ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗ ΚΤΙΡΙΑΚΟΥ ΚΕΛΥΦΟΥΣ (του Γιώργου Μαυρουλέα)

thermomonosi 1 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

thermomonosi - Σόλων ΜΚΟ

1) Θερμόνωση δώματος-ταράτσας
2) Σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης των περιμετρικών τοίχων
3) Θερμομόνωση 
pilotis
4) Υπόγεια
5) Κατασκευές-μορφώματα του κτιρίου που εξέχουν (πχ. μαρκίζες)

6) Τοιχοποιίες που συνορεύουν με κοινόχρηστους μη θερμομονωμένους χώρους καθώς ή άλλες μη θερμαινόμενους χώρους (πχ αποθήκες )

 

1) Θερμόνωση δώματος-ταράτσας
Κάθε δώμα (στην καθομιλουμένη: ταράτσα) είναι αναγκαίο να θερμομονώνεται καθώς συνήθως αποτελεί το σημείο των μεγαλύτερων θερμικών απωλειών ενός κτιριακού κελύφους. 

Οι τρόποι θερμομόνωσης του δώματος είναι πολλοί όπως και αρκετά είναι τα δομικά θερμομονωτικά υλικά που μπορεί κάποιος να επιλέξει. Ο τρόπος κατασκευής της θερμομόνωσης εξαρτάται από την τελική επιφάνεια που επιθυμεί ο ιδιοκτήτης του κτιρίου ή ο αρχιτέκτονας αν σ’ αυτόν έχει ανατεθεί πλήρως η μορφή του.

Είναι γνωστό πως ο καλύτερος τρόπος θερμομόνωσης ενός δώματος είναι η θερμομόνωσή του και κατόπιν ή φύτευσή του (λαμβάνοντας πάντα τα αναγκαία μέτρα υγρομόνωσης των επιφανειών). 
Πέρα του τρόπου αυτού όμως υπάρχουν και άλλοι που προσφέρουν επαρκή θερμομόνωση. 

Οποιοδήποτε δώμα οριζόντιο ή κεκλιμένο (κεραμοσκεπή δηλαδή) πρέπει να θερμομονώνεται και για έναν πρόσθετο λόγο: αυτόν της προστασίας της πλάκας οροφής από τη διάβρωση και τις καιρικές μεταβολές που σταδιακά την αποσαθρώνουν. 
Σημαντικό είναι να θερμομονώνονται και τα στηθαία καθώς και τα ανεστραμμένα δοκάρια όπου υπάρχουν τέτοια. Ειδικότερα για τα στηθαία εκτός από τις θερμογέφυρες που θα δημιουργήσουν αν δε θερμομονωθούν στους από κάτω χώρους, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι είναι εκείνα τα στοιχεία του κτιρίου που μαζί με τις απολήξεις των καμινάδων, καταπονούνται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο του κτιριακού κελύφους από τις καιρικές συνθήκες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποσαθρώνονται ή να παρουσιάζουν ρηγματώσεις αρκετά πιο σύντομα από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο. 

2) Σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης των περιμετρικών τοίχων 
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης εφαρμόζεται σε νέες ή παλαιές κατοικίες και συγκεκριμένα επενδύοντας εξωτερικά το κτίριο με θερμομονωτικό υλικό από διογκωμένη πολυστερίνη ή πετροβάμβακα, το οποίο «σοβατίζεται» με ένα ειδικό ελαστικό πολύ ισχυρό στεγανό επίχρισμα. Με τον τρόπο αυτό ελαχιστοποιούνται οι θερμικές απώλειες του κτιρίου από τους εξωτερικούς τοίχους αλλά και η εισροή θερμότητας το καλοκαίρι από το περιβάλλον στο εσωτερικό του κτιρίου.
 
Τα σημαντικά πλεονεκτήματα του συστήματος αυτού είναι:
1)  Δε δημιουργούνται θερμογέφυρες στα δοκάρια, στις κολώνες και στα δάπεδα, στα σημεία όπου ο τούβλινος τοίχος συναντά τα στοιχεία αυτά, έστω και αν είναι θερμομονωμένα. Παρέχει λοιπόν εξαιρετική θερμική άνεση στο εσωτερικό του κτιρίου.

2)   Προστατεύει τις επιφάνειες των τοίχων από υγρασίες, καθώς είναι στεγανά επιχρίσματα, και εκτός από την συντηρητική προστασία που προσφέρουν στο κτίριο, μειώνουν τις ανάγκες θέρμανσης του κτιρίου.

3) Δε δημιουργούν επιφάνειες με θερμοχωρητικότητα στην εξωτερική πλευρά των τοίχων, που θα συσσώρευαν θερμότητα και θα την επανακτινοβολούσαν στο περιβάλλον, εντείνοντας το φαινόμενο των θερμικών νησίδων στην πόλη. Δηλαδή δε συμβάλουν στην αύξηση της θερμοκρασίας της πόλης, όπως κάνουν οι τοίχοι των συμβατικών κτιρίων. Αντιθέτως εκμεταλλεύονται τη θερμοχωρητικότητα των τοίχων μόνο για το εσωτερικό του κτιρίου, συμβάλλοντας στην οικονομία ενέργειας.

4) Αυξάνουν, σε μία καινούργια κατοικία, το εμβαδόν των λειτουργικών χώρων κατά 6 περίπου τετραγωνικά μέτρα κάθε εκατό τετραγωνικά εμβαδού κατοικίας. Όσο δηλαδή μία αποθήκη. Αυτό συμβαίνει γιατί δε χρειάζεται διπλή τούβλινη δομή (διπλό τοίχο) αλλά μονή.

5) Αυξάνει δραματικά το χρόνο ζωής του κτιρίου καθώς προστατεύει από διάβρωση και παγοπληξίες.  

3) Θερμομόνωση pilotis
 
H pilotis ίναι απαραίτητο να θερμομονώνεται και μάλιστα χωρίς θερμογέφυρες. Αυτό σημαίνει ότι εκτός της καθαρά επίπεδης επιφάνειας και οι δοκοί και ως ένα σημείο και τα υποστυλώματα πρέπει να επενδύονται με θερμομονωτικά υλικά.Τα θερμομονωτικά φύλλα που θα τοποθετηθούν πρέπει να επενδύονται με στρώσεις ή φύλλα προστασίας (πχ. επιχρίσματα ή γυψοσανίδες) και σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να μεταδίδουν τη φλόγα θα πρέπει να είναι αυτοσβενύμενα. 

4) Υπόγεια  Τα δάπεδα και τα τοιχία των υπογείων πρέπει να θερμομονώνονται κατά τη φάση κατασκευής, ειδικά αν βρίσκονται σε περιοχές με έντονους παγετούς και ακόμη περισσότερο αν οι χώροι του υπογείου είναι κατοικήσιμοι. Σε περίπτωση που αυτό δε συμβεί οι επεμβάσεις πλέον πρέπει να γίνουν από την εσωτερική πλευρά του κελύφους του υπογείου μειώνοντας τις θερμικές απώλειες όσο είναι δυνατόν. 

5) Κατασκευές-μορφώματα του κτιρίου που εξέχουν (πχ. μαρκίζες)
Συνήθως δε δύνεται σημασία στις θερμικές απώλειες μέσα από εξοχές του κτιρίου που δε θερμομονώνονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία θερμογεφυρών μέσω των οποίων  έχουμε θερμικές απώλειες. 

6) Τοιχοποιίες που συνορεύουν με κοινόχρηστους μη θερμομονωμένους χώρους καθώς ή άλλες μη θερμαινόμενους χώρους (πχ αποθήκες)
Συνήθως οι τοιχοποιίες αυτές δεν είναι θερμομονωμένες έχοντας ως αποτέλεσμα μεγάλες θερμικές απώλειες από τα σημεία αυτά του θερμαινόμενου ή κλιματιζόμενου χώρου. 

ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
α)  Η θερμομόνωση είναι ορθό να τοποθετείται από την εξωτερική πλευρά του κτιριακού κελύφους. Η μάζα του κελύφους και συγκεκριμένα τα δομικά του υλικά όχι μόνο προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες, αυξάνοντας το χρόνο ζωής τους αλλά και το χρόνο συντήρησής τους αλλά λειτουργούν ως θερμοσυσσωρευτές συμβάλλοντας στην εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της βιοκλιματικής λειτουργίας που συντελείται εκμεταλλευόμενοι τη θερμοχωρητικότητά τους.
β) Τα υλικά θερμομόνωσης βασίζονται στον εγκλωβισμό ακίνητου αέρα μέσα στη μάζα τους. Ο ακίνητος αέρας είναι το πλέον θερμομονωτικό στοιχείο στη φύση. Για τούτο όλα τα θερμομονωτικά υλικά έχουν μικρό βάρος. 
γ) Τα θερμομονωτικά υλικά ανάλογα με τη δομική τους σύνθεση έχουν ή όχι και πρόσθετες ιδιότητες. Για παράδειγμα μπορούν να προσφέρουν ηχομόνωση ή ηχοαπορρόφηση, να είναι πυράντοχα ή έστω να μη μεταδίδουν τη φλόγα, αδιάβροχα ή υδατοπερατά μαλακά ή σκληρά ακόμη και βατά, να είναι σε μορφή φύλλων, επιχρισμάτων ή ψεκαζόμενων διογκούμενων υλικών.
δ) Για την επιλογή του θερμομονωτικού υλικού υπάρχουν αρκετές παράμετροι που πρέπει να συνυπολογίζονται και που σχετίζονται με τις ιδιότητες του κυρίως και ασφαλώς με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε κτιρίου αλλά και της χρήσης που του γίνεται. 
ε) Βασικός κανόνας για το χαρακτηρισμό ενός υλικού ως θερμομονωτικού είναι ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας που αυτό έχει και που προσδιορίζεται από το χρόνο που μεσολαβεί ώστε διαφορά ενός βαθμού Κελσίου να διαπεράσει πάχος υλικού ενός μέτρου.

Γιώργος Μαυρουλέας, Πολιτικός Επιστήμονας, 
Πρόεδρος του Π.Σ.Ε.Μ. (Πανελλήνιος Σύλλογος Εταιριών Μόνωσης)
Μέλος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ

18 Φεβρουαρίου 2009 

Για περισσότερες πληροφορίες: www.monotech.gr

Σχετικά άρθρα