1

“ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗ ‘Η ΜΕΙΩΣΗ ΡΥΠΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ; ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ”

Ομιλία της Ειδ. Επιστήμονος της ΡΑΕ Ευανθίας Μιχάλαινα

Η Ευανθία Μιχάλαινα ειδική επιστήμων και μέλος της Γραμματείας Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (Ρ.Α.Ε.) αναφέρεται σε εισήγησή της με τίτλο «Ενεργειακή Τροφοδότηση ή Μείωση Ρύπων για τις Αναπτυσσόμενες χώρες; Το Δίλημμα που Επανασχεδίασε τα Δρώμενα της Κοπεγχάγης» στην ανταγωνιστική σχέση οικονομίας-κοινωνίας και περιβάλλοντος, στα βασικά χαρακτηριστικά του αποτυχημένου «πειράματος» της Κοπεγχάγης και τις νέες κατευθύνσεις που θα πρέπει η ανθρωπότητα να επιλέξει για μια κοινωνικά δίκαιη διανομή των ενεργειακών πηγών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αειφορία αποτελεί μια ολιστική έννοια που κακώς περιορίζεται μόνο στα περιβαλλοντικά πλαίσιαΟ κοινωνικός της χαρακτήρας θα είναι κεφαλαιώδους σημασίας, προκειμένου αυτή να επιτευχθεί και να αποδώσει σε παγκόσμιο επίπεδο, σε αντιδιαστολή με τη σημερινή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, στην οποία, τα πάντα έχουν ως βάση τον οικονομικό παράγοντα, ο οποίος τελικά λειτουργεί ανταγωνιστικά τόσο με το περιβάλλον, όσο και με την κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο…

Η αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος αποκλείει σχεδόν παντελώς τον ανθρώπινο παράγοντα, την προσπάθεια για κοινωνική ισότητα και απόδοση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί άλλο ένα «οικονομικό» παιχνίδι. Όλα υπολογίζονται με άξονα το κέρδος και στην καρδιά του προβλήματος βρίσκεται πάντα η οικονομία σε μια σταθερά ανταγωνιστική σχέση με το περιβάλλον.

Η Κοπεγχάγη εξέφρασε σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση αυτή, χαρακτηριζόμενη από λανθασμένες διαδικασίες οργάνωσης, έλλειψη αποφασιστικότητας εκ μέρους των ηγετών και με δεδομένη μάλιστα την απραξία του παρελθόντος, εκ μέρους των κρατών.

Στην αποτυχία του «Πειράματος» πρέπει να προστεθεί και η αδράνεια εκ μέρους των ΜΚΟ, η υπερβολική δημοσιοποίηση της Διάσκεψης, η κόπωση και η πνευματική πενία καθώς και η αναβλητικότητα λήψης γενναίων αποφάσεων, ιδίως από τις τρείς μεγάλες δυνάμεις Κίνα, ΗΠΑ και Ε.Ε., οι οποίες δεν γεφύρωσαν τις διαφορές τους, με κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες που βαραίνουν κυρίως τις αναπτυσσόμενες χώρες. 

Σύμφωνα με την κ. Μιχάλαινα το «παιχνίδι των περιβαλλοντικών κλιμάκων» αποδεικνύει ότι κάθε γεωγραφική περιοχή έχει διαφορετικές απαιτήσεις και ανάγκες. Στόχος μας, πρέπει να είναι η στήριξη οικονομικά ασθενέστερων και ευάλωτων πληθυσμών, προκειμένου η αειφορία να αποκτήσει τον πραγματικό ολιστικό χαρακτήρα της σε επίπεδο όχι μόνο περιβαλλοντικό και οικονομικό, αλλά και κοινωνικό.

Επιπλέον, η αποκέντρωση της ενέργειας θα έχει οφέλη, τόσο σε επίπεδο ενεργειακής επάρκειας, όσο και σε επίπεδο κοινωνικό και οικονομικό. Η πρόσβαση στην ενέργεια πρέπει και μπορεί να είναι δικαίωμα όλων.

Οι ανοιχτές πλατφόρμες και δίκτυα σκέψεων, διάδρασης και συνεργασιών, όπως και η πολυμορφική μετάβαση δικτύων ισοζυγίου από υψηλές σε χαμηλές εκπομπές ρύπων, θα είναι επίσης κάποια από τα «κλειδιά» του μέλλοντος, ώστε σύμφωνα με την κ. Μιχάλαινα, να επιτευχθεί μια ολιστική αειφορική ανάπτυξη. Απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε, μοιάζει πια να είναι η δημιουργία ενός νέου μοντέλου και η ανάπτυξη μίας νέας κοσμοθεωρίας από έναν κόσμο που έχει ως κέντρο του τη Δύση σε ένα πολυπολικό κόσμο, ενώ το «κοινωνικό όραμα» θα πρέπει να συνοδεύει κάθε προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης.

Η εισήγηση έγινε στα πλαίσια του Συνεδρίου «Κοπεγχάγη 2009: Το Περιβάλλον στη Δίνη μιας Παγκόσμιας Κρίσης» το οποίο διεξήχθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 26 και 27 Φεβρουαρίου με διοργανωτές το Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης του Παντείου Πανεπιστημίου και το Παρατηρητήριο Πολιτικής και Δικαίου για την Κλιματική Αλλαγή.

Δείτε τη συνέντευξη που παραχώρησε στη ΜΚΟ Σόλων


24 Μαρτίου 2010


Σχόλιο: Άρης Καπαράκης, 
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων