Τη στιγμή που οι αγώνες των ζωοφιλικών σωματείων για το σεβασμό όλων μας απέναντι στη φύση και στα ζώα, όπως και για τη βελτίωση της νομοθεσίας για την προστασία τους και την ευζωία τους συνεχίζονται, έχοντας στο πλευρό τους την αμέριστη στήριξη και βοήθεια από απλούς πολίτες, η δημοτική αρχή της πόλης μας φαίνεται ότι, κάθε άλλο παρά ευαισθητοποιημένη προς αυτή την κατεύθυνση, είναι.
Ένα ακόμη γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση αυτή, είναι ο βαρύτατα τραυματισμένος «λυκάκος» που βρέθηκε από περαστικούς στον καινούριο επαρχιακό δρόμο για Άβδηρα κάτω από τη γέφυρα της Εγνατίας.
|
Κουλουριασμένος στην άκρη του δρόμου, μέσα στα χόρτα, υπομένοντας καρτερικά τον πόνο από τις πολλές, επιμολυσμένες πληγές του και το σοβαρό του κάταγμα, από ατύχημα στο πόδι του. Ανήμπορος, πεινασμένος, διψασμένος, κειτόταν αρκετές μέρες στο σημείο εκείνο, με μόνη πνοή δύναμης την ελπίδα και τη θέληση για ζωή, έντονα ζωγραφισμένες στα εκφραστικά του μάτια… Η περαστική συμπολίτης μας, αρκετά ευαισθητοποιημένη όπως αποδεικνύεται, σταμάτησε και τηλεφώνησε την πρόεδρο του σωματείου Ζωόφιλων. Εκείνη με τη σειρά της πήρε τον αντιδήμαρχο, προκειμένου να στείλει το άτομο του δήμου, που ασχολείται με τα ζώα, με το ειδικό βανάκι, να περισυλλέξει το σκυλί και να το πάει στον εφημερεύοντα κτηνίατρο. Η αντίδραση του αντιδημάρχου;.. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτε… Είναι απόγευμα κι έχω Δημοτικό Συμβούλιο… Δεν έχω άτομο να στείλω…»
–Αφού οι Δήμοι είναι υπεύθυνοι για την περισυλλογή των ζώων, γιατί ο αντιδήμαρχος επέδειξε αυτή τη στάση, τη στιγμή που ο Δήμος Ξάνθης είναι στο πρόγραμμα αντιμετώπισης των αδέσποτων; |
|
Ας δοθεί, τουλάχιστον, στο Σωματείο, ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε την εθελοντική μας φιλοζωική βοήθεια όποτε χρειαστεί, αφού η «φιλοζωική» δράση του Δήμου λειτουργεί με ωράριο δημόσιου υπαλλήλου!! Σύμφωνα με την απάντηση, λοιπόν, του αντιδημάρχου, το ζώο έπρεπε να περιμένει εκεί, όχι την άμεση βοήθεια, αλλά τον «επώδυνο» θάνατό του… Όμως, παρ’ όλα αυτά, η ελπίδα και η θέληση για ζωή, επαληθεύτηκε στα εκφραστικά του μάτια κι αυτή τη στιγμή αναρρώνει από τα πολλαπλά του τραύματα, χάρη στην άμεση ανταπόκριση φιλόζωων συμπολιτών μας… Θύμα της ανθρώπινης ασυνέπειας και σκληρότητας με την κατάληξή του ως αδέσποτο… Θύμα της ανθρώπινης απροσεξίας με τον τραυματισμό του σε τροχαίο… Θύμα της ανθρώπινης αδιαφορίας ως ανήμπορο, τραυματισμένο, πονεμένο στην άκρη του δρόμου… Θύμα της ολιγωρίας κι ασυναισθησίας των υπεύθυνων για την ευζωία του και βάσει νόμου και βάσει πολιτισμού… Θύμα της «επώδυνης» μοναξιάς του στο κλουβί ενός κυνοκομείου… Πόσες φορές πρέπει να «θυσιαστεί» ένα ζώο για να «αφυπνιστούμε» ως άνθρωποι…; |
|
02 Ιουλίου 2009 Χριστίνα Μπαλτά-Πούλιου |
