|
Οι αμοιβές των τεχνοκρατών της καταστροφής συνεχίζουν να παραμένουν και καθιστούν την οικονομική κρίση ανεπαρκή παράγοντα και το πεδίο των αποτελεσμάτων ως καθαρό πεδίο αγοράς ανεπαρκές απέναντι στην εξουσία των τεχνοκρατών. |
|
Ούτε μια σκέψη δεν έχουμε δει από τους θεωρητικούς του νεοφιλελευθερισμού και από τους πολιτικούς του, από τους επίδοξους δημαγωγούς, για αυτή την αποτυχία της αγοράς σε σχέση (για να μην κάνουμε κατάχρηση του όρου «Golden Boys») με την τεχνοδομή, με τους τεχνοκράτες, με τους managers. Αποκαλύπτεται ότι η αγορά αδυνατεί να λειτουργήσει απέναντι στους managers. Οι managers λειτουργούν σαν ένα ισχυρό και κυρίαρχο ναρκισσιστικό σώμα, όπως έτι περισσότερο λειτουργούν οι επιχειρήσεις απέναντι στην κοινωνία και τους ανθρώπους που αποτελούν έναν από τους παράγοντες της αγοράς, που αποτελούν τον καταναλωτή και τον τροφοδότη στην εργασία. Γιατί οι managers δεν χρεώνονται τα αποτελέσματα της καταστροφής όπως και οι μέτοχοι; Αφού αυτοί είναι οι δράστες. Γιατί είναι τόσο αδύναμη η αγορά στο να αντιστοιχίσει αποτελέσματα και αίτια; Γιατί; Όσο δεν μπορούν να απαντήσουν σε αυτό, τόσο πρέπει να στερούνται αξιοπιστίας στον λόγο και στην θέση και στην ισχύ της θέσης με την οποία περιβάλλονται αυτοί που δεν απαντούν σε αυτό το θέμα.
Με αντίστοιχο τρόπο βέβαια και στον τομέα του περιβάλλοντος μπορεί να πει κανείς ότι είναι εσφαλμένη η λογική της αγοράς σαν παράγοντα εξομάλυνσης και ενσωμάτωσης του περιβαλλοντικού κόστους όταν ισχυριζόμαστε ότι είναι επαρκής ο κανόνας «ο ρυπαίνων πληρώνει». Έχει καταντήσει να είναι ένα ανόητο απόφθεγμα αυτό, στο οποίο βέβαια πρέπει να πούμε ότι παγιδεύτηκαν και μερικές οικολογικές οργανώσεις. Εδώ είναι φανερό ότι χρειάζεται μια αναδόμηση όλης της συστημικής νοοτροπίας της οικονομίας και της πολιτικής. Δεν επαρκεί να βάλουμε μια συμπληρωματική και μάλιστα καταστρατηγούμενη εν τω γεννάσθαι διάταξη. Η κρίση της αγοράς είναι πολύπλευρη και αποκαλύπτεται τώρα. Υπάρχει όμως αυτή την στιγμή το υποκείμενο εκείνο που να συλλάβει και να δει τα αδύνατα σημεία της; Να δει τις στρεβλώσεις πχ στην τριπολικότητα ζήτηση-απασχόληση-ανάπτυξη και να δει τα ζητήματα που προκύπτουν από την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της ζήτησης; Να δει επίσης τα ζητήματα που προκύπτουν από την αδυναμία εναρμόνισης των managers και των μετόχων στον κύκλο της αγοράς; Υπάρχει λοιπόν αυτό το υποκείμενο για να λειτουργήσει αναστοχαστικά στην θέσμιση του συστήματος; |
|
Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας |
