1

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (του Γιάννη Ζήση)

Η έννοια της δημοκρατικής διακυβέρνησης μετατρέπει τον συμβολαιακό χαρακτήρα του κράτους από δυνητικό σε καθοριστικό, για κάθε έναν όπου το πραγματικό ή το ρεαλιστικό είναι το οικονομικό, δηλαδή η αγορά και οι ανισότητες εξουσίας. Ταυτόχρονα δίνει ακριβώς αυτό τον προσανατολισμό η δημοκρατική διακυβέρνηση για την συγκρότηση μέσα από ένα πρόγραμμα μεταβιομηχανικού πολιτικού υποκειμένου και κινήματος και για τον σχηματισμό του. Σχηματίζει επίσης σε μια δυναμική εξέλιξης  αυτό το μεταβιομηχανικό πολιτικό υποκείμενο και κίνημα.

        Προκύπτουν ως αναγκαίες μερικές παραδοχές αν θέλουμε να μιλήσουμε θεμελιακά λογικά για σχέσεις διακυβέρνησης και οικονομίας.

            Πρώτη θεμελιώδης παραδοχή είναι πως δεν υπάρχει πλήρες και τέλειο σύστημα αγοράς και ότι η οποιαδήποτε προσομοίωση έχει εξαιρετικές ατέλειες μεταξύ πραγματικότητας και ιδεατού.

          Δεύτερη παραδοχή  είναι ότι η οικονομία και η οικονομική πραγματικότητα επιδρά πολιτειακά.  Η οικονομία επιδρά λοιπόν στην πολιτεία και πρέπει να εντοπίσουμε πως γίνεται αυτό.

           Ένα σημείο είναι που πρέπει να αναλυθεί είναι το ζήτημα της πολιτικής ζήτησης. Μέσα από την επίδραση που έχει η οικονομία στον λαό, ως κυρίαρχο πολιτικά, αναπτύσσεται σε τελική ανάλυση και μια πολιτική ζήτηση γύρω από την πολιτική κατάσταση. Αυτό πρέπει να το προσεγγίσουμε πλέον με ένα νέο τρόπο. Ενώ μέχρι τώρα βλέπαμε την επίδραση που έχει η πολιτική στην οικονομία πρέπει πλέον με τιμιότητα να δούμε (μεταξύ των οποίων και οι οικονομολόγοι) την επίδραση που έχει η οικονομία στην πολιτική αλλά και στην πολιτεία, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσουμε τα ζητήματα που αφορούν την ρύθμιση της οικονομίας.

           Το ζήτημα της ρύθμισης είναι θεμελιώδες ζήτημα λογικής αλλά και ζήτημα που προκύπτει άμεσα μέσα από την διεργασία της πολιτικής ζήτησης. Δε μπορούμε να απομονώσουμε την πολιτική ζήτηση και να την οριοθετήσουμε καθώς διαμορφώνεται κυρίως με ερεθίσματα από την οικονομική πραγματικότητα. Και η οικονομική πραγματικότητα δεν μπορεί να θεωρείται η ιδεατή ή να περνάει στο κόσμο ως αυτό που είναι αρεστό και επιθυμητό από τον κυρίαρχο λαό. Αυτό θα έλεγε κανείς είναι μια φασιστικού τύπου προσέγγιση που την υιοθετεί το οικονομικό δόγμα στην επιδίωξή του να αποσυνδέσει πλήρως την οικονομία από την κρατική ρύθμιση.

            Είναι ο φασισμός δηλαδή της οικονομίας στην πολιτική. Δεν υπάρχει μόνο ο φασισμός της πολιτικής στην οικονομία. Δεν υπάρχουν τέτοιες μονομερείς προσεγγίσεις. Αυτά είναι ψεύδη, είναι διλήμματα ανυπόστατα που χρησιμοποιούνται προσχηματικά και επιδιώκουν να αμβλύνουν, να κρύψουν μάλλον το νοητικό χάρτη, τη νοητική και νοηματική τάξη της οικονομικής επιστήμης – θεωρίας, του οικονομικού δόγματος και της αγοράς.

29 Ιανουαρίου 2009, 

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ