αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου, το οποίο εκτιμά σε 8 δις ευρώ.

Σύμφωνα με έρευνες η ρύπανση που προκαλείται από τη λειτουργία του εργοστασίου είναι τέτοια, ώστε να ευθύνεται για το 8.8% των συνολικών εκπομπών διοξινών εντός της Ε.Ε. Τον Αύγουστο η εισαγγελία της πόλης έθεσε υπό κατοίκον περιορισμό μέλη της οικογένειας Ρίβα, ιδιοκτήτριας του εργοστασίου, ως έχοντες απόλυτη επίγνωση της κατάστασης, ενώ ένας υπάλληλος της εταιρίας βρισκόταν υπό ανάκριση, κατηγορούμενος ότι δωροδοκήθηκε από την εταιρία προκειμένου να “μετριάσει” τα αποτελέσματα έκθεσης για τις δυσμενείς επιπτώσεις λειτουργίας του εργοστασίου στην περιοχή.

Έως εδώ θα μιλάγαμε για μία τυπική ιστορία ρύπανσης που προκαλείται από την ανεξέλεγξτη λειτουργία μιας επιχείρησης πέραν των κανόνων και των νόμων. Η διαφοροποίηση όμως είναι ότι η τοπική κοινωνία εναντιώνεται στις εισαγγελικές αρχές, καθώς σε περίπτωση εφαρμογής της 12.000 άνθρωποι φοβούνται θα βρεθούν στο ταμείο ανεργίας: οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο προχώρησαν σε αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις εναντίον της εισαγγελικής απόφασης, καθώς η περίπτωση να βρεθούν στον… δρόμο από το κλείσιμο της εταιρίας τρομάζει περισσότερο και από τον καρκίνο.

Πίσω από αυτή την απελπισμένη αντίδραση των εργαζομένων στοιχίστηκε βέβαια τόσο η διοίκηση της εταιρίας η οποία επιμένει να δηλώνει ότι οι εκπομπές ρύπων από την λειτουργία του εργοστασίου έχουν μειωθεί (δεδομένο αστήριχτο με βάση τις μετρήσεις), όσο και η ιταλική κυβέρνηση η οποία φοβάται τον κινεζικό ανταγωνισμό.   

Από την άλλη πλευρά, οι υπέρμαχοι της εισαγγελικής απόφασης για κλείσιμο του εργοστασίου, επιχειρηματολογούν με βάση τα δραματικά στοιχεία που φαίνονται αδιαμφισβήτητα. “Δεν υπάρχει οικογένεια στην περιοχή που να μην έχει άρρωστο ή ήδη νεκρό μέλος της από την Ίλβα” καταγγέλει μία τοπική ακτιβίστρια στον Guardian τον Αύγουστο του 2012. [2]

Η περιοχή Ταμπούρι, στην οποία βρίσκεται το εργοστάσιο υποφέρει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενώ η πόλη του Τάραντα είναι η πιο μολυσμένη σε όλη την Ιταλία. Πρόσφατα 3 χιλιάδες ζώα θανατώθηκαν αφού τα επίπεδα διοξίνης στο αίμα τους ήταν εξαιρετικά υψηλά.

Έτσι η κατάσταση είναι δραματική και το πικρό δίλημμα ανάμεσα στην ανεργία και τον καρκίνο δημιουργεί τραγικές καταστάσεις. Σε μία περίπτωση εργαζόμενος που διαδήλωνε υπέρ της συνέχισης λειτουργίας του εργοστασίου αναθεώρησε όταν ένας άλλος κάτοικος του μίλησε για τη χημειοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται η γυναίκα του. Σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκρισπίνο της Κορριέρε ντελα Σέρα, “οι άνθρωποι προτιμούν να μην γνωρίζουν” για την πραγματική κατάσταση “και φοβούνται να πάνε στο γιατρό”

Εν μέσω αυτής της κατάστασης οι αοριστολογίες των πολιτικών έχουν την τιμητική τους. Ο Πρωθυπουργός Μάριο Μόντι σε τηλεοπτική συνέντευξή του δήλωσε ότι “δεν ξεχνά” τους εργαζομένους της Ιλβα, ενώ ο Πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο κάλεσε για μία επίλυση του ζητήματος προκειμένου να μην προστεθεί ένα ακόμη “τραύμα” στην περιοχή…

_______________
[1] Antonio Grispino, “ILVA Toxins Make Life in Taranto Unliveable”, Corriere della Sera (International Edition), 27 Σεπτεμβρίου 2012, 
[2] Tom Kingston, “Italian town fighting for its life over polluting Ilva steelworks”, The Guardian, 17 Αυγούστου 2012

Άλλες πηγές: ΑNSA  

Φωτό: wikipedia.it
Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
ariskaparakis@gmail.com

8 Oκτωβρίου 2012