1

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ Η ΘΑΛΑΣΣΑ

 Η κλιματική αλλαγή έλυσε μια για πάντα τη διαμάχη που διήρκεσε για περισσότερες από τρεις δεκαετίες μεταξύ Ινδίας και Μπαγκλαντές για την κυριότητα ενός μικρού νησιού.
        Το νησί εξαφανίστηκε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και έτσι οι δύο χώρες έμειναν με τα επιχειρήματα περί κυριαρχικών δικαιωμάτων στα χέρια, σε ένα πρόβλημα από το μέλλον, που ανακύπτει τελικά πολύ συντομότερα από ότι είχαν οι περισσότεροι φανταστεί…

           Το μικρό νησί Νιου Μουρ στον κόλπο της Βεγγάλης το οποίο για χρόνια αποτελούσε αντικείμενο διαμάχης μεταξύ Ινδίας και Μπαγκλαντές βρίσκεται πια εξολοκλήρου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπως ανακοίνωσε το Πανεπιστήμιο του Τζανταβπουρ της Καλκούτας. 
          «Ότι οι δύο χώρες δεν κατάφεραν να επιλύσουν μέσω των χρόνιων διαπραγματεύσεων, το επίλυσε η κλιματική αλλαγή» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ωκεανογράφος του Πανεπιστημίου Σουγκάτα Χάζρα.

         Ο κόλπος της Βεγγάλης και η ευρύτερη περιοχή στην οποία κατοικούν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι είναι από τις πλέον ευάλωτες του πλανήτη στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Η άνοδος της στάθμης των υδάτων στην περιοχή είχε επισημανθεί εδώ και δεκαετίες. Τη δεκαετία του ’90 η στάθμη των υδάτων υπολογιζόταν σε 3 εκατοστά το χρόνο. Τη δεκαετία του 2000 όμως, τα ύδατα ανέβαιναν κατά 5 εκ. ετησίως, με τελικό αποτέλεσμα την εξαφάνιση του νησιού, η οποία επιβεβαιώθηκε τόσο από δορυφορικές φωτογραφίες, όσο και από θαλάσσιες περιπολίες στην περιοχή. «Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για αποτέλεσμα επίπτωσης της κλιματικής αλλαγής» σχολίασε σχετικά ο κ. Χαζρά.

         Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που εξαφανίζεται νησί στην περιοχή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το 1996 είχε εξαφανιστεί το νησί Λοχατσάρα, αναγκάζοντας τους κατοίκους του να μεταναστεύσουν σε ηπειρωτικές περιοχές. Τώρα και άλλα νησιά στην ευρύτερη περιοχή Σουνταρμπάνς, στην οποία και άνηκε το νησί, βρίσκονται υπό εξαφάνιση. Λόγω της εξαιρετικά πλούσιας βιοποικιλότητας στα εδάφη της, η περιοχή έχει ανακηρυχτεί εθνικό πάρκο, βιότοπος της υπό εξαφάνιση τίγρης της Βεγγάλης και άλλων σπάνιων ζώων, αλλά και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Ουνέσκο.

           Η κάλυψη του νησιού από τη θάλασσα, επιβεβαιώνει τους πλέον απαισιόδοξους υπολογισμούς των επιστημόνων από ολόκληρο τον πλανήτη, για τους κινδύνους της ανόδου της στάθμης των υδάτων και τους ανυπολόγιστους κινδύνους που αυτή εμπεριέχει.

           Όμως, η κατάσταση θα γίνει πραγματικά εφιαλτική αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι που εκφράζονται για το  παρακείμενο Μπαγκλαντές, το πάμφτωχο πυκνοκατοικημένο κράτος των 160 εκατομμυρίων ανθρώπων, η πλειοψηφία των οποίων ζουν σε περιοχές κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ή σε μηδενικό υψόμετρο.

Με τη χώρα να έχει ήδη αντιμετωπίσει περισσότερο από κάθε άλλη τις καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, υπολογίζεται ότι μέχρι το 2050, τουλάχιστον 40 εκατομμύρια κάτοικοί της θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν, για να μην κατακλυστούν από τα νερά που θα σκεπάσουν τις περιοχές τους.

(Πηγές: AFP, Independent)

Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων

aris@solon.org.gr


26 Μαρτίου 2010