ο τρυγητής των τσαμπιών
κατάλαβε του Διόνυσου τη χάρη
της ζωής τη λατρεία
της Διδαχής του Χριστού αποδέκτης
ούτε τελώνης ούτε φαρισαίος
μόν΄ κάτι άλλο πιό χαρωπό αυθορμήτως
δίχως φόρους, του ΄Οργουελ κρυμμένος φίλος
των τυράννων και των μεγιστάνων κριτής
πέταξε πάνω απ΄του Ιαβέρη το καπέλλο
με νόημα ζωής, στης απλότητας τ΄ατέρμονα πεδία.
΄Ετσι ο αέρας φύσηξε και πήρε το καπέλλο του Ιαβέρη
ο ποταμός ο Σηκουάνας
έπνιξε και το καπέλλο του ακόμη
μ ένα φτερούγισμα πουλιού έπεσε και το ραβδί του
στον Αχέροντα τον ποταμό γιά των τεράτων τις μνήμες
του δημοσίου συμφέροντος η βίβλος
κατάστιχο κενό της ζωής μνήμα.
Αφύλαχτος είναι ο ουρανός
κι΄όμως άπτεροι οι άνθρωποι ακόμη
δίχως του Αύγουστου το Αμπέλι
μέσα σ΄ Αθώρητο Οίνο της Ελευθερίας
με ρώγες ιριδίζουσες τ΄απόκοσμου τ΄άπειρο.
Μόνα τους τα κλήματα τ΄Αυγούστου
|