1

Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΝΟΔΟΣ – Η ΑΣΠΡΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (του Γιάννη Ζήση)

Το ενδιαφέρον είναι ότι η «Άσπρη Τετάρτη» ξεκίνησε από την Κίνα σε συνδυασμό με την συνάντηση Γκόρντον Μπράουν και Ομπάμα, με την φιλολογία για ένα παγκόσμιο New Deal και το σχέδιο της στεγαστικής αγοράς του Ομπάμα.
       Αυτά συνέβησαν παρά το γεγονός ότι οι θέσεις απασχόλησης επιδεινώθηκαν, από πολύ έως πάρα πολύ, σε σχέση με τις μέσες εκτιμήσεις των οικονομολόγων και παρά το γεγονός ότι στην πραγματικότητα όλοι ξέρουν ότι η πραγματική κατάσταση της Ανατολικής Ευρώπης κρύβεται.

 Παρόλα αυτά όχι μόνο υπήρξε ένα «ράλι ανόδου», για να χρησιμοποιήσουμε ένα προσφιλή των χρηματιστών όρο, το οποίο ξεκίνησε από την Κίνα. Μια Κίνα η  οποία, αν μπορεί να φανταστεί κανείς, ακολουθεί «πατερναλιστική πολιτική», η οποία εξυμνήθηκε ακόμη και σε αρθρογραφία πολύ έγκυρων διεθνών οικονομικών εντύπων! Αυτό το «ράλι» θεωρήθηκε απόδειξη επιτυχίας του κρατικού σχεδιασμού, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αναμένουν επίσης να ακούσουν από τον πρόεδρο της, τα «θαύματα» που μπορεί να κάνει η Κίνα.
          Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε εδώ ότι δεν αποτελεί πλέον επίκεντρο της προσοχής των διεθνών εξελίξεων ο Dow Jones, και ότι οι Ευρωπαίοι «παίρνουν μηνύματα» από την Κίνα, από εκεί απ’ όπου θέλουν να πάρουν μήνυμα. Κάνουν πλέον επιλογή και απόρριψη πληροφοριών. Που είναι ο περιβόητος Dow Jones και η περιβόητη Wall Street, ο «ρυθμιστής» των παγκόσμιων χρηματαγορών, τη στιγμή μάλιστα που στον στεγαστικό τομέα σημειωνόταν επιδείνωση στις αρνητικές αξίες των ακινήτων. 

          Μήπως τελικά κάποιοι αναζητούν μια αφορμή για έναν οικονομικό πατερναλισμό που θα στηρίξει τις χρηματιστηριακές αξίες και θα σταθεί ως ανάχωμα για να μη συσχετιστεί η πραγματικότητα με την χρηματιστηριακή αξία; Μήπως επίσης εθελοτυφλούμε; Μήπως είναι πλάνη η επιδίωξη συντόμευσης χρονικά της κρίσης, από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι αυτές οι κρίσεις ενσωματώνουν τεράστιο χρόνο αδράνειας και κρουστικής εκτόνωσης πάνω στην πραγματικότητα; 
          Όλα αυτά συμβαίνουν τώρα μάλιστα που έχουν αποτύχει οι αλλεπάλληλες «στηρίξεις» και «σχέδια διάσωσης» όπως στην AIG. Τελικά φαίνεται ότι οι παίκτες των χρηματιστηρίων θέλουν «να είναι ότι δηλώνουν» και όχι ότι δείχνουν οι αριθμοί τους. Πάντως τώρα θέλουν και δηλώνουν Κινέζοι.    
  
        Το ενδιαφέρον πάντως εντοπίζεται στο τι άραγε άλλαξε ανάμεσα στην Καθαρή Δευτέρα, ή «την Μαύρη Δευτέρα» για τα χρηματιστήρια και στην «Άσπρη Τετάρτη»; Μήπως άραγε έχει χαθεί η λογική και κυριαρχεί πλέον ο θυμός της στιγμής ζώντας πραγματικά ακόμη περισσότερο σε μια πραγματικότητα που θυμίζει καζίνο; Μόνο ένα καζίνο μπορεί να αλλάζει και να φέρνει τα πάνω κάτω τόσο γρήγορα. Τελικά η «οικονομία καζίνο» είναι πολύ πιο βαθιά από ότι δείχνουν τα γεγονότα και μπορεί και αυτή να λειτουργεί και να θέλει τον κρατικισμό της.

           Και πάνω από όλα φαίνεται ότι οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι θέλουν τον «Κινέζο» τους.  Αλλά κανένας δεν θέλει την σοβαρότητα της πραγματικότητας.

            Κάπως έτσι, μέσα από τα προνόμια της αγοράς, την ασυδοσία της δηλαδή, είναι που φτάσαμε και στην οικονομική κρίση και φαίνεται ότι όλοι θέλουν να την επαναλάβουν αντί παντός τιμήματος εναποθέτοντας τα πάντα στην επιθυμία.   Έτσι σ’ αυτή την παράλογη κυκλοθυμία η «Άσπρη Τετάρτη έδωσε τη σειρά της σε μια «Μαύρη Πέμπτη», παρά τις μειώσεις των επιτοκίων, ΕΚΤ και της Τράπεζας Αγγλίας, και χωρίς τελειωμό.  

 
6 Μαρτίου 2009

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας,
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ Σόλων