Αποδεικνύεται περίτρανα ότι για τους πλούσιους και για τους πολιτικούς δεν υπάρχει ούτε οικονομική ούτε κλιματική κρίση, αφού ο γάμος αυτός (όπως και άλλοι επώνυμοι) κόστισε τόσα και μάλιστα (ενάντια στην κλιματική αλλαγή!) τα κλιματιστικά που τοποθετήθηκαν στις τέντες κόστισαν πάνω από μισό εκατομμύριο! |
Το σωστό όμως είναι να μην αντιμετωπίζει κανείς αυτά τα γεγονότα με φθόνο, γιατί θα ήταν ανόητο να ζηλεύει τις επιπόλαιες παραστάσεις που εξάλλου συχνά απομυθοποιούνται αργότερα από τη ζωή. Ωστόσο είναι χρήσιμες, για να καταλαβαίνει την αναλήθεια των πολιτικών και την τάση τους να δημιουργούν δυναστείες.
Να σημειώσουμε εδώ ότι μεγάλοι και πραγματικά σημαντικοί Πρόεδροι των ΗΠΑ δεν προσπάθησαν να δημιουργήσουν δυναστείες. Να προσθέσουμε ακόμη κάτι: ότι η πιο διάσημη δυναστεία της πανίσχυρης Ρώμης ήταν αυτή των Αντωνίνων, η οποία όμως δεν ήταν νεποτική, αρχής γενομένης από τον Νέρβα, δηλαδή ο διάδοχος οριζόταν από τον αυτοκράτορα και δεν έπρεπε να είναι αναγκαστικά τέκνο του, αλλά κάποιος που ο ίδιος θεωρούσε ικανό για την διακυβέρνηση. Δεν έτυχε ποτέ να επιλέξουν τα τέκνα τους, αν και τους επιτρεπόταν! Αυτό καταργήθηκε από τον Μάρκο Αυρήλιο που, παρά τις υποτιθέμενες φιλοσοφικές του τάσεις, επέδειξε τρομερό νεποτισμό, βάζοντας στη θέση του τον γιό του, τον θηριώδη Κόμμοδο, και ανακήρυξε σε θεά τη γυναίκα του! Από αυτόν βέβαια άρχισε και η παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ασχολούμαστε με αυτό το θέμα όχι επειδή είναι θέμα επικαιρότητας, αλλά επειδή υποδηλώνει την αδυναμία των ισχυρών και των ΜΜΕ να αλλάξουν πρότυπα και προτεραιότητες παρά την αναγκαιότητα γι’ αυτό λόγω της πολύπλευρης κρίσης και επίσης επειδή και εμείς οι ίδιοι είμαστε θεατές σε ένα μεγάλο βαθμό και καθηλωνόμαστε αδρανειακά ως παράγοντες που ανατροφοδοτούν, ακόμη και με την όποια κριτική μας, αυτό το θέατρο του ανόητου.
Δεν είναι τυχαίο ότι πάντοτε σε αυτές τις παραστάσεις αναφέρονται, σαν να πρόκειται για κάτι σημαντικό, οι μόδιστροι των νυφικών και των άλλων ρούχων και η επωνυμία των λοιπών συντελεστών. Σαν να εξαρτάται η επιτυχία ενός γάμου από την ακρίβεια του νυφικού, του ανθοστολισμού, της εμφάνισης κ.ο.κ. Πέραν τούτου πάντοτε οι επώνυμοι αναφέρονται ως όμορφοι ή γοητευτικοί και με τόσα άλλα χαρίσματα που δεν θα άντεχαν ούτε στιγμή στο φως που θα έρριχνε επάνω τους η φτώχεια.
Τα παραμύθια, για να ‘ναι αληθινά παραμύθια, πρέπει να έχουν ψυχή και οι πρίγκιπες να είναι πρίγκιπες στην ψυχή και όχι στο χρήμα. Τα σύμβολα θέλουν και σωστή ερμηνεία, αλλοιώς θα κυλιούνται για πολύ ακόμη στη λάσπη της επωνυμίας.
|
Ιωάννα Μουτσοπούλου, δικηγόρος Μέλος της Γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ 3 Αυγούστου 2010 |