ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΟΡΙΣΤΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΗΕ

ztree - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

ztree - Σόλων ΜΚΟΣε υποσχέσεις για το μέλλον και επιβεβαιώσεις για την επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασης, περιορίστηκαν ΗΠΑ, Κίνα και άλλα κράτη στην πρώτη ημέρα της 64ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών,  μονοήμερη Διάσκεψη του ΟΗΕ η οποία αφορούσε στις κλιματικές αλλαγές. Η Κίνα ανακοίνωσε για πρώτη φορά την υιοθέτηση δεσμευτικών ορίων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, χωρίς όμως να διευκρινίσει το ύψος τους αλλά και το χρονικό ορίζοντα των δεσμεύσεων. Ο Μπαράκ Ομπάμα από την άλλη, απογοήτευσε ακόμα και τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του.

        Αμφότεροι πάντως οι ηγέτες των δύο χωρών που ευθύνονται για το 40% των ρύπων παγκοσμίως, συμφώνησαν ότι εάν δεν συνεργαστούν η κατάσταση θα είναι σύντομα μη αναστρέψιμη.

Μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, επιστήμονες, περιβαλλοντολόγοι και αρκετοί αξιωματούχοι φαίνονται δυσαρεστημένοι από το γεγονός ότι ουδείς εκ των Χου Τζιντάο και Μπαράκ Ομπάμα δεν άδραξαν την ευκαιρία που τους είχε προσφέρει ο γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν για την ανάληψη ηγετικών πρωτοβουλιών σε παγκόσμιο επίπεδο.

         Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικράτησε κατά τη διάρκεια των εργασιών είναι το άρθρο του Νιλ Φάρκουχαρ των New York Times στο οποίο αναφέρεται ότι «ο ένας μετά τον άλλο στις ομιλίες τους, ηγέτες και πρωθυπουργοί κρατών, μίλαγαν προσφέροντας υποσχέσεις και τονίζοντας τη σημασία της αντιμετώπισης του προβλήματος για τις μελλοντικές γενιές. Όταν όμως έφτανε η ώρα να μιλήσουν για τα σοβαρά θέματα, για το τι ετοιμάζονται να κάνουν την επόμενη δεκαετία, ειδικοί και αναλυτές απογοητεύτηκαν από το γεγονός ότι δεν υπήρξαν συγκεκριμένες νέες προτάσεις ιδίως εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών»[1].

       Ο Πρόεδρος της Κίνας, Χου Τζιντάο, στην πολυαναμενόμενη ομιλία του έκανε λόγο για «αξιοσημείωτη» μείωση των εκπομπών ρύπων στο επόμενο πενταετές οικονομικό πρόγραμμα της χώρας επανεπιβεβαιώνοντας το στόχο για παραγωγή τουλάχιστον του 15% της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και πυρηνικά έως το 2020.  
       Επί της ουσίας θα πρόκειται για μείωση των εκπομπών ανά μονάδα του ΑΕΠ, χωρίς όμως να αναφερθούν συγκεκριμένα όρια και χρονικός ορίζοντας μέσα στον οποίο αυτά πρέπει να επιτευχθούν. 

        Ο κ. Τζιντάο σε μία περισσότερο πολιτική κίνηση, δεν ξέχασε να αναφερθεί στο Μπλοκ των 77 αναπτυσσόμενων κρατών (G77) και να αναφέρει την ανάγκη που υπάρχει για προώθηση τεχνολογιών χαμηλών εκπομπών ρύπων προς τις λιγότερο αναπτυσσόμενες χώρες. 
         Εκτός από την έστω και αβέβαιη σε αριθμούς δέσμευση του Κινέζου Προέδρου, θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί το κάλεσμα που απηύθυνε από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών για γεφύρωση των διαφορών μεταξύ των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών προκειμένου να επιτευχθεί μια συμφωνία στην Κοπεγχάγη.

         Ο νέος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Γιουκίο Χατογιάμα επανεπιβεβαίωσε την –κατά πολλούς Ιάπωνες επιστήμονες αδύνατη- δέσμευση για μείωση των εκπομπών ρύπων κατά ένα τρίτο έως το 2020. 

        Σύμφωνα όμως με όλους τους διεθνείς αναλυτές, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο μεγάλος χαμένος της Διάσκεψης, κυρίως σε επίπεδο εντυπώσεων, για τις οποίες βέβαια στις ΗΠΑ πάντα κρατούν περίοπτη θέση. «Είμαι περήφανος επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει τόσα πράγματα για το περιβάλλον μέσα σε οχτώ μήνες όσα δεν είχαν κάνει σε όλη τη μέχρι τώρα ιστορία τους» είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος. Όπως και ο Χου Τζιντάο όμως ο Μπαράκ Ομπάμα έχασε μία τεράστια ευκαιρία, αφού δεν ανέφερε συγκεκριμένες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις και σύμφωνα με τη διευθύντρια του Environmental Defence Fund «δεν είπε αυτό που τα άλλα έθνη ήλπιζαν να ακούσουν» δηλαδή «ένα χρονοδιάγραμμα ανάλογο με τη σπουδαιότητα της κλιματικής αλλαγής, ένα νόμο μείωσης των ρύπων».

         Πάντως ο Μπαράκ Ομπάμα δεν παρέλειψε να αναφέρει την ευθύνη των ανεπτυγμένων χωρών για τις κλιματικές επιπτώσεις προσθέτωντας ότι αυτές θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη σταθερότητα κάθε έθνους όπως την ευημερία και την υγεία των πληθυσμών. 

        Ο Αμερικανός Πρόεδρος φάνηκε να συμφωνεί με τον Κινέζο ομόλογό του Χου Τζιντάο για την περισσότερο αναγκαία από ποτέ συνεργασία μεταξύ των μεγαλύτερων μολυντών«Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή εάν οι μεγαλύτεροι μολυντές δεν συνεργαστούν» είπε. 

          Πέρα όμως από τον πόλεμο εντυπώσεων στον οποίο τα βορειοευρωπαϊκά και βορειοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης αφιερώνουν πολλές σελίδες σήμερα, ο Μπαράκ Ομπάμα θα πρέπει να αναστρέψει τη βασική κεντρική ιδέα των γερουσιαστών του που καθυστερούν την ψήφιση του περιβαλλοντικού του νομοσχεδίου: το γεγονός δηλαδή ότι δεν πρέπει η Κίνα να αφεθεί χαλαρή και οφείλει να πράξει περισσότερα ώστε οι ΗΠΑ να αναλάβουν συγκεκριμένες και αυστηρές δεσμεύσεις.

        Χαρακτηριστική πάντως της δυσκολίας στην οποία έχει περιέλθει η επίτευξη συμφωνίας στην Κοπεγχάγη ήταν εκτός από τις συμφιλιωτικές –έστω και στα λόγια- ομιλίες των Τζιντάο και Ομπάμα, η πρόταση του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί για τη σύγκλιση μίας έκτακτης συνόδου πριν από τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης.  

[1]  U.S. and China Vow Action on Climate but Cite Needs, New York Times, 22 Σεπτεμβρίου 2009

23 Σεπτεμβρίου 2009

Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων

aris@solon.org.gr

Σχετικά άρθρα