1

SCRIPTA MANENT – ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ (7/2-13/2)

«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»

(Από δημοσιεύσεις της 2ης εβδομάδας του Φεβρουαρίου 2011)

Πες μου τους συνδικαλιστές σου να σου πω ποιος είσαι
«Το παράδειγμα της Ισπανίας όπου κυβέρνηση,
 αντιπολίτευση, συνδικάτα και εργοδότες συμφώνησαν στην άνοδο των ορίων ηλικίας στα 67 χρόνια μοιάζει ακραίο. Δεν μπορεί όμως να μην μπει κανείς στον πειρασμό να παρατηρήσει πως μια κοινωνία δεν έχει μόνο τους πολιτικούς αλλά και τους συνδικαλιστές που της αξίζουν!»

Καψής Παντελής, “Βατερλώ συνδικαλιστών”, ΤΟ ΒΗΜΑ, 6/2/2011

***

Όταν «αυτορυθμίζονται»  οι αγορές
«Έχουμε διαμορφώσει το παγκόσμιο σύστημα διατροφής με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοεί την κερδοσκοπία. Με τέτοιες αγορές δεν μπορούμε να αφήσουμε εκτός της αγοράς τροφίμων τους κερδοσκόπους».

Λέστερ Μπράουν, (επικεφαλής της οργάνωσης Earth Policy Institute), Η νέα διατροφική κρίση είναι εδώ

***

«Εάν δεν ελεγχθούν οι αγορές, θα ιδιωτικοποιηθούν τα κράτη, μετατρέποντας τους Πολίτες είτε σε θλιβερά, εξαθλιωμένα υποζύγια των αυτονομημένων κεφαλαίων τους, είτε σε υπηκόους απολυταρχικών καθεστώτων. Χωρίς να θέλω να υποστηρίξω τη Γερμανία, νομίζω ότι δεν αποτελεί τον αληθινό “τρομοκράτη” της Ελλάδας ή της Ευρώπης. Ο λόγος είναι πως, πίσω από την “τευτονική” πολιτική, τις τράπεζες και τη γερμανική οικονομία, κρύβεται ο «μεγάλος αδελφός» – το Καρτέλ. Δεν υπάρχει γερμανική οικονομία, ούτε γερμανικές τράπεζες – όλα, μα όλα, είναι «ξένων συμφερόντων». Ελάχιστοι είναι οι φορείς εξουσίας, οι οποίοι διοικούνται από Γερμανούς».

Βιλιάρδος Βασίλης, Ο θάνατος του κοινωνικού κράτους, 9/2/2011

***

«Σήμερα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, συνειδητοποιήσαμε πάλι ότι οι αγορές διαμορφώνονται από  κατεστημένα συμφέροντα, ότι οι οικονομικοί παίκτες δεν είναι πάντοτε ορθολογικοί, ότι οι αγορές δεν αυτοδιορθώνονται».

Brown Gordon, 2010, “Πέρα από το Κράχ”, εκδ. Πεδίο

***

Ιδιοτέλεια vs Ευρωπαϊκή Ένωση
«Οι αποφάσεις παίρνονται στο Συμβούλιο, όπου δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις κάνουν συμβιβασμούς που δεν ικανοποιούν κανέναν» «Εάν συνεχίσουμε με αυτό το μοντέλο γραφειοκρατικής διακυβέρνησης, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα  έχει την κατάληξη που είχε η Σοβιετική Ένωση ή ο Μουμπάρακ στην Αίγυπτο».

Stefan Collignon (καθηγητής στο Κέντρο Παγκόσμιας Διακυβέρνησης στο London School of Economics)
Πολυχρονίου Χρόνη, “Το ζευγάρι Μέρκελ – Σαρκοζί είναι εγγύηση για καταστροφή”, 13/2/2011

***

Όταν ο Μεγάλος Αδελφός … δυσλειτουργεί
«Με ολοένα περισσότερους κλάδους, υποχρεωμένοι να συνεργάζονται μεταξύ τους, οι οργανισμοί της δημόσιας διοίκησης διαχειρίζονται αυξανόμενο όγκο ψηφιακών δεδομένων. Η απουσία στεγανών στους οργανισμούς θεωρείται εχέγγυο της αποτελεσματικότητας, καθιστά όμως εξαιρετικά δύσκολη την προστασία των δεδομένων. Ο παραλογισμός είναι στην καρδιά του συστήματος».

Felix Stalder, Wikileaks: Όταν οι θεσμοί παρουσιάζουν «διαρροές», Le Monde, (Ελληνική έκδοση) 13/2/2011

***

Όταν η απάντηση ξεκινά από το άτομο
«Δεν ζητάει κανείς από κανένα ν’ αντιμετωπίσει την κρίση σε μαζικό επίπεδο, αλλά σε ατομικό. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το σημείο της ευθύνης μας: να μη περιμένουμε να επιλυθούν όλα τα προβλήματα του περιβάλλοντος, για ν’ αρχίσουμε την ατομική μας προσπάθεια τελευταίοι από όλους – αλλά όλοι τελευταίοι θέλουν να ‘ναι, για να ‘χουν όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Και αυτό ακριβώς είναι ένα σημαντικό σημείο της κρίσης και πάντοτε θα ‘ναι. Αλλά αν κανείς περιμένει τη ζωή να ‘ναι μια ομαλή και απρόσκοπτη πορεία, είναι τότε αφελής και ακριβώς αυτό είναι μια όψη της αιτίας της κρίσης. Δηλαδή η ανώριμη αντιμετώπιση του εαυτού και της ζωής»

Μουτσοπούλου Ιωάννα, Η κρίση του πολιτισμού στον 21ο αιώνα

***

Εθνική ιδιοτέλεια και διεθνείς σχέσεις
«Αισθάνεται κανείς ότι η Γερμανία ηττήθηκε πνευματικά από τον Γαλλικό Βοναπαρτισμό ή Λουδοβικισμό και ότι έτσι ολόκληρη η ανθρωπότητα σύρθηκε στη Γαλλική κενοδοξία του «στυλ», διακόπτοντας το πνευματικό ρεύμα που γέννησε τη Γερμανική πολιτιστική κληρονομιά.
Από μια περίεργη όμως μοίρα, δύο φορές η Γαλλία πλήρωσε την κυριαρχία της πάνω στο γερμανικό πνεύμα: Τη μια με τη στρατιωτική της ήττα του 1870 (Γαλλο – Πρωσικός πόλεμος), και την άλλη με τη συντριβή της από τον «κεραυνοβόλο πόλεμο» της Γερμανίας του 1940»

Ζήσης Γιάννης, Ο ρόλος της Γερμανίας

***

Πέρα από τους μονόδρομους …
«Η Ελλάδα αποτελεί έναν ιδιαίτερο συνδυασμό μοντερνισμού και αρχαϊσμού. Θα ήταν λάθος να λέγαμε ότι οι Έλληνες παραμένουν δέσμιοι της παράδοσης, όμως υπάρχουν παραδοσιακά χαρακτηριστικά που είναι πιο έντονα στην Ελλάδα απ΄ όσο στη Γαλλία. … Η Ελλάδα με ενδιαφέρει διότι έχει βαθιές αντιφάσεις. Επιπλέον, την πλήττει η κρίση με εξαιρετική ένταση. Από όλα αυτά κυοφορείται κάτι καινούργιο. Θα είναι όμως μια δύσκολη κύηση διότι υπάρχει αυτή η τριβή του σύγχρονου με την κλασική εθνική φιγούρα. Οι κοινωνίες όπου επιβιώνουν παράδοξοι αρχαϊσμοί παρουσιάζουν ενδιαφέρον διότι έχουν εσωτερικές ανισορροπίες και δεν γνωρίζουμε τι θα παραγάγουν τελικά»

Μπαντιού Αλέν, (Συνέντευξη στην  Τάνια Μποζανίνου), “Η νεολαία θα εξεγερθεί ξανά όπως την δεκαετία του ’60”, ΤΟ ΒΗΜΑ


Eπιμέλεια: Αλέξανδρος Μπέλεσης

Μέλος της ΜΚΟ Σόλων
info@solon.org.gr

14 Φεβρουαρίου 2011