Αναφερόμενος κάποιος στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας εστιάζει συνήθως στα διαρθρωτικά προβλήματα που συνδέονται με τον κομματισμό, την πολυνομία και την μη παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα. Στο άρθρο αυτό θα σταθούμε σε ένα λιγότερο γνωστό πρόβλημα που αφορά στην έλλειψη τεχνικής κατάρτισης αλλά και της ποιότητας ή ακόμη και της διάρκειάς της στα λιγοστά επαγγέλματα που υπάρχει τεχνική κατάρτιση. |
Πράγματι, στα περισσότερα επαγγέλματα απουσιάζει η τεχνική κατάρτιση των εργαζομένων, με συνεπαγόμενο αποτέλεσμα: –τη χαμηλή ποιότητα παραγόμενου προϊόντος ή παρεχόμενης υπηρεσίας Δε θα εστιάσουμε αναλυτικά σε κανένα από τα αποτελέσματα στο πως δηλαδή και το γιατί. Κάτι τέτοιο θα έπαιρνε αρκετό χρόνο και νομίζω ότι ο καθένας μας εύκολα μπορεί να καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα, αναλογιζόμενος το πρόβλημα της έλλειψης ποιοτικής κατάρτισης, πόσο μάλλον στοιχειώδους τοιαύτης. Θα σταθούμε στο γιατί δεν προχώρησε η χώρα μας στην τεχνική κατάρτιση. Η οποιαδήποτε τεχνική κατάρτιση προαπαιτεί την ύπαρξη επαγγελματικού περιγράμματος. Το επαγγελματικό περίγραμμα στην ουσία ορίζει το επάγγελμα, τις δεξιότητες και τις ικανότητες που απαιτούνται για την άσκησή του. Αυτό λοιπόν το τόσο στοιχειώδες έλλειπε από τη χώρα μας και μόλις τώρα (κατόπιν Ευρωπαϊκής οδηγίας) προχωρούμε στην υλοποίησή του. Επαγγέλματα εξαιρετικά επικίνδυνα ακόμη και για τη δημόσια ασφάλεια (όπως των τεχνιτών που εργάζονται σε διυλιστήρια, ή σε ανακύκλωση τοξικών ή επικίνδυνων αποβλήτων) δεν έχουν περάσει από καμία τεχνική κατάρτιση, αφού δεν έχει ορισθεί καλά-καλά το επαγγελματικό τους περίγραμμα. Αντιλαμβάνεται λοιπόν ο οποιοσδήποτε πόσο σημαντικό βήμα είναι για τη δημόσια ασφάλεια αλλά και την οικονομία, η γρήγορη ολοκλήρωση των επαγγελματικών περιγραμμάτων αλλά και η άμεση έναρξη μετά από την περάτωσή τους, η δημιουργία σχολών τεχνικής κατάρτισης. 11 Νοεμβρίου 2009, Γιώργος Μαυρουλέας, πολιτικός επιστήμονας, |