ΠΝΕΥΜΑ & ΗΘΙΚΗ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΜΕΡΟΣ Β΄, του Roberto Assagioli

abstractred - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

abstractred - Σόλων ΜΚΟΚρίσεις που προηγούνται της πνευματικής αφύπνισης & Κρίσεις που προέρχονται από την πνευματική αφύπνιση.

1. Κρίσεις που προηγούνται της πνευματικής αφύπνισης

Για τη μεγαλύτερη κατανόηση της ιδιάζουσας εμπειρίας που πολύ συχνά προηγείται της αφύπνισης, κρίνεται απαραίτητη η παράθεση μερικών ψυχολογικών χαρακτηριστικών του «κοινού» ανθρώπινου όντος. Σχετικά με αυτό μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι «αφήνει τον εαυτό του να ζει»περισσότερο, παρά το ότι ζει.  Αποδέχεται τη ζωή όπως είναι χωρίς να στενοχωριέται για τα προβλήματα, τη σημασία και την αξία ή το σκοπό τους.

Αφοσιώνει τον εαυτό του στην ικανοποίηση των προσωπικών του επιθυμιών, επιζητεί την ευχαρίστηση των αισθήσεών του και προσπαθεί να γίνει πλούσιος και να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του. 

Εάν είναι περισσότερο ώριμος, αντικαθιστά την προσωπική του ικανοποίηση με την εκπλήρωση των διάφορων οικογενειακών και κοινωνικών καθηκόντωντα οποία του ανατίθενται χωρίς να προσπαθεί να κατανοήσει τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται αυτά, ή τις πηγές από τις οποίες προέρχονται.  Πιθανότατα, αυτός να θεωρεί τον εαυτό του ως «θρησκευτικό» άτομο και ως άτομο που πιστεύει στο Θεό αλλά η θρησκεία του είναι εξωτερική και τυπική, όταν συμμορφώνεται στις απαιτήσεις της εκκλησίας του και συμμετέχει στις ιεροτελεστίες, νομίζει εν ολίγοις ότι έχει επιτελέσει το καθήκον του, πιστεύει ακράδαντα ότι η μοναδική πραγματικότητα είναι ο φυσικός κόσμος τον οποίο μπορεί να δει και να αγγίξει, είναι επομένως προσκολλημένος στα επίγεια αγαθά στα οποία αποδίδει μία θετική αξία και άρα θεωρεί ότι η παρούσα ζωή στοχεύει σε αυτό.  Η πίστη του σε ένα μελλοντικό «παράδεισο» αν εκλαμβάνεται με αυτή τη σημασία, είναι εντελώς θεωρητική και ακαδημαϊκήόπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι  καταβάλλει κάθε προσπάθεια να αναβάλει επ’αόριστα την αναχώρησή του για τις απολαύσεις του παραδείσου. 

Μπορεί λοιπόν αυτός «ο κοινός άνθρωπος» να εκπλαγεί και να ταραχθεί από μία απότομη η βραδεία μεταβολή στην εσωτερική του ζωή
.  Η μεταβολή αυτή είναι δυνατόν να συμβεί μετά από σωρεία απογοητεύσεων ή μετά από μία συναισθηματική διαταραχή, όπως είναι η απώλεια ενός αγαπημένου συγγενή ή ενός καλού φίλου. Αλλά κάποιες φορές η μεταβολή αυτή σημειώνεται χωρίς να υπάρχει καμία προφανής αιτία και σε κάποια στιγμή που το άτομο είναι απολύτως υγιές και ευημερεί.  Η μεταβολή αρχίζει συχνά με ένα αίσθημα μη ικανοποίησης, από μία όχι υλική αλλά ακαθόριστη και απατηλή «έλλειψη», που είναι αδύνατον να περιγραφεί.

Στα προαναφερθέντα προστίθεται σταδιακά και το αίσθημα της ψευδοπραγματικότητας και της κενότητας της καθημερινής ζωής. Όλες οι προσωπικές υποθέσεις που απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής και του ενδιαφέροντος του, φαίνονται ψυχολογικά να μπαίνουν στο περιθώριο, να χάνουν τη σημασία και την αξία τους.  Νέα προβλήματα αναδύονται.  Το άτομο αρχίζει να ενδιαφέρεται για την αρχή και το σκοπό της ζωής, να ρωτά να μάθει τους λόγους για εκείνα τα πράγματα που απολάμβανε μέχρι τη στιγμή που ρωτά, για παράδειγμα για τη σημασία των δικών του απογοητεύσεων και των άλλων και για το ποια δικαιολογία μπορεί να δοθεί στις τόσες ανισότητες στον προορισμό των ανθρώπων.

Όταν ένας άνθρωπος έχει φτάσει στο ως άνω σημείο, είναι ικανός να παρεξηγήσει και να παρερμηνεύσει την κατάστασή του. Πολλοί είναι εκείνοι που δυσκολεύονται να συλλάβουν τη σπουδαιότητα των νέων αυτών καταστάσεων του πνεύματος και φτάνουν στο σημείο να τους θεωρήσουν φαντασιόπληκτους ή με περίεργη φαντασία.  Με το φόβο μίας ψυχικής διαταραχής, προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αγωνιστούν και καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες για την επαναπροσαρμογή τους στην καθημερινή πραγματικότητα, η οποία φαίνεται να τους έχει ξεφύγει.  Συχνά στρέφουν τον ενδιαφέρον τους σε διάφορες εξωτερικές δραστηριότητες με σκοπό την αναζήτηση νέων επαγγελμάτων, νέων ερεθισμάτων και νέων απολαύσεων. Ενδεχομένως με τον τρόπο αυτό να φτάσουν στην επίτευξη μίας προσωρινής ανακούφισης από την ταραγμένη κατάσταση αλλά αδυνατούν να την αποφύγουν εντελώς.

Εξακολουθεί να βρίσκεται ενεργή στα βάθη του υποσυνειδήτου τους υποσκάπτοντας τα θεμέλια της καθημερινής ύπαρξής τους και με την πάροδο του χρόνου ενδεχομένως επανεμφανιστεί με μεγαλύτερη ένταση. Η κατάσταση της ανησυχίας και της ταραχής θεωρούνται επίπονες και το αίσθημα της εσωτερικής κενότητας πιο ανυπόφορο. Το άτομο αισθάνεται μπερδεμένο και οτιδήποτε αποτελούσε τη ζωή του μέχρι τώρα φαντάζει στη σφαίρα του ονείρου, ενώ ένα νέο φώς δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Πράγματι δε γνωρίζει την ύπαρξη κάποιου φωτός ή δεν είναι σε θέση να πιστέψει ότι μπορεί στο μέλλον να του εμφανιστεί  ένα τέτοιο φως

Πολλές φορές συμβαίνει αυτή η κατάσταση της εσωτερικής ανησυχίας να ακολουθείται από μία ηθική κρίση. Η συνείδηση ενεργοποιείται ή ευαισθητοποιείται, ένα νέο συναίσθημα ευθύνης κάνει αισθητή την παρουσία του και το άτομο καταπιέζεται από συναισθήματα ενοχής και συνειδησιακών τύψεων. Κρίνει τον εαυτό του με απόλυτη αυστηρότητα και γίνεται επιρρεπές σε μία φανερή αποθάρρυνση. Στο σημείο αυτό είναι πιθανό το άτομο να προσπαθήσει να αυτοκτονήσει. Ο σωματικός εκμηδενισμός φαντάζει ως η μοναδική λογική λύση της εσωτερικής του ανησυχίας και σύγκρουσης.  

Η παραπάνω περιγραφή αποτελεί απλώς μία γενική περίληψη (outline) τέτοιων εμπειριών. Στην πραγματικότητα, τα άτομα διαφέρουν αναφορικά με τις εσωτερικές εμπειρίες και αντιδράσεις. Υπάρχουν πολλά άτομα που ποτέ δεν φτάνουν στο κρίσιμο αυτό σημείο ενώ άλλα φτάνουν εύκολα. Κάποια βασανίζονται περισσότερο από διανοητικές αμφιβολίες και μεταφυσικά προβλήματα ενώ σε άλλα η συναισθηματική κατάθλιψη ή η ηθική κρίση αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα. 

Οι διάφορες αυτές εκδηλώσεις της κρίσης δημιουργούν μία στενή σχέση με τα συμπτώματατα οποία εκλαμβάνονται ως χαρακτηριστικά των ψυχονευρώσεων και των ελαφρότερων καταστάσεων της σχιζοφρένειας.  Σε κάποιες περιπτώσεις η ένταση και η δύναμη της κρίσης προκαλούν σωματικά συμπτώματα όπως νευρική ένταση, αυπνία και διάφορες άλλες ανώμαλες εκδηλώσεις (στομαχικές, κυκλοφοριακές, του ενδοκρινικού συστήματος).

Η διαφοροποιημένη διάγνωση γενικά δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Τα μεμονωμένα συμπτώματα που παρατηρούνται ίσως να είναι όμοια.  Μία ακριβής ανάλυση που εξετάζει την προέλευσή αυτών των συμπτωμάτων, η εξέταση της προσωπικότητας του πάσχοντος (είναι και το σημαντικότερο),  η αναγνώριση  του πραγματικού προβλήματός του, αποκαλύπτουν λεπτομερώς το είδος και το επίπεδο των παθολογικών συγκρούσεων. Σε συνηθισμένες περιπτώσεις αυτά σημειώνονται μεταξύ των «ομαλών» κινήτρων, μεταξύ των κινήτρων αυτών και του συνειδητού εγώ ή μεταξύ του εγώ και του εξωτερικού κόσμου(ιδιαίτερα μεταξύ ανθρώπων με στενή σχέση μεταξύ τους όπως γονείς, σύζυγοι, τέκνα).  Σε αυτές τις περιπτώσεις οι συγκρούσεις πηγάζουν από νέες εντάσεις, φιλοδοξίες, ηθικές, θρησκευτικές ή πνευματικές διαφοροποιήσεις την παρουσία των οποίων είναι εύκολο να εξακριβώσουμε.  Η πραγματικότητα και η σημασία αυτών είναι ευρέως παραδεκτή και δεν εξηγούνται ως απλές φαντασιώσεις ή ως εσωτερικοποιήσεις των κοινωνικών στερεοτύπων.  Γενικά, οι συγκρούσεις αυτές μπορούν να θεωρούνται ως το αποτέλεσμα της κρίσης στην ξεδίπλωση της προσωπικότητας του ασθενή. Υπάρχει το εξής πιθανό πρόβλημα: η εμφάνιση στον ασθενή ποικίλλων συμπτωμάτων που προέρχονται από διάφορες πηγές. Σε αυτές τις περιπτώσεις το διαφοροποιημένο κριτήριο συνίσταται στην ανακάλυψη των συγκεκριμένων πηγών

  abstract 3 - Σόλων ΜΚΟ2. Κρίσεις που προέρχονται από την πνευματική αφύπνιση

Το άνοιγμα της οδού μεταξύ του συνειδητού και του υπερσυνειδητού επιπέδου, μεταξύ του μικρού εγώ και του μεγάλου Εγώ και η πλημμύρα του φωτός, της χαράς και της ενέργειας που ακολουθεί, προκαλεί πολλές φορές μία ευχάριστη ανακούφιση
Αυτές οι συγκρούσεις και στενοχώριες με τα επακόλουθα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα, εξαφανίζονται κάποιες φορές με μεγάλη ταχύτητα επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό το γεγονός ότι δεν προέρχονται από κάποια σωματική αιτία αλλά είναι το άμεσο αποτέλεσμα ενός εσωτερικού αγώνα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η πνευματική αφύπνιση συμβάλλει σε μία πραγματική θεραπεία. Σε άλλες περιπτώσεις συχνά η προσωπικότητα είναι ανεπαρκής σε μία η περισσότερες φάσεις και άρα ανίκανη να αφομοιώσει σωστά την είσοδο του φωτός και της δύναμης. Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα, όταν ο νους δεν ισορροπεί ή όταν τα συναισθήματα και η φαντασία είναι ενεξέλεγκτα, όταν το νευρικό σύστημα είναι αρκετά ευαίσθητο ή όταν η εισροή της πνευματικής ενέργειας είναι υπερβολική στην ξαφνική παρουσία της ή την ένταση.

Η αδυναμία του νου να αποδεχθεί τη διαφώτιση ή η εγωιστική τάση ή έπαρση, ίσως να έχει ως αποτέλεσμα μία εσφαλμένη ερμηνεία της εμπειρίας με συνέπεια μία «σύγχυση επιπέδων». Η διάκριση μεταξύ απόλυτων και σχετικών αληθειών, μεταξύ του Εγώ και του «εαυτού» συσκοτίζεται και η είσοδος πνευματικών ενεργειών πιθανώς να συνεπάγεται την τροφοδοσία και αναζωπύρωση του προσωπικού Εγώ.

Ο συγγραφέας βρέθηκε αντιμέτωπος με μία ιδιάζουσα περίπτωση τέτοιου καταστρεπτικού αποτελέσματος στο ψυχιατρείο Ancona. Ένας απλός και μικρόσωμος άνθρωπος διακήρυττε επίμονα ότι ήταν ο Θεός. Γύρω από το ζήτημα αυτό είχε δημιουργήσει μία πληθώρα φανταστικών παραισθήσεων περί ουράνιων υπηρετών τους οποίους είχε στην υπηρεσία του. Την ίδια στιγμή ο άνθρωπος αυτός εμφανιζόταν ως ένα φιλήσυχο, ευγενές και εξυπηρετικό πρόσωπο και πάντα πρόθυμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του τόσο στους ιατρούς όσο και στους ασθενείς.  Διακρινόταν για την αξιοπιστία και την ικανότητά του με αποτέλεσμα να του εμπιστεύονται την παρασκευή των φαρμάκων αλλά και τα κλειδιά του φαρμακείου.  Το μόνο ατόπημα στο οποίο περιέπιπτε ήταν η κλοπή της ζάχαρης στην οποία προέβαινε προκειμένου να ευχαριστήσει τους υπόλοιπους εσωτερικούς συναδέλφους. 

Οι έχοντες υλιστική θεώρηση γιατροί είναι πιθανόν να πιστεύουνότι ο ασθενής είναι επηρεασμένος από τις παρανοϊκές του ψευδαισθήσεις αλλά η απλή αυτή διάγνωση δε βοηθά στην κατανόηση της πραγματικής φύσης και των αιτιών μιας τέτοιας διαταραχής.  Κρίνεται κατά συνέπεια, απαραίτητη η εξερεύνηση της δυνατότητας μίας περισσότερο προφανούς ερμηνείας της αυταπάτης αυτού του ανθρώπου.  

Η εσωτερική εμπειρία του πνευματικού Εγώ και η στενή του συσχέτιση με το προσωπικό εγώ, δίνει σε όσους το έχουν ένα αίσθημα μεγαλείου και εσωτερικής έκτασηςτην πεποίθηση ότι συμμετέχουν με κάποιο τρόπο στη θεία φύση. Στη θρησκευτική παράδοση και τα πνευματικά δόγματα κάθε εποχής, συναντάμε αρκετές επιβεβαιώσεις αυτού του γεγονότος-κάποιες από τις οποίες δίνονται με τολμηρούς όρους.  Στη Βίβλο υπάρχει η έκφραση «Εγώ είπα Θεοί είσθε σεις και υιοί Υψίστου πάντες».  

Ο Αγιος Αυγουστίνος δηλώνει «Όταν η ψυχή αγαπά κάτι, γίνεται ένα με αυτό, αν αγαπά γήινα πράγματα γίνεται γήινη αλλά αν αγαπά το Θεό (ρωτάμε) δε γίνεται Θεός;».  Η πιο γνήσια έκφραση της ταυτοποίησης του ανθρώπινου πνεύματος με το Ανώτερο Πνεύμα στην καθαρότερη και πραγματική του ουσία περιλαμβάνεται στην κεντρική διδασκαλία της φιλοσοφίας της Vedanta: “tat twam asi” (εσείς είστε αυτό) και “Abam evam Param Braham” (Στην αλήθεια εγώ είμαι ο Ανώτατος Βραχμάν).

Με όποιον τρόπο κι αν εκλαμβάνουμε τη σχέση μεταξύ του ατομικού Εγώ και του Κοσμικού (Παγκοσμίου) Εγώ, ως ταυτόσημα ή όμοια, διαχωρισμένα ή ενωμένα, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε καλά και να διατηρήσουμε ζωντανή τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ του Εγώ στη βασική του έννοια –το ονομαζόμενο «Κέντρο», το «βαθύτερο Είναι», η «Κορυφή» του εαυτού μας- και τις μικρές συνηθισμένες προσωπικότητες του μικρού «εγώ» ή του «εγώ» του οποίου έχουμε συνείδηση.  Η παράβλεψη της ζωτικής αυτής διαφοράς οδηγεί σε σκοτεινά και επικίνδυνα συμπεράσματα.

Η διαφορά μας δίνει το κλειδί για μία κατανόηση της ψυχικής κατάστασης του ασθενή και άλλων λιγότερο σημαντικών τύπων αυτο-εκθεασμού και αυτο-δοξάσματος. Το μοιραίο λάθος όλων εκείνων που πέφτουν σε τέτοιες αυταπάτες είναι ότι αποδίδουν στο προσωπικό τους εγώ ιδιότητες και δυνάμεις του Εγώ. Από φιλοσοφική άποψη αυτό αποτελεί μία περίπτωση που προκαλεί σύγχυση μεταξύ μίας απόλυτης και μίας σχετικής αλήθειας, μεταξύ των μεταφυσικών και των εμπειρικών επιπέδων της πραγματικότητας ενώ από θρησκευτική άποψη μεταξύ Θεού και «Ψυχής».

Η επεξήγηση που δίνουμε αντιπροσωπεύει μία ιδιόρρυθμη περίπτωση, όμως περιστατικά αυτής της σύγχυσης περισσότερο ή λιγότερο φανερά, είναι συνηθισμένα μεταξύ ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με την αλήθεια και οι οποίοι είναι πολύ ισχυροί στη σύλληψη και αφομοίωση των πνευματικών τους ικανοτήτων. Ο αναγνώστης θα είναι αναμφίβολα ικανός να αναφέρει περιστατικά παρόμοιας αυταπάτης τα οποία συναντώνται σε φανατικούς οπαδούς διάφορων θρησκειών.

Από τη στιγμή που η αυταπάτη υφίσταται, ο ανταγωνισμός και η γελοιοποίηση της λοξοδρόμησης του ασθενή αποτελεί χαμένο χρόνο και θα ενεργοποιήσει απλά την αντίθεση και τη μνησικακία τους. Ο καλύτερος τρόπος είναι καταρχήν να συμφωνήσουμε και ενώ θα παραδεχθούμε την αλήθεια της πεποίθησής του να του υποδείξουμε το λάθος του και να τον βοηθήσουμε να προβεί στις απαραίτητες διακρίσεις.

Σε άλλες περιπτώσεις, η ξαφνική εισροή ενεργειών οδηγεί σε μία συναισθηματική διαταραχή που εκφράζεται σε μία ανεξέλεγκτη, ανισσόροπη και άτακτη συμπεριφορά. Κραυγές και κλάματα, τραγούδια και εκρήξεις κάθε είδους χαρακτηρίζουν αυτή την αντίδραση.  Αν το άτομο είναι δραστήριο και επιθετικό, ίσως να παρακινηθεί εύκολα από την έξαψη της εσωτερικής αφύπνισης, να παίζει το ρόλο του προφήτη ή του σωτήρα, ίσως να ανακαλύψει μία αίρεση και να αρχίσει μία διαδικασία προπαγάνδας ενός θαυμάσιου προσηλυτισμού.  

Σε μερικά ευαίσθητα άτομα παρατηρείται μία αφύπνιση παραψυχολογικών αντιλήψεων. Βλέπουν οπτασίες τις οποίες πιστεύουν ότι προέρχονται από αόρατα όντα, ενδεχομένως να ακούν φωνές ή να αρχίζουν να γράφουν αυτόματα αποδεχόμενα τις πληροφορίες επιφανειακά και υπακούοντας σε αυτές ανεπιφύλακτα. Η ποιότητα αυτών των πληροφοριών ποικίλλει. Κάποιες φορές περιλαμβάνουν ωραίες διδασκαλίες, πάντα όμως θα πρέπει να εξετάζονται με ιδιαίτερη προσοχή και καλή κρίση και χωρίς να επηρεάζονται από την ασυνήθιστη πηγή αυτών ή από απαίτηση (ισχυρισμό) των μεταφορέων τους. Καμία αξία δεν πρέπει να δίνεται σε εκείνες τις πληροφορίες που περιλαμβάνουν οριστικές διαταγές ή σε όποιες απαιτούν τυφλή υπακοή καθώς και σε εκείνες που τείνουν να εξυμνήσουν την προσωπικότητα του παραλήπτη.

__________________
Απόσπασμα από το βιβλίο: 
“Η ΑΣΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ”, του οποίου, η μετάφραση πραγματοποιήθηκε από τον κ.Τριαντάφυλλο Τριανταφύλλου. Τον ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική παραχώρηση του αποσπάσματος, προς δημοσίευση.

Μεταφορά καθαρεύουσας σε δημοτική: solon.org.gr

 Διαβάστε επίσης:
ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ: ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, Α’ ΜΕΡΟΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Σύνθεση & Σχέδιο Για το Μέλλον
ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ: ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, Β΄ ΜΕΡΟΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Σύνθεση & Σχέδιο Για το Μέλλον
ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ, του Roberto Assagioli. — Σειρά Παιδεία & Ανθρώπινες Σχέσεις
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ & ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ (ΒΟΥΛΗΣΗ), του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΜΕΡΟΣ Α’, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ_Μέρος Γ΄, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ_Μέρος Δ΄, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ_Α’ μέρος, του Roberto Assagioli — Σειρά Παλιά & Νέα Εποχή
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ_Β’ μέρος, του Roberto Assagioli — Σειρά Παλιά & Νέα Εποχή
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Θρησκεία Άνθρωπος Πνεύμα

Σχετικά άρθρα