ΠΑΙΔΕΙΑ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

Η ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (του Γιάννη Ζήση)

Knowledge common250 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

Knowledge common250 - Σόλων ΜΚΟΗ Παιδεία είναι η κατεύθυνση της συνείδησης προς το ιστορικό μέλλον, αυτή είναι η πολιτική δυναμική της παιδείας. Συνήθως η εκπαιδευτική πολιτική περιορίζεται στον ποδόγυρο της βιογραφικής καθημερινότητας. Μ’ αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος και ιδιαίτερα η ανθρώπινη σκέψη παράγει μια «υπεραξία» που τη θυσιάζει συνέχεια στο σύστημα και τον ολοκληρωτισμό, καθώς σκέφτεται αυτό που θέλει η εξουσία για τον εαυτό της.  [1] Όμως η βιογραφική – αντί την ιστορική-  οριοθέτηση της ζωής, αδυνατεί θεμελιακά να αντιμετωπίσει τα καθημερινά πλανητικά ιστορικά γεγονότα του 21ou αιώνα. Όταν η συνείδηση αδυνατεί να επαρκέσει απέναντι στα γεγονότα που την περιβάλλουν, τότε υπάρχει κρίση επιβίωσης και όταν υπάρχει αυτό, τότε απαιτείται θεμελιακός αναπροσανατολισμός.

Από τη βιογραφική στην ιστορική συνείδηση
Η Μαζική συγκρότηση της κοινωνίας μας είναι βασισμένη στη συνείδηση του ελάχιστου και φυσικά δεν μπορεί να αναπληρώσει την ατομική ανεπάρκεια. Δύο είναι οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν στην κρίση βιωσιμότητας: 
1.η εσπευσμένη διεύθυνση των δυνατοτήτων των ατόμων 
2.η εσπευσμένη Κοινωνική Εξέλιξη και Ποιοτική Ολοκλήρωση του κοινωνικού συνόλου.

Αυτές οι δύο ποιοτικές κινήσεις είναι ταυτόχρονες και σηματοδοτούν την Πραγμάτωση της Νέας Συνείδησης.

Όσο η ζωή παραμένει βιογραφική -κι όχι ιστορική- ο άνθρωπος, θα παραμένει ανολοκλήρωτος και αντικοινωνικός. Αυτήν του την έλλειψη δεν μπορεί να του την καλύψει καμιά συμπεριφορά και καμιά επικοινωνιακή τεχνολογία. Η επάρκεια της συνείδησης απέναντι στα γεγονότα είναι μέτρο της ιστορικής κοινωνικότητάς της.

Διαστάσεις της πλανητικής συνείδησης
Η επάρκεια της συνείδησης απέναντι στα γεγονότα στο πυρήνα της υποκειμενικότητας στην ψυχολογική της διάσταση είναι η βούληση -όχι ως αλλοτριωμένη εξάρτηση- αλλά ως ελευθερία από το παρόν και το παρελθόν.

1. Η Θέληση ως Δημιουργία και Εκφραστική Πνοή του Νέου είναι η ψυχική οργανικότητα της Ιστορίας μέσα στον κάθε άνθρωπο. Η βούληση είναι διάσταση της υποκειμενικής πλανητικότητας του ανθρώπου, είναι πλανητική ιδιότητα της υποκειμενικότητας. Απέναντί της αναμετριέται η πλανητική ευθύνη της Παιδείας.

2.Η Ιστορική Συνέχεια και Επικοινωνία της Πανανθρώπινης Θέλησης είναι η επόμενη διάσταση της Πλανητικότητας.

Η κρίση επιβίωσης πυροδοτείται κύρια από την άγνοιά της αλλά και από την έλλειψη επαρκούς κίνησης για απελευθέρωση. Τα γεγονότα της Ρύπανσης του Ρήνου όπου μια ρωγμή από τους χάλυβες και το μπετό της χημικής τεχνολογίας προδικάζει το λιγότερο 30 χρόνια ζωής, η Καταστροφή των δασών της Κεντρικής Ευρώπης, το ατύχημα του Chernobyl και του Τhree Μile Ιsland, η καταστροφή της Οζονόσφαιρας, η αλλοίωση της βιόσφαιρας, η εμφάνιση νέων ασθενειών με τη δυναμική της επιδημίας, η ταχεία εξάντληση των ενεργειακών πόρων σε παράλογες κατευθύνσεις, η βιομηχανοποίηση της τροφής σε πλανητική κλίμακα και η τοξικότητα όλης της παραγωγικής διαδικασίας και τόσα άλλα, συνιστούν τη γενική εικόνα που κληροδοτεί το παρελθόν και το παρόν στην ιστορική απουσία της βούλησης των ανθρώπων, των λαών και των κυβερνήσεων. Αυτή η εικόνα είναι το Πλανητικό Οικολογικό Γεγονός. Ταυτόχρονα, ο 21ος Αιώνας είναι γεμάτος από πολιτικά, τεχνολογικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά γεγονότα, που συνιστούν το Πάζλ της Καταστροφής. Η ειρήνη αποτελεί ένα ζητούμενο και δεν δημιουργούνται οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εξασφάλισή της.[2]

Απευθυνόμαστε στο ένστικτο επιβίωσης και το καλούμε -αν παρέμειναν στελέχη του υγιή-  να ‘ρθει στο φως της Παρατήρησης και της Γνώσης, σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει τη ζωή της Λογικής Θέλησης.

3.Η Νοηματοδότηση του Εαυτού μας, είναι η τρίτη διάσταση της πλανητικής υπόστασής μας.

Η λέξη πλανήτης πρέπει να βιώνεται μ’ όλο το ιστορικό ρίγος της υπόστασης κι όμως μπήκε μέσα στην αχρωμία των μαζικών μέσων ενημέρωσης. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την αντίληψη του Πλανήτη, της Γης σ’ όλες τις λεπτομέρειες της ζωής της και της ζωντανής της Ενότητας. Έτσι θα δώσουμε Νέο Νόημα στην Παιδεία, Νόημα γεμάτο με τη μελλοντική της Ιστορικότητα. Όπως λέει και ο Εντγκάρ Μορέν, διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας: «μια σκέψη που μπορεί να μην κλείνεται στο τοπικό και στο συγκεκριμένο, αλλά που αντιλαμβάνεται τα σύνολα, θα ήταν ικανή να ευνοήσει την έννοια της υπευθυνότητας και εκείνη της ιδιότητας του πολίτη. Η μεταρρύθμιση της σκέψης θα είχε λοιπόν υπαρξιακές,ηθικές και πολιτικές συνέπειες» [3]

Συμπέρασμα
Η παιδεία πρέπει να πάψει να επιτείνει την αποσύνθεση της ήδη αμήχανης ιστορικής παρουσίας μας. Η παιδεία πρέπει να διαλογιστεί ξανά, τα του εαυτού της, με τη λιτότητα της νέας αρχής. Πρέπει να πάψει να ‘ναι πολιτική με τον τρόπο που το κάνει συνήθως. Ας γίνει λοιπόν η παιδεία, η «Σκέψη της παγκόσμιας ανάγκης». Πολλά όμως πρέπει να γκρεμιστούν. Πολλές κίβδηλες λύσεις, πολλοί προοδευμένοι συμβιβασμοί θα δείξουν το αληθινό και άγριο πρόσωπο τους στην πορεία για το Νέο. [4]

Η πλανητικότητα της παιδείας βρίσκεται πρώτα στην Ιστορική Πλανητικά Επάρκεια, μετά στην Έκταση της εφαρμογής και πάντα στο Νέο Περιεχόμενο και τη Νέα Διαδικασία που θα αναλογίζεται την Άμεση Ιστορική Ολότητα κάθε ανθρώπου, τον Πλανήτη σαν Ενιαίο Όλο και σ’ αυτό το Όλο θα εκτείνει την Τελειότητα και την Εξελικτικότητα κάθε μέρους του σε Επικοινωνία με το Σύνολο και την Ιστορική Δύναμή του.


Αναφορές
[1] Ζήσης Γιάννης, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ – ΒΑΣΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 
[2] Ζήσης Γιάννης, 2008, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ
[3] Morin Edgar, 2000, Το καλοφτιαγμένο κεφάλι, Εκδόσεις Εικοστού Πρώτου, σελ 130
[4] Μουτσοπούλου Ιωάννα, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (΄Γ Μέρος) : Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΤΟΜΕΑΣ ΙΣΧΥΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

(Φωτό: wikimedia)

Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας
Ημερομηνία ανάρτησης: 28 Ιανουαρίου 2011

Σχετικά άρθρα